Η προσπάθεια των ενοριτών του Καβουσίου για την επείγουσα συντήρηση του ιερού ναού της Αγίας Τριάδας, φαίνεται ότι ολοκληρώνεται στην πρώτη της φάση.
Τον Αύγουστο του 2018, στην διοργάνωση εκδήλωσης «βραδιάς προσφορών» που πραγματοποιήθηκε στον περίβολο του ναού, συγκεντρώθηκε σεβαστό ποσό για την συντήρηση του ναού στο πρόβλημα που εμφανίστηκε στις εξωτερικές στρογγυλές κολόνες και σε τμήμα της τοιχοποιίας του. Η ανταπόκριση στην έκκληση για οικονομική στήριξη του έργου από τον ιερέα της Ενορίας π. Εμμανουήλ Φρυσαλάκη ήταν άμεση.
Ο πολιτικός μηχανικός από την Ιεράπετρα κ. Γιώργος Σωμαράκης ανάλαβε χωρίς αμοιβή να συντάξει τεχνική έκθεση την οποία παρέδωσε στο Εκκλησιαστικό Συμβούλιο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Σύμφωνα με την ολοκληρωμένη τεχνική έκθεση, μετά από μακροσκοπικό έλεγχο που έγινε στα δομικά στοιχεία του ναού της Αγίας Τριάδας διαπιστώθηκαν κάποιες ασυνέχειες στις επτά στρογγυλές κολόνες στην νοτιοδυτική πλευρά, στο περιστύλιο του ναού, λόγω των φορτίων της ανωδομής από τις κερκίδες στο γυναικωνίτη.
Για την επισκευή και την ενίσχυση της στατικότητας επιλέχθηκε η καλύτερη μέθοδος ώστε να μην γίνουν αλλαγές στις αρχιτεκτονικές του οικοδομήματος, να παραμείνει η μορφολογία και ο όγκος των στοιχείων αυτών μιας και υπήρχε η ανάλογη τεχνογνωσία από το τοπικό συνεργείο επισκευής.
Στόχος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου της Ενορίας Καβουσίου είναι να πραγματοποιηθούν μελέτες για όλες τις τεχνικές εργασίες που θα ακολουθήσουν με την έγκριση του Μητροπολιτικού Συμβουλίου και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιεραπύτνης και Σητείας κ.κ. Κύριλλου, ώστε ο ναός πέρα από χώρος συγκέντρωσης και λατρείας να είναι και χώρος προστασίας των σημαντικών χριστιανικών κειμηλίων του τόπου.
Ο ναός θεμελιώθηκε το 1956 ακολουθώντας την τάση αρχιτεκτονικής των ναών μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με νέα μοντέρνα υλικά δομής κυρίως τσιμέντο. Το υλικό αυτό λόγω των ιδιοτήτων του είχε ήδη κατακτήσει την οικοδομική τέχνη, σε σύγκριση με τις παλιότερες τεχνικές της συγκόλλησης των λίθων με ασβεστολάσπη ή το λεγόμενο κουρασάνι (υδραυλικό κονίαμα από την ένωση κερεμοκονίας με ασβέστη). Το σιδηροπαγές σκυροκονίαμα (beton arme) ως εύκολη και γρήγορη λύση, χρησιμοποιήθηκε στην οικοδόμηση του ναού.
Η ιδέα της ανοικοδόμησης του ναού γεννήθηκε την περίοδο της Αυτονομίας της Κρήτης. Το 1908 ετοιμάσθηκαν τα σχέδια του ναού και του κωδωνοστασίου σε οικόπεδο που δώρισε η οικογένεια Γεωργίου και Δέσποινας Κουδουμογιαννάκη.
Κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου οι Καβουσανοί για να ενισχύσουν το έργο της ανεγέρσεως δωρίζουν πλήθος αγροτικών ακινήτων με ελαιόδεντρα και χαρουπιές, τα οποία εκποιήθηκαν υπέρ ανεγέρσεως του νέου ενοριακού ναού.
Για τις ανάγκες του ναού και του κωδωνοστασίου συγκεντρώθηκε μεγάλος αριθμός λίθινων και μαρμάρινων λαξευμένων αρχιτεκτονικών μελών από σκούρο γκρι μάρμαρο.
Την περίοδο της Ιταλογερμανικής Κατοχής ο αρχιτεκτονικός αυτός θησαυρός σταδιακά αρπάζεται από τους ναζί κατακτητές και φυγαδεύεται σε άγνωστη κατεύθυνση. Το γεγονός αυτό ματαίωσε προσωρινά το αρχικό σχέδιο της ανοικοδόμησης του ναού.
Η ιδέα αποπερατώσεως του ναού ξαναζωντάνεψε το 1955 με νέα σχέδια σταυροειδή τρουλαίου ναού με διώροφο περίστωο σε σχήμα Π.
Ο νέος ναός θεμελιώθηκε το έτος 1957 από τον τότε Επίσκοπο Ιεράς και Σητείας Φιλόθεο τον Α´. Μετά το πέρας των εργασιών τα ιερά Εγκαίνια τελέσθηκαν στις 2 Σεπτεμβρίου 1962 από τον Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας Φιλόθεο Β΄.
Γράφει: Λεωνίδας Κουδουμογιαννάκης
