Περάσαμε διάφορα τις τελευταίες δεκαετίες, όπως την χωρίς λόγο ζημιά του πολέμου του κόλπου στην εσωτερική οικονομία, τις επιπτώσεις από το AIDS, τη γρίπη των πτηνών, τώρα όμως, ο κορωνοϊός, όλη αυτή η πανδημία, αλλάζει ήδη άρδην τις συνήθειες μας, τις λογικές, τους τρόπους συμπεριφοράς και θα αλλάξει και πολλά ακόμα.
Από την επιδρομή στα καταστήματα, την αποφυγή ήδη πριν την απαγόρευση καφετεριών και λοιπών χώρων συνάθροισης, η αλλαγή στις λογικές είναι εμφανής.
Βράδυ Σαββάτου, βόρειος οδικός άξονας, Άγιος Νικόλαος – Ηράκλειο. Ο δρόμος άδειος, αλλά κανείς δεν βιάζεται. Οι ταχύτητες των, λίγων, οχημάτων πολύ κάτω από τα όρια. Το αεροδρόμιο Ηρακλείου, άδειο, το προσωπικό ελάχιστο, οι ταξιτζήδες απ’ έξω, συζητούν από απόσταση, αναμένοντας την άφιξη της πτήσης εσωτερικού.
Στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στην Αθήνα, οι καρέκλες στις καφετέριες μαζεμένες και ελάχιστοι στους χώρους.
Δημόσιες υπηρεσίες, σημεία εξυπηρέτησης του κοινού, προτρέπουν στην εξ αποστάσεως εξυπηρέτηση. Άρα τώρα θα μάθουμε να δουλεύουμε από μακριά, με τηλέφωνο και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail), θα στέλνουμε έγγραφα, θα λαμβάνουμε ηλεκτρονικά απαντήσεις και μόνο εάν υπάρχει μέγιστη ανάγκη θα υφίσταται η φυσική παρουσία.
Οι παρέες αραίωσαν, σε μεγάλο βαθμό, είναι κυρίως οικογενειακές, στις συναντήσεις δεν έχουμε χειραψίες, ούτε φιλιά, αλλά “επινεύσεις“.
Αν ζορίσει περαιτέρω η κατάσταση, θα θυμηθούμε τους κήπους μας, τις αγροτικές συνήθειες και πολλά άλλα που αμελήσαμε στην εποχή της ευκολίας και της υποτιθέμενης αφθονίας.
…. με άλλα λόγια, ο κορωνοϊός, εκτός από περιορισμούς και θύματα θα μας αναγκάσει να αναθεωρήσουμε τη λογική ότι “όλα είναι δικά μας και κανείς δεν μας κουνάει“….
