Μια νέα εισπρακτική φάμπρικα εφηύρε η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων. Αυτή τη φορά, εφαρμόζοντας υποτίθεται το γράμμα του νόμου, μεταφέρει το κόστος νομιμοποίησης των καναλιών εκπομπής των τοπικών τηλεοπτικών αναμεταδοτών στους δήμους, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων οι μικροί αυτοί αναμεταδότες εξυπηρετούν χωριουδάκια με 40, 30 ή ακόμα και 10 κατοίκους.
Η πρακτική απλή και αρχικά συγκεκαλυμμένη:
Η Ε.Ε.Τ.Τ., στέλνει είτε τα ειδικά της οχήματα για μετρήσεις, ή ακόμα και φοιτητές με ειδικά όργανα (πεδιόμετρα) για να μην δίνει στόχο, σε κάποια περιοχή ενός δήμου και καταγράφει τα τηλεοπτικά κανάλια που εκπέμπουν και το περιεχόμενο τους, δηλ. ποιο κανάλι εκπέμπουν.
Στη συνέχεια έρχεται σε επαφή με τα κανάλια των οποίων τα προγράμματα εκπέμπονται, για να ελέγξει εάν πρόκειται για δικούς τους πομπούς – αναμεταδότες. Επειδή τα ιδιωτικά κανάλια λόγω ακριβώς του γεγονότος ότι πρόκειται για ιδιωτικές επιχειρήσεις δεν καλύπτουν το 100% της χώρας, οπότε οι δήμοι καλύπτουν το κενό, απευθύνεται στο τοπικό δήμο, ζητώντας του 800 Ευρώ ανά κανάλι για να νομιμοποιηθεί η εκπομπή.
Όμως, ο δήμος, που συνήθως έχει επωμιστεί το κόστος αγοράς, εγκατάστασης και συντήρησης αυτών των μηχανημάτων, αδυνατεί να μπει σ’ αυτή τη διαδικασία, είτε γιατί το κόστος είναι μεγάλο, π.χ. 5 κανάλια Χ 800 Ευρώ, είτε γιατί δεν μπορεί τυπικά να το καλύψει. (δημόσιο λογιστικό).
Τότε, η Ε.Ε.Τ.Τ., στέλνει στο συγκεκριμένο σημείο, τεχνικούς, παρουσία εισαγγελέα και με κλειδαρά ανοίγει τη πόρτα του οικίσκου που φιλοξενεί τα μηχανήματα και τα παίρνει, αδιαφορώντας για τους λιγοστούς κατοίκους που εξυπηρετούνται από τέτοιες εγκαταστάσεις…..
