Η δεύτερη Κυριακή μετά το Πάσχα να ονομάζεται Κυριακή των Μυροφόρων. Παρότι με βάση το αποστολικό ανάγνωσμα (Πράξεων: ΣΤ, 1-7)θα μπορούσε να ονομάζεται και Κυριακή της Δημοκρατίας. Δεδομένου ότι μας μιλάει για την αληθινή δημοκρατία, που υπήρξε ποτέ στον κόσμο και τις οίδε, αν κάποτε θα ξαναϋπάρξει…
Γιατί αληθινή δημοκρατία δεν υπήρξε ούτε στον αρχαίο κόσμο, αφού η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων ήταν δούλοι. Ούτε βέβαια και στην εποχή μας. Οπότε η, λεγόμενη, δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο από αποχρώσεις του ίδιου κλεφτοκαθεστώτος, με οποιαδήποτε συνταγή κι αν σερβίρεται αυτό. Είτε ως σοσιαλδημοκρατία είτε ως χριστιανική δημοκρατία. Γιατί ούτε η μία ούτε η άλλη έχουν καμιά σχέση με την αληθινή δημοκρατία.
Και ιδιαίτερα με τη χριστιανική δημοκρατία. Όπως τη συναντούμε στην πρώτη χριστιανική κοινωνία. Γιατί αληθινή δημοκρατία δεν είναι αυτή στην οποία ένα κοπάδι ιδιοτελών ή ηλιθίων επιλέγουν όποιους αδίστακτους απατεώνες προτιμούν να τους κυβερνήσουν. Είτε για τα «ωραία» τους τα μάτια είτε για τα ζαχαρωμένα τους τα λόγια. Προκειμένου αυτοί στη συνέχεια να ψηφίσουν τους κλεφτονόμους, με τους οποίους θα καταπροδώσουν την πατρίδα και θα λεηλατήσουν κάθε ικμάδα επιβίωσης του λαού. Για να ξεχειλίσουν τα θησαυροφυλάκια και να πολλαπλασιαστούν τα κινητά και τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία των ντόπιων και των διεθνών χρυσοκάνθαρων και τοκογλύφων.
Αληθινή δημοκρατία είναι η δημοκρατία της δικαιοσύνης. Και δικαιοσύνη δεν είναι η, λεγόμενη, Δικαιοσύνη, που «αποφασίζει και διατάσσει» με βάση τους κλεφτονόμους και ληστονόμους του όποιου ληστοκαθεστώτος. Που αποθεώνει τους διαφόρους Κλίντον και Μπους και Μπλαίρ και Σαρκοζί και στέλνει για σαράντα χρόνια στη φυλακή τον Κάρατζιτς, ενώ απαγχονίζει τον Σαντάμ και δολοφονεί τον Καντάφι. Που, κάποιοι μεταξύ τους παρότι δικτάτορες, εντούτοις διατηρούσαν τις χώρες τους σε ένα επίπεδο υποφερτό για τους λαούς τους. Σε σύγκριση με το ολέθριο καθεστώς που επέβαλαν στη συνέχεια οι επιχειρήσεις «δικαιοσύνης» και «δημοκρατίας» των δυτικών κανιβάλων. Ή στην ακόμη χειρότερη περίπτωση δικαιοσύνη δεν είναι η λήψη διωκτικών μέτρων εναντίον του φτωχού καστανά κι από το άλλο το νομικό απυρόβλητο για τον πολιτικό και τον πάσης φύσεως μεγαλοκλέφτη και μεγαλοαπατεώνα. Όπως, δυστυχώς, συμβαίνει με την ελληνική συνταγματική και λοιπή νομιμότητα και δικαιική πρακτική.
Αληθινή δικαιοσύνη είναι με λόγια απλά και καθαρά η ισότητα. Και αδικία και πάλι πολύ απλά η εκτροπή απ’ την ισότητα. «Δικαιοσύνη» λέει ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, «είναι να μην επιδιώκει κάποιος να έχει περισσότερα απ’ τους άλλους. Ενώ η οποιαδήποτε εκτροπή απ’ την ισότητα αποτελεί αδικία»! Μήπως διαπιστώσατε εσείς αυτές τις μέρες, που ανακοινώθηκαν τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών μας φωστήρων να ισχύει κάτι τέτοιο; Ή το τελείως αντίθετο! Αφού υπάρχουν μεγάλες διαφορές ακόμη και μεταξύ των πολιτικών. Και ασφαλώς αστρονομικές σε σύγκριση με το επίπεδο ζωής της πλειονότητας του λαού.
