Το περιοδικό ΑΝΤΙ, αναστέλλει την έκδοση του

Η είδηση μας στεναχώρησε. Παίρνοντας στα χέρια μας το 919το τεύχος του περιοδικού, υπάρχει ένα ΑΝΤΙΟ. Κάτι που δεν περιμέναμε• Γνωρίζαμε για τις δυσκολίες του περιοδικού, αλλά η ελπίδα ξέρετε, μένει τελευταία. Παρ’ όλα αυτά, όπως διαβάσαμε στο τελευταίο σημείωμα του Χρήστου Παπουτσάκη, η απόφαση ελήφθη, 6 μέρες πριν τη τελευταία έκδοση. Τι απώλεια !
Το Αντί ιδρύθηκε μέσα στη καταχνιά της χούντας στα 1972 και το δεύτερο τεύχος απαγορεύτηκε άμεσα από τους τότε «σωτήρες». Το ταξίδι συνεχίστηκε μετά τη πτώση της χούντας και έμελε να λήξει, στην υποτιθέμενη ελληνική δημοκρατία, όπου όποιος έχει το θάρρος της γνώμης του, κάθεται στο σκαμνί και πληρώνει, αναλόγως του αντιπάλου. Οι αποκαλύψεις βλέπετε, ήσαν πολλές… από τα Leopard του Αβέρωφ, στην αγορά του αιώνα, μέχρι το σήριαλ Ζαχόπουλου.

Αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω λίγες γραμμές, γιατί συνάντησα το ΑΝΤΙ, μαθητής ακόμα και όπως συνηθίζουμε να λέμε στη Κρήτη, με «ξεστράβωσε», γύρω από πολλά θέματα. δηλ. μου άνοιξε τα μάτια. Έκτοτε κάποιες φορές, δεν «ήμουν συνεπής» στο 15ήμερο ραντεβού, αλλά όποτε είχα καιρό, το προμηθευόμουνα. Όπως και άλλα πραγματικά ανεξάρτητα περιοδικά, πχ. τον Σχολιαστή, αλλά, δυστυχώς, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία, δεν έχει θέση έξω από το «μαντρί».

Στην Ελλάδα, δεν μάθαμε ποτέ να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομα τους. Όσοι το κάνουν χαρακτηρίζονται με πολλά κοσμητικά επίθετα όπως, περιθωριακοί, κλπ. Όμως αυτό δεν οδηγεί μπροστά. Μια κοινωνία είναι προηγμένη μόνο εάν έχει το θάρρος να αντικρίσει τα μούτρα της στο καθρέπτη. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ουσιαστική παιδεία, η οποία στην Ελλάς του 2008, είναι ανύπαρκτη, απούσα, λάθος…

Ειλικρινά, μετά από μια τέτοια εξέλιξη, η δημοσιογραφία στην Ελλάδα δεν θα είναι πια ίδια.

 

Γιώργος Τουτουδάκης