«Με αφορμή την αναθέρμανση της συζήτησης για την τροποποίηση του περιφερειακού σχεδιασμού διαχείρισης απορριμμάτων Κρήτης…», όπως έγραφα και στον πρόλογο της ανοιχτής επιστολής, κατέθεσα δημοσίως (23/6/2010) την άποψή μου ξεκάθαρα για το θέμα. Τρεις ημέρες μετά, επιχειρήματα επί των απόψεων που εξέφρασα και του προτεινόμενου τρόπου διαχείρισης των απορριμμάτων δεν εκφράστηκαν.
Ο αντίλογος εξαντλείται σε απειλές και χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό μου και παραπολιτικές «ειδησούλες» με δημοσιεύματα που επιχειρούν να αιτιολογήσουν τη διατύπωση των προτάσεών μου στο πλαίσιο της κοινωνικής ψυχολογίας που, συνήθως, ασκείται στο καφενείο. {jcomments off}
Η δημόσια συζήτηση για τις πολιτικές αποφάσεις – πολλώ μάλλον όταν υποθηκεύουν το περιβάλλον του τόπου μας και το μέλλον του- δεν είναι βέβαια αυτοσκοπός. Είναι όμως το απολύτως απαραίτητο εργαλείο δημοκρατίας, ανάχωμα αυθαιρεσίας και προϋπόθεση σοβαρότητας. Επ΄ουδενί δε η διατύπωση αντίθετων απόψεων δεν συνιστά ούτε «καβγά», ούτε «πόλεμο» ούτε «σκληρή κόντρα» μεταξύ προσώπων, όπως επιχειρείται να παρουσιαστεί.
Ως εκ τούτου οφείλουμε όλοι να συμβάλουμε με ψυχραιμία στην επιλογή της βέλτιστης απόφασης με ξεκάθαρες απόψεις, τόλμη και σταθερή προσήλωση στην επιστημονική τεκμηρίωση, τη διαφάνεια και την αποτελεσματική διαχείριση και επίλυση των προβλημάτων σε βάθος χρόνου.
Οι χαρακτηρισμοί προσώπων στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης ιδεών, κατά τη γνώμη μου συνιστούν ξεπερασμένη αντίδραση, πολυτέλεια μόνο όσων θεωρούν ότι κατέχουν την απόλυτη αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Δεν θα τους στεναχωρήσω. Αποδέχομαι το χαρακτηρισμό του θεωρητικού, γιατί πράγματι η γνώμη μου στηρίζεται στην επιστημονική θεώρηση και τεκμηρίωση των προτεινόμενων λύσεων. Αποδέχομαι και το χαρακτηρισμό του γραφικού, καθώς ουδέποτε υποστήριξα απόψεις που μου απέφεραν ίδιον όφελος. Και τα δυο μαζί εξάλλου, θεωρητικός και γραφικός, πολύ συχνά στη χώρα μας αποτελούν απόδειξη εντιμότητας και ιδεολογικής συγκρότησης. Όσο για το γραφειοκράτης, αν σηματοδοτεί την πίστη στο νόμιμο και ηθικό και ενσαρκώνει το ανάχωμα στην αυθαιρεσία, καλοδεχούμενο κι αυτό!