«Πόθεν», λοιπόν, «έσχον» τις ουρανομήκεις αυτές διαφορές οι πολιτικοί μας «σωτήρες»; Μήπως είναι καρπός της τίμιας εργασίας τους, όταν πολλοί εξ αυτών είναι ισόβια συνδικαλιστές και πολιτικάντηδες αργόσχολοι και πολλαπλά διαπλεκόμενοι; Την απάντηση μας τη δίνει ο Μέγας Χρυσόστομος: «Κανένας πλούτος», λέει ο Χρυσόστομος, «δεν είναι τίμιος». Και επειδή μέσα στα πλαίσια της πολιτικής μεγαλοαπατεωνίας είναι και οι δικολαβίστικες δικαιολογίες κάποιοι ισχυρίζονται ότι έχουν τα πλούτη, αφού τα κληρονόμησαν. Αλλά και πάλι ο Χρυσόστομος έρχεται να τους αποστομώσει: «Αν», λέει, «τα πλούτη τα κληρονομήσατε, τότε τα απόχτησαν με ανέντιμα μέσα αυτοί, που σας τα κληροδότησαν»!Τα πλούτη, λοιπόν, των πολιτικών μας «σωτήρων», σε κάθε περίπτωση, είναι ανέντιμα. Είναι καρπός άμεσης ή έμμεσης αδικίας σε βάρος του φτωχού λαού. Και το ίδιο ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση των πλουσίων κληρικών και προπάντων κάποιων πολυτελώς διαβιούντων χρυσοστόλιστων δεσποτάδων.
Πώς, λοιπόν είναι δυνατόν να προσδοκά κάποιος καλό και προκοπή από ανθρώπους, οι οποίοι de jure και de facto είναι σαρξ εκ της σαρκός του καθεστώτος της αδικίας; Και πώς μπορεί να πιστέψει στα οποιαδήποτε λεγόμενά τους, όταν η ζωή τους βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με όσα υποστηρίζουν και υπόσχονται; Και πώς να έχει κάποιος σε τιμή και υπόληψη τα οποιαδήποτε κοπάδια τρέχουν ξωπίσω τους και ομνύουν στο όνομά τους;
Βέβαια θα πουν κάποιοι: Πώς να μην τρέχουν ξωπίσω τους τα κοπάδια, όταν οι πάσης φύσεως μεγαλοαπατεώνες κατά μείζονα λόγο προβάλλονται πρωί, μεσημέρι, βράδυ με φορτική σχολαστικότητα απ’ τους «έγκριτους» μιντιακούς και ιδιαίτερα τους τηλεοπτικούς απατεώνες. Οι οποίοι και αυτοί κόπτονται δήθεν για το λαό, προβάλλοντας κάποια ασήμαντα περιστατικά αδικίας και κουκουλώνοντας τα παγόβουνα της εγκληματικής καταδρομής εναντίον του φτωχού λαού.
Κι ακόμη πώς να μην τρέχουν ξωπίσω τους τα κοπάδια των λεγόμενων χριστιανών, όταν οι κληρικοί στην πλειονότητά τους είναι θιασώτες του καθεστώτος της αδικίας και της απανθρωπιάς; Ιδιαίτερα μάλιστα, επειδή συμβαίνει κάποιοι πολιτικοί απατεώνες να μοστράρουν στις πρώτες θέσεις κάποιων λατρευτικών εκδηλώσεων. Προφανώς εκμεταλλευόμενοι την ευπιστία του λαού και καπηλευόμενοι τα ιερά και τα όσια της πατρίδας και της θρησκείας! Έστω και αν ο βίος τους και η πολιτεία τους, όπως αποδεικνύεται από τα πλούτη τους, βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση με τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και το πνεύμα του Ευαγγελίου.
Όπως το έζησαν οι χριστιανοί της πρώτης χριστιανικής κοινωνίας. Οι οποίοι είχαν τα πάντα κοινά και δεν υπήρχε κανένας φτωχός ανάμεσά τους. Καθώς ο καθένας πρόσφερε ανάλογα με τις δυνάμεις του και έπαιρνε ανάλογα με τις ανάγκες του (Πράξεων: Δ, 32-34)!…
