Όταν ανέλαβε για πρώτη φορά τα καθήκοντα του προέδρου της κοινότητας Μαρωνιάς, έπαιρνε μόνος του τη σκούπα και άρχισε να σκουπίζει στο χωριό. Σε λίγο τον έβλεπαν οι χωριανοί και έπαιρναν και αυτοί τη σκούπα. Κάπως έτσι ξεκίνησαν τα είκοσι χρόνια της προεδρίας του Σταύρου Διαλυνά στη Μαρωνιά. Ο ίδιος Μεραμπελιώτης (από το Χουμεριάκο), έμελε να γίνει μέρος της Μαρωνιάς, μετά τη γνωριμία του με τη γυναίκα του Ιωάννα.
Αυτές και πολλές άλλες θύμισες ήρθαν στην επιφάνεια, στη κηδεία του Σταύρου, τη Κυριακή (26/2) στη Μαρωνιά, παρόντος πλήθους κόσμου από όλο το νομό Λασιθίου και τη Σητεία φυσικά.
Ο ίδιος, υπηρέτησε για πάνω από 20 χρόνια τη κοινότητα, παραιτούμενος ακόμα και από τη προεδρική του αποζημίωση.
Το έργο του εμφανές στο χωριό, εξαναγκάζει σε συγκρίσεις για το τότε, της κοινότητας, με το σήμερα του Καποδίστρια και του Καλλικράτη…..
………σαφώς ανώτερο του έργου και των τεσσάρων δημάρχων Σητείας, νυν και πρώην που παραβρέθηκαν στη κηδεία. Πατεράκη, Κουρουπάκη, Τσικαλάκη, Πετράκη.
Η μόνη κριτική που άκουσε όλα αυτά τα χρόνια και τον είχε πικράνει μέχρι τη τελευταία στιγμή ήταν η υπόθεση με τη γεώτρηση, το κονδύλι της οποίας, παρά τα έγγραφα του, κανείς δεν του απάντησε ποτέ, τι έγινε.
Διαβάστε τη σχετική επιστολή προς τους χωριανούς του, μου μας είχε στειλει και δημοσιεύσαμε πριν μερικά χρόνια.
Ανοικτή επιστολή προς τους δημότες Μαρωνιάς
Το πλήθος βουβό, συνόδεψε μέχρι τη τελευταία του κατοικία στο νεκροταφείο της Μαρωνιάς τον Σταύρο Διαλυνά. Δίπλα – δίπλα με τον Δερμιτζογιάννη.
……και όλοι εμείς αισθανόμαστε πιο μόνοι…….
Υ.Γ.
το θέμα με τη γεώτρηση δεν έχει κλείσει γιατί δεν έχει απαντηθεί.
….περιμένουμε την οφειλόμενη απάντηση από το Δήμο Σητείας.
