Όταν η δημοσιογραφία γίνεται ενοχλητική ..... ανατινάσσεται
Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία, άλλη μια δολοφονημένη δημοσιογράφος (φωτ. Reuters)

Μάλτα … με αφορμή τη δολοφονία της Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία, μιας από τις κορυφαίες δημοσιογράφους που ασχολούνταν με τα Panama Papers, όλο αυτό το σκηνικό μας θύμισε αντίστοιχα γεγονότα στη χώρα μας.

Η Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία δεχόταν απειλές για τη ζωή της, οι οποίες τελικά πραγματοποιήθηκαν με τον Μαλτέζικο τρόπο: βόμβα στο αυτοκίνητο. Ο γιος της στο Facebook, τα βάζει ευθαρσώς με τη κυβέρνηση και ότι έχει εγκαθιδρύσει και ανεχτεί. Όλα αυτά θυμίζουν και Ελλάδα, όπου δυστυχώς απέχουμε πολύ από την έννοια του κράτους δικαίου.

Ο γιος της δολοφονημένης δημοσιογράφου έγραψε τα παρακάτω, που μας θυμίζουν αντίστοιχα δικά μας σκηνικά:

“Η μητέρα μου δολοφονήθηκε, επειδή μπήκε ανάμεσα στο κράτος δικαίου και σε εκείνους που επιδιώκουν να το παραβιάσουν, όπως τόσοι ισχυροί δημοσιογράφοι. Αλλά έγινε επίσης στόχος επειδή ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που το έκανε. Αυτό συμβαίνει, όταν οι θεσμοί του κράτους αποδυναμώνονται: ο τελευταίος που μένει όρθιος είναι, συχνά, ένας δημοσιογράφος. Και ο πρώτος που πέφτει νεκρός”.

“Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω εμένα να τρέχω μέσα στην κόλαση στο χωράφι, προσπαθώντας να βρω έναν τρόπο να ανοίξω την πόρτα, η κόρνα του αυτοκινήτου (της) ακόμη να σφυρίζει, να ουρλιάζω σε δύο αστυνομικούς, οι οποίοι εμφανίστηκαν με έναν μόνο πυροσβετήρα. Με κοίταζαν. «Λυπάμαι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα», μου είπε ένας από αυτούς.

“Κοίταξα κάτω και ήταν παντού γύρω μου μέλη του σώματος της μητέρας μου. Συνειδητοποίησα ότι είχαν δίκιο, ήταν μάταιο. «Ποιος είναι μέσα στο αυτοκίνητο;», με ρώτησαν. «Η μητέρα μου είναι. Είναι νεκρή. Είναι νεκρή εξαιτίας της δικής σας ανικανότητας». Ναι, ανικανότητα και αμέλεια που είχε ως αποτέλεσμα την αποτυχία να αποτραπεί αυτό.

» Συγγνώμη που γίνομαι ωμός, αλλά αυτό μοιάζει με πόλεμο και πρέπει να το γνωρίζετε. Αυτή δεν ήταν μια κοινή δολοφονία και δεν ήταν τραγική. Τραγικό είναι όταν κάποιος σκοτωθεί παρασυρόμενος από ένα λεωφορείο. Όταν παντού γύρω σου υπάρχει αίμα και φωτιά, αυτό είναι πόλεμος. Είμαστε ένας λαός σε πόλεμο εναντίον του κράτους και του οργανωμένου εγκλήματος, που έχουν γίνει σχεδόν ταυτόσημα.

“Λίγες ώρες μετά, ενώ αυτός ο καραγκιόζης για πρωθυπουργός έκανε δηλώσεις στο κοινοβούλιο σχετικά με μια δημοσιογράφο την οποία επί μια δεκαετία και πλέον δαιμονοποιούσε και παρενοχλούσε, ένας από τους αστυνομικούς που υποτίθεται ερευνούσε την δολοφονία της, ο Ραμόν Μιφσούντ, ανέβασε στο Facebook: «Ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει, κοπριά αγελάδας! Χαρούμενος :)”»

“Ναι, εδώ βρισκόμαστε: ένα μαφιόζικο κράτος όπου μπορείς πλέον να αλλάξεις το φύλο στην ταυτότητά σου (ευτυχώς Θεέ μου!), αλλά όπου θα ανατιναχθείς σε χίλια κομμάτια επειδή ασκείς τις βασικές σου ελευθερίες. Και εκείνοι που υποτίθεται θα έπρεπε να σε προστατεύουν, αντίθετα να πανηγυρίζουν. Πώς φτάσαμε ως εδώ;

“Η κυβέρνηση της Μάλτας επέτρεψε να ανθίσει μια κουλτούρα ατιμωρησίας. Είναι ελάχιστα παρήγορο το ότι ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας λέει ότι «δεν θα ησυχάσει» μέχρι να βρεθούν οι δράστες, όταν ηγείται μιας κυβέρνησης η οποία ενθάρρυνε αυτή την ατιμωρησία. Πρώτα στελέχωσε με απατεώνες το γραφείο του, μετά με απατεώνες και ηλίθιους την αστυνομία και στη συνέχεια με απατεώνες και ανίκανους τα δικαστήρια. Αν λειτουργούσαν ήδη οι θεσμοί, δεν θα υπήρχε δολοφονία για να ερευνηθεί και οι αδελφοί μου και εγώ θα είχαμε ακόμη μητέρα.

“Τζόζεφ Μουσκάτ, Κιθ Σέμπρι, Κρις Καρντόνα, Κόνραντ Μίτσι, Γενικέ Εισαγγελέα και μια μακρά λίστα από αξιωματούχους της αστυνομίας που δεν κάνατε τίποτα: είστε συνένοχοι. Είστε υπεύθυνοι γι αυτό» καταλήγει στο μήνυμά του.

https://www.facebook.com/matthewcaruanagalizia/posts/10159419399490035

Η ευρωπαϊκή επιτροπή εξέφρασε τον “αποτροπιασμό” της. Ε και; εκεί στις Βρυξέλλες γνωρίζουν πολλά περισσότερα από όσα νομίζουν ότι γνωρίζουμε ….. και απλά ανέχονται. Άρα συνενοχή.

Χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής έσπευσαν με κεριά το βράδυ της Δευτέρας στο σημείο όπου δολοφονήθηκε. Κάποιος άφησε μια επιγραφή που ανέφερε: “Όταν ο λαός φοβάται τη κυβέρνηση αυτό σημαίνει τυραννία. Όταν η κυβέρνηση φοβάται το λαό, αυτό λέγεται ελευθερία.”

Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos