Στις εκλογές του Ιουνίου το 2012 και του Μαΐου το 2014 όπου ΠΑΣΟΚ ίσον ΕΛΙΑ τα κόμματα πήραν :
6/2012 5/2014 6/2012 5/2014
ΝΔ : 29,66% 22,72% 1.825.609 1.296.007
ΣΥΡΙΖΑ : 26,89% 26,57% 1.655.053 1.516.699
ΠΑΣΟΚ : 12,28% 8,02% 755.832 457.585
ΑΝΕΛ. : 7,51% 3,46% 462.456 197.545
ΧΑ : 6,92% 9,39% 425.980 536.442
ΔΗΜΑΡ : 6,26% 1,20% 385.079 —
ΚΚΕ : 4,50% 6,11% 277.179 347487
Να μην ξεχάσομε το ΠΟΤΑΜΙ με 6,61%, το ΛΑΟΣ με 2,69% και τον μεγάλο νικητή, την ΑΠΟΧΗ με ποσοστό 42,6%.
Χωρίς να ασπάζομαι καθόλου, πως άλλο οι βουλευτικές και άλλο οι ευρωεκλογές που προσπαθούν να μας περάσουν, το ποιοι τελικά έχασαν και ποιοι κέρδισαν, αφού όλοι δηλώνουν νικητές ο κάθε ένας σύμφωνα βέβαια με την δική του θεωρία και λογική, παραμένει ζητούμενο. Αναρωτιέμαι όμως, μήπως τελικά οι μόνοι που έχασαν είναι ο Έλληνας και η Ελλάδα;
Το σίγουρο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία της αριστεράς είναι πρώτος, όχι γιατί κέρδισε παραπάνω ποσοστά (κάθε άλλο), αλλά γιατί έχασαν οι άλλοι και ιδιαίτερα η ΝΔ.
Αν εξαιρέσομε το ΚΚΕ που αύξησε το ποσοστό του και μάλιστα αρκετά, οι δύο άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, ο ΣΥΡΙΖΑ ελάχιστα και οι ΑΝΕΛ πάρα πολύ περισσότερο, έχασαν από τα ποσοστά τους και έτσι από το συνολικό τους 38,90% το 2012 έφτασαν στο 36,14%.
Αν θεωρήσουμε βέβαια τη ΧΑ ως αντιμνημονιακή, τότε θα πρέπει να συνυπολογίσουμε την αύξηση του ποσοστού της κατά 2,5%, ποσοστό που δυστυχώς θα αυξάνεται συνεχώς, όσο η πολιτική αυτή συνεχίζεται και η αντιπολίτευση αδυνατεί να εκφραστεί ουσιαστικά, ενιαία και ανατρεπτικά.
Οι συστημικές – μνημονιακές δυνάμεις από την άλλη, που ξέρουν καλά πώς να δημιουργούν αναχώματα και πώς να κρατούν τα «πρόβατα στο μαντρί», από το ποσοστό του 48,20% το 2012 έφτασαν στο ποσοστό του 41,24%, χωρίς όμως έτσι να καταγράφεται η συντριβή τους, που όλοι περιμέναμε.
Μετά από όλα αυτά, όλοι μας μιλούν για τα μηνύματα που πήραν και για το τι θα κάνουν αύριο, έτσι έχομε και κυβερνητική σταθερότητα από την μια και ότι δεν υπάρχει η δεδηλωμένη και πρέπει να πάμε σε εκλογές, από την άλλη.
Επειδή μάλιστα νοιάζονται όλοι τους για το καλό μας, μέχρι σήμερα και για πολλές ημέρες ακόμα θα συζητούν όχι για την κατάντια μας, αλλά για το πώς θα φτιάξουν την μεγάλη κεντροδεξιά ή την μεγάλη κεντροαριστερά παράταξη, με μεταγραφές στελεχών και συνενώσεις δυνάμεων, για τον ανασχηματισμό, για την Μέρκελ και την παρέα της, ενώ ταυτόχρονα εμείς θα συνεχίσομε να περιμένομε κάποιον να μας σώσει, αν και, «ο λαός δεν σώζεται, σώζει» όπως γράφει ο Ν. Καζαντζάκης.
Αυτό που εγώ διαβάζω, μην ξεχνώντας και την αποχή του 42,6%, είναι ότι ο λαός δεν εμπιστεύεται πια κανένα και ψάχνει απεγνωσμένα να κρατηθεί από κάτι νέο ή από κάτι παλιό και μεταλλαγμένο.
Το χειρότερο όμως είναι, πως κάποιοι το μεταφράζουν ότι και καλά, ο λαός δεν θέλει εκλογές και ότι απαιτεί συγκυβερνήσεις από όλους αυτούς, που τον έφεραν σε αυτή την κατάσταση και που τους καταδίκασε στην αφάνεια, όπως έκανε με την ΠΑΣΟΚοΕΛΙΑ.
Είναι σίγουρο ότι υπάρχει απαίτηση και μάλιστα βροντερή, για αλλαγή πολιτικής το ερώτημα όμως είναι, ποιος θα είναι αυτός ή αυτοί που θα τους εμπιστευτεί ο λαός και θα τους δώσει την δύναμη να το κάνουν;
Όσο δεν υπάρχει η πρωτοβουλία για ενότητα και κοινή έκφραση, των πολιτικών δυνάμεων που αντιπαλεύουν τους δανειστές και δυνάστες μας μαζί, ώστε να εμπνεύσουν σιγουριά και ελπίδα στον εξαθλιωμένο μας λαό, τόσο θα συνεχίζει το μαρτύριο της σταγόνας για όλους μας.
Αν πραγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, επιθυμούν να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας, να σταματήσουν τις φωτοβολίδες και να συνεννοηθούν επιτέλους με όμορες δυνάμεις σε συγκεκριμένα ζητήματα, για να ανατρέψουν την σημερινή κυβέρνηση, ακόμα και με την καθολική τους παραίτηση από τη βουλή.
Ας μην περιμένουν άλλο η ανατροπή να γίνει από ένα λαό εξαθλιωμένο, ένα λαό χωρίς μέλλον, που πηγαίνει από μέρα σε μέρα με μόνη του αγωνία, το πώς θα την «βγάλει» σήμερα και τι του ξημερώνει το αύριο.
Καλή δύναμη σε όλους και καλό αγώνα σε όσους συνεχίζουν να αντιστέκονται!!!
Γερακιανάκης Μανώλης
