Η εικόνα από ένα από τα οροπέδια μας. Ένα μικρό πεύκο, με φαγωμένο τον φλοιό στα όρια της επιβίωσης. Κατσίκα ή κατσίκες, πέρασαν και το περιποιήθηκαν….. θα μου πείτε: μα αρέσει στη κατσίκα το πεύκο; όχι ή μήπως ……
Από αρχές του Δεκέμβρη οι βοσκοί ταΐζουν τα ζωντανά με καλαμπόκι, για να παχύνουν και να κατεβάσουν περισσότερο γάλα. Όμως εξ όσων μας λένε οι ειδικοί, κάποια καούρα στο στομάχι της κατσίκας προκαλεί το καλαμπόκι, με αποτέλεσμα το ζώο να προσπαθεί να ανακουφιστεί τρώγοντας φλοιούς, που μπορεί να δαγκώσει. Οπότε, ναι μεν δεν αρέσει το πεύκο, αλλά προφανώς ότι υπάρχει καλοδεχούμενο.
Οπότε το πευκάκι, ή μάλλον τα πευκάκια θα ξεραθούν και το δάσος συνολικά δεν θα αναπτυχθεί όπως θα μπορούσε. Θα μου πείτε: λεπτομέρειες !!! Όχι. Υποτίθεται ότι μετά από φωτιές (ηθελημένους εμπρησμούς) το δάσος κηρύσσεται αναδασωτέο. Που σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχουν ζώα, δηλ. να αφεθεί το οικοσύστημα να ανασάνει ….. Αμ δε…..
Ποτέ δεν έγινε αυτό, με ευθύνη των διευθύνσεων δασών. Αποτέλεσμα: ότι κάτσει και αν κάτσει, μετά τη φωτιά. Οι βοσκοί λυμαίνονται τα πάντα. Τα βράχια βγάζουν τσάμπα λεφτά (επιδοτήσεις) και ο κόσμος εγκαταλείπει την ύπαιθρο.
Θα συνεχίσουμε, υπενθυμίζοντας τη φέρουσα ικανότητα ενός τόπου, αλλά ποιανού τ’ αφτάκι να ιδρώσει;;;;
