Η φωτογραφία που βλέπετε μπορεί να έχει ληφθεί κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 60, ή εκεί γύρω και δύσκολα μπορεί κανείς να ξεχωρίσει ότι είναι σημερινή. Όμως πρόκειται για χώρο στο νέο κτίριο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Νικολάου, όπου ο διευθυντής Δημήτρης Κουτσελάκης, χρησιμοποιώντας υλικό από το πολύχρονο παρελθόν του σχολείου, έστησε το “Μουσείο Σχολικής Ζωής” όπως το ονόμασε με τη φιλοδοξία να γίνει ένας διαρκής χώρος, όπου θα υπάρχει το παλιό με το σύγχρονο, το παρελθόν με το παρόν, το μέλλον που βασίζεται στην ιστορία.
Όπως μας είπε ο ίδιος:
Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αγίου Νικολάου ιδρύθηκε το 1899 και λειτούργησε στην περιοχή του Μύλου. Στη συνέχεια στεγάστηκε στο κτίριο του 1ου Γυμνασίου, που κτίστηκε για να στεγάσει το Δημοτικό σχολείο της πόλης. Όμως με την ίδρυση του Γυμνασίου Αγίου Νικολάου το κτίριο παραχωρήθηκε στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το 1926 άρχισε η ανέγερση του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Νικολάου. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει στο κτίριο προσθήκες, ανακατασκευές, μετατροπές, κατεδαφίσεις και από πέρυσι αναβάθμιση των κτιριακών εγκαταστάσεων με την ανέγερση νέων αιθουσών.
Με το άδειασμα των προς κατεδάφιση αιθουσών τον Δεκέμβριο του 2011 και τη μεταφορά των εποπτικών μέσων και του εξοπλισμού σε άλλους χώρους βρήκαμε κάποιο μουσειακό υλικό. Μετά την αποπεράτωση της ανατολικής πτέρυγας (κτίριο Ι ) – χρησιμοποιούνται ήδη οι δυο ισόγειες αίθουσες -γίνεται προσπάθεια εξοπλισμού της βιβλιοθήκης – πολυχώρου.
Έχοντας πάντα κατά νου τη διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της πατρίδας μας και συγκεκριμένα τη διαφύλαξη της Σχολικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς πρότεινα στο Σύλλογο διδασκόντων την ίδρυση ενός μικρού μουσείου της σχολικής ζωής. Σ΄ αυτό το χώρο φιλοδοξούμε να στεγάσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τη σχολική ζωή του παρελθόντος, όπως βιβλία , τετράδια, διάφορα αντικείμενα, εποπτικά μέσα διδασκαλίας, ομαδικές φωτογραφίες κ.λ.π. Έχουμε συγκεντρώσει ήδη κάποιο υλικό και προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε κι άλλο, σε μια ύστατη προσπάθεια να διασώσουμε ότι έχει απομείνει από τη σχολική ζωή του παρελθόντος και την εκπαιδευτική διαδικασία των παλαιότερων γενιών. Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, οτιδήποτε σχετικό υπάρχει και μπορεί να προσφερθεί , από το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό, όπως θρανία, σχολικά βιβλία, τετράδια, πλάκες και κοντύλια, σχολικές φωτογραφίες, σχολικές τσάντες, ποδιές, μαθητικά πηλίκια, κ.λ.π. Οτιδήποτε μας προσφερθεί πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ένα κομμάτι πολύτιμου θησαυρού. Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν με ταχύτητα ισοπεδωτική, πρέπει να διαφυλάξουμε ό,τι έχουμε, ό,τι έχει απομείνει. Σκοπός μας δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα μουσείο, αλλά να δείξουμε ότι καθετί παλιό δεν είναι άχρηστο, αλλά αντικείμενα που δείχνουν την πορεία μας στον τόπο και στο χρόνο.
Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω την κ. Ευτυχία Χαλκιαδάκη και το σύζυγό της κ. Μαμαλάκη Μανόλη για την ευγενική χορηγία του χρηματικού ποσού των πεντακοσίων ευρώ αλλά και τη προσωπική τους εργασία.
Δημήτρης Κουτσελάκης, Διευθυντής.
Στο χώρο μπορεί κανείς να δει εκτός τα θρανία, την έδρα του δασκάλου, τα βιβλία του 50 και του 60, κινηματογραφικές μηχανές προβολής ήδη από τη δεκαετία του 30, πολύγραφους, μαγνητόφωνα που λειτουργούν ακόμα και σήμερα, φωτογραφίες τάξεων στις οποίες μπορεί κανείς να ξεχωρίσει φυσιογνωμίες της σημερινής ζωής του τόπου, όπως τον Μίμη Ανδουλάκη ή την Μαρία Δαμανάκη και πολλά άλλα τα οποία μας δείχνουν πως ήταν κάποτε η εκπαίδευση και πως είναι σήμερα.
Δείτε τι μας είπε ο κ. Κουτσελάκης:
{youtube}fWFvzvK1-4k{/youtube}
