Δεσπότης σημαίνει τύραννος. Δηλαδή, σφετεριστής ανεξέλεγκτης εξουσίας. Είναι δε ευνόητο ότι στο περιβάλλον ενός τυράννου τα μόνα φυτά που ευδοκιμούν είναι οι κόλακες και οι ρουφιάνοι.
Αυτοί που χρησιμοποιούν τους τυράννους, προκειμένου να ικανοποιούν τη μωρία τους και τη μοχθηρία τους. Που θέλουν όλους τους ανθρώπους βασανιστικά προσκυνημένους, έτσι ώστε, όπως θα ‘λεγε κι ο αείμνηστος Καρυωτάκης, η μύτη τους να φτάνει στη φτέρνα τους. Αλίμονο δε σ’ όσους διαθέτουν τετράγωνη λογική και ηθική και δεν προσφέρονται σε οσφυοκαμψίες.
Ο Ηρώδης ήταν κλασσικός τύπος τυράννου. Ανήκε στο είδος εκείνο, που κάνουν τα πάντα, προκειμένου να αναρριχηθούν σε θώκους εξουσίας. Με πάγια τακτική να δολοφονούν πρωταρχικά τα πρόσωπα του στενού οικογενειακού τους περίγυρου, προκειμένου να εξαφανίσουν πιθανούς διεκδικητές της εξουσίας. Όπως η Ειρήνη η Αθηναία, που για την αυτοκρατορική εξουσία τύφλωσε το γιό της. Και πάμπολλοι άλλοι…
Η Ηρωδιάδα εξάλλου ήταν η γυναίκα, που ήθελε όλη την κοινωνία επίπεδη σαν χαλί, προκειμένου να πατεί πάνω της. Και ήταν ικανή να κάνει οτιδήποτε, για να πετυχαίνει τους σκοπούς της. Αλίμονο δε σ’ όποιον αποτολμούσε να αμφισβητήσει το απεριόριστο δικαίωμά της στην ασυδοσία. Θα έψαχνε να του βρει και να του στοιχειοθετήσει κατηγορία ικανή να τον εξαφανίσει. Αλλά κι, αν δεν την εύρισκε, δεν θα δίσταζε καθόλου να την εφεύρει. Που σημαίνει ότι ο χορός της Σαλώμης δεν ήταν παρά μια πρόφαση, για να φτάσει τελικά η Ηρωδιάδα στον αποκεφαλισμό του Προδρόμου. Τον οποίο ήταν προκαταβολικά αποφασισμένη με κάθε δόλιο τρόπο να πετύχει.
Κι ακριβώς πάνω σ’ αυτή την εγκληματική συγχορδία ήταν που προσέκρουσε η ευθύτητα και η ακαμψία του Προδρόμου. Δεδομένου ότι για τον Πρόδρομο ο μοναδικός εξουσιαστής και δεσπότης είναι ο Θεός. Ο οποίος έχει νόμους ηθικούς και πνευματικούς, που κατοχυρώνουν τον απόλυτο σεβασμό, όχι μόνο του ανθρώπου αλλά και όλων των δημιουργημάτων του. Σε πλήρη αντίθεση προς την ακατανίκητη εξουσιομανία των τυράννων και τν μωρία και μοχθηρία των ρουφιάνων. Που σημαίνει ότι καθένας άξιος του ονόματός του άνθρωπος έχει υπέρτατο καθήκον να αντιστρατεύεται τον οποιονδήποτε καταπατητή των ιερών δικαιωμάτων του.
Αλλά ας περάσουμε τώρα απ’ τη απ’ την Ηρωδιάδα τη γνωστή απ’ βιβλική διήγηση για τον αποκεφαλισμό του Προδόμου στις μυριάδες άλλες Ηρωδιάδες, που απαιτούν απ’ τους Ηρώδες «την κεφαλή επί πίνακι» των οποιωνδήποτε ασυμβίβαστων και απροσκύνητων. Που ωστόσο παραμένουν αφανείς «ηρωίδες». Και δεν θα πάμε στα απειράριθμα περιστατικά των πολυποίκιλων εκφάνσεων της κοσμικής ζωής. Θα περιοριστούμε μόνο στο, λεγόμενο, εκκλησιαστικό χώρο. Όπου, παρότι, πέρα από κάθε λογική και συνείδηση, βρίθουν τα παραδείγματα, θα περιοριστούμε σε ελάχιστα:
Είναι βράδυ (2001) και ο παπάς ετοιμάζεται να κοιμηθεί. Να όμως, που απροσδόκητα χτυπάει η πόρτα. Στο άνοιγμά της ακούγεται επιτακτική η αστυνομική προσταγή: «Εισαγγελική εντολή να παρουσιαστείτε τώρα ενώπιον του Διοικητή της Αστυνομίας»! –«Γιατί, ρε παιδιά, χάθηκε η μέρα»;- «Να ρθείτε τώρα , γιατί δεν χωρούν αντιρρήσεις στις εισαγγελικές εντολές». –«Δεν θα έρθω κι ας κάνει ο, τι νομίζει ο κ. Εισαγγελέας».
