Στο καθολικό υπάρχει η έκταση, περίπου 23.000 τ.μ., με συντελεσμένη και πληρωμένη απαλλοτρίωση από το Λιμενικό Ταμείο Αγίου Νικολάου από τη δεκαετία του ’80. Είναι από τους λίγους χώρους που ο δημόσιος χαρακτήρας του δεν αμφισβητείται. Είναι δημόσια περιουσία και ανήκει σε όλους τους πολίτες του Αγίου Νικολάου αλλά και εν γένει.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι μια πόλη χωρίς ελεύθερους ανοιχτούς χώρους, χώρους πρασίνου. Με ένα παραλιακό μέτωπο που συνεχώς στενεύει από τις κλεισμένες με τοιχεία παραλίες, χωρίς πρόσβαση και ελεγχόμενες από ιδιωτική ασφάλεια. Αυτά οδηγούν στην μείωση του ζωτικού χώρου των πολιτών για να περπατήσουν, να παίξουν τα παιδιά, να αθληθούν και να κοινωνικοποιηθούν. Χαρακτηριστικό είναι ο μεγάλος αριθμός παιδιών που συνωστίζονται στις ελάχιστες παιδικές χαρές ψάχνοντας διέξοδο με μικρές ανάσες. Το καθολικό στη θέση που βρίσκεται, στα όρια της πόλης, είναι από τις αγαπημένες διαδρομές των πολιτών για περπάτημα (που φυσικά χρήζει ανάπλασης για την ασφαλή μετακίνηση) το οποίο με κατάλληλη διαμόρφωση του χώρου μπορεί να γίνει και αγαπημένος προορισμός, με την κατασκευή επιπλέον παιδικών χωρών, μονοπατιών πάνω στο λόφο αλλά και σημεία θέασης. Διαθέτει εξαιρετική θέα προσφέροντας ανάταση ψυχής. Να μην ξεχνάμε βέβαια ότι αποτελούσε ανέκαθεν το φυσικό λιμάνι της πόλης, οπότε η διαμόρφωση μόλων για την εξυπηρέτηση των σκαφών ενδείκνυται για την ανάδειξη αυτού του χαρακτηριστικού. Είμαστε, λέει, και παραθαλάσσια πόλη (sic!).
Παρόλο που υπήρχαν μελέτες εκμετάλλευσης αυτού του δημόσιου χώρου, έμειναν στα συρτάρια με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα από τα επιχειρήματα της εταιρείας. Είναι γνωστή η μέθοδος άλλωστε της στοχευμένης απαξίωσης ενός δημοσίου αγαθού ώστε μόνη λύση να απομένει η αναζήτηση ενός «σωτήρα» μέσω της ιδιωτικοποίησης.
Ο ελεύθερος δημόσιος χώρος πάντοτε αλλά περισσότερο τώρα που ερχόμαστε αντιμέτωποι με την εργασιακή εξουθένωση, την ακρίβεια και την πανδημία αποτελεί ζωτική ανάγκη για όλους μας. Στην συγκυρία αυτή η πιθανότητα απώλειας ενός από τους ομορφότερους δημόσιους χώρους της περιοχής μας, που λειτουργεί ως βαλβίδα αποσυμπίεσης για όλους μας, φαντάζει δυστοπική. Η όμορη ξενοδοχειακή επιχείρηση ζητάει την άρση της απαλλοτρίωσης και ιδιωτικοποίησης του χώρου από την δεκαετία του ’70 με συνεχείς ενοχλήσεις προς το Λιμενικό Ταμείο, χωρίς αποτέλεσμα ευτυχώς μέχρι τώρα. Το θέμα έχει αναλυθεί τελευταία σε πολλά δημοσιεύματα, και έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης στα αποφασίζοντα όργανα. Κι ενώ ο δημόσιος χαρακτήρας του Καθολικού είναι αδιαμφισβήτητος, ο κίνδυνος να αρθεί η απαλλοτρίωση είναι σήμερα υπαρκτός. Η εκδίκαση της υπόθεσης στο ΣτΕ δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ερήμην των δημοτών Αγίου Νικολάου.
Ο δημόσιος χώρος και συγκεκριμένα η έκταση του Καθολικού ανήκει στα παιδιά μας και δεν θα τον αφήσουμε βορά στην υπερεκμετάλλευση. Η γραφειοκρατία, τα παραθυράκια και οι συνεχείς δικαιολογίες δεν μας αφορούν. Το καθολικό δεν είναι ιδιωτική βιτρίνα, είναι περιδιάβαση, απλωσία, εξωστρέφεια. Είναι ανάσα πνοής για την πόλη και προτείνουμε την άμεση επανοικειοποίηση του χώρου μέσω δράσεων αλλά και την ανάπλαση του, ώστε να γίνει αντιληπτό από όλους ότι δεν παραχωρούμε ούτε σπιθαμή. Αύριο, τώρα. Από λόγια χωριάσαμε, πράξεις μόνο!