Σαββατόβραδο (2001). Ο παπάς βρίσκεται στο χωριό, κάπου 15 χιλιόμετρα έξω από το άστυ. Τον καλούν στο γειτονικό τηλέφωνο. Και πάλι η ίδια επιτακτική προσταγή: «Εισαγγελική εντολή να παρουσιαστείτε τώρα ενώπιον του Διοικητή της Αστυνομίας». Απάντηση: «Να πείτε στον αξιότιμο κ. Εισαγγελέα ότι τα σαββατόβραδα οι παπάδες προετοιμάζονται για τις κυριακάτικες υποχρεώσεις τους και δεν τρέχουν στα αστυνομικά τμήματα»!
Και πάλι σαββατόβραδο (1966): Ο παπάς έχει φτάσει καταταλαιπωρημένος στο ημιορεινό χωριό. Τον καλεί στο τηλέφωνο ο αρχιερατικός επίτροπος: «Εντολή Σεβασμιοτάτου να πάτε αύριο να λειτουργήσετε σε άλλη ενορία». Που σήμαινε να οδοιπορήσει αρκετά χιλιόμετρα, φορτωμένος και τα σχετικά. Απάντηση: «Να πείτε στο Σεβασμιότατο πως έμαθα να χορεύω μόνο τσάμικο και συρτό. Το χορό, που αυτός απαιτεί δεν τον γνωρίζω!
Τι συνέβαινε στα περιστατικά αυτά; Προφανώς «είχε ανάψει ο γιαλός και καίγονταν τα ψάρια». Στα δύο πρώτα περιστατικά ο προφανώς διαπλεκόμενος ρουφιάνος, απαιτούσε να επιβάλει τη φασιστική του τρομοκρατία μέσω της Νόμω κρατούσας Πολιτείας. Ενώ στο τρίτο ήθελε να επιβάλει τη σαδιστική και ναζιστική του νοοτροπία μέσω της απροκάλυπτα διαπλεκόμενης μαζί του δεσποτοκρατίας.
Υπάρχουν μάλιστα Ηρωδιάδες που μοιάζουν με κάποια φίδια, που δεν δαγκώνουν μόνο όταν ενοχλούνται, αλλά επιτίθενται ακόμη κι από απόσταση. Επειδή ακριβώς τα πιέζει το συσσωρευμένο δηλητήριο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ένας θαυμάσιος κληρικός τόλμησε να πει την Κυριακή των Πατέρων ότι σήμερα δεν υπάρχουν πατερικά αναστήματα αντάξια της χρυσής εποχής της Εκκλησίας. Και η Ηρωδιάδα, που τον άκουσε, μίσθωσε ταξί και αυτοστιγμεί έσπευσε στο δεσποτικό κονάκι. Αποτέλεσμα; Ο ευσυνείδητος κληρικός να έχει οδυνηρές συνέπειες, που τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη μητρόπολη.
Αλλά και στις μέρες μας λυμαίνονται κάποιες μητροπόλεις παρόμοια δηλητηριώδη ερπετά. Τα οποία, όταν ακούσουν κάποιο κήρυγμα, που αναφέρεται στην ναζιστική και σιωνιστική κομματική τους ορθοδοξία, διαρρηγνύον τα ιμάτιά τους. Και σπεύδουν να καταγγείλουν τον ομιλητή στην αρμόδια δεσποτική αρχή. Η οποία και παίρνει επειγόντως τα προσήκοντα για τη φίμωσή του μέτρα. Ενώ, αν το επέτρεπαν οι περιστάσεις, θα απαιτούσαν την εξορία ή και τον αποκεφαλισμό του «αιρετικού».
Τέτοια, βέβαια, περιστατικά αδιανόητα στους χρηστούς κυβερνήτες , συμβαίνουν, όπου υπάρχουν άχρηστοι. Οι οποίοι, αντί να κυβερνούν, τους κυβερνούν. Για να θυμίζουν, σύμφωνα με τον ιστορικό Ζώσιμο, τον ευνούχο Ευτρόπιο, ο οποίος «εκυριέυεν Αρκαδίου καθάπερ βοσκήματος»! Μεταχειριζόταν, δηλαδή, τον άβουλο αυτοκράτορα Αρκάδιο σαν πρόβατο…
παπά Ηλίας Υφαντής
