Η αρχαία ελιά

Αζωργιάς, Καβούσι

Στις 5 Αυγούστου, στις 9:30 το βράδυ, στο φως του αυγουστιάτικου φεγγαριού, στο όμορφο Καβούσι, κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση τα Ελαιάνθια. Γεννιέται ένας νέος θεσμός με στόχο να αναδείξει όλες της πτυχές του πολιτισμού της ελιάς και την ιδιαίτερη σχέση της με το Μινωικό πολιτισμό που αποκαλύπτεται ένα και πλέον αιώνα στην περιοχή.
Την καταξίωση της ελιάς ως δέντρο που στεφανώνει τους θεούς άρα και τους Ολυμπιονίκες τόλμησε να εκφράσει με μουσική πάνω σε αρχαίους στοίχους του βουκολικού ποιητή του 2ου αιώνα, Μόσχου Σικελιώτη, βασισμένο στο γνωστό μύθο της Κρητικής μυθολογίας, αρπαγή της Ευρώπης, η γνωστή μουσικός Κική Καγιαβά.

Με αναπαράσταση του μύθου με χορό, παρουσιάζεται το τρυφερό ερωτικό παραμύθι, η υποδοχή της Ευρώπης και του Δία σε παραλία της Ανατολικής Κρήτης (Θόλος Καβουσίου). Οι Μινωίτες που 2000 και πλέον χρόνια μέχρι τότε κατοικούν στον Αζοριά, στο Βροντά, στο Πλάι του Κάστρου, στην Ψείρα, στο Χρυσοκάμινο και σ’ όλες τις κορφές γύρω από αυτό που σήμερα λέμε Καβούσι, υποδέχονται και προσφέρουν δώρα κάτω από την ελιά του Αζοριά- που εκείνη την εποχή τους χάριζε τους χυμούς της- στον προστάτη των ιερών ελαιοδέντρων που ήταν ο ίδιος ο Δίας, ο “Μόριος Ζευς”.
Το δεύτερο μέρος της δραματουργίας είναι αφιερωμένο στους δρόμους του πολιτισμού της ελιάς και στην παγκόσμια ειρήνη. Η Ελιά, το ελληνικό σύμβολο του “μέτρου” και της γονιμότητας, αποτελεί πλέον το διεθνές σύμβολο της κοινής παγκόσμιας προσπάθειας για ειρήνη και ευημερία για όλους.

 

Με επιλογή στοίχων του μεγάλου λογοτέχνη – ποιητή Νίκου Καζαντζάκη η Κική Καγιαβά πλέκει τραγούδια που υμνούν τα στοιχεία της φύσης, το αθάνατο φως του ήλιου, το νερό, το χώμα που κάτω από τον ηλιόλουστο ελληνικό ουρανό έθρεψε την ελιά, ένα από το τρίπτυχο που συνθέτουν την Ελλάδα κατά τον εθνικό μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.
Σ’ αυτό το τρίτο μέρος υμνείται ο νους του ανθρώπου που κατάφερε να τιθασεύσει τα στοιχεία της φύσης και να τα αξιοποιήσει να ημερέψει την αγριελιά και να εκμεταλλευτεί τον καρπό της, το ξύλο της, τα φύλλα της, και τον χυμό της. Και τι ζητάει από τον άνθρωπο η ελιά; Μόνο ένα πράγμα. Να μην την ξεριζώσει, να μην την κάψει, τίποτα άλλο. Η ελιά και να καεί και να κοπεί, μόνο αν μείνει η ρίζα, πάλι θα φυτρώσει.

Με την καλλιτεχνική διεύθυνση της Κικής Καγιαβά και με 50 άλλους συντελεστές (ορχήστρα, χορωδία, χορός) και με την ομαδική συνεργασία ατόμων και φορέων φιλοδοξούμε σε ένα άριστο αποτέλεσμα. Είναι πολύ σημαντικό για μας να ζούμε και να παράγουμε Πολιτισμό στον τόπο μας. Είναι αισιόδοξο πως άνθρωποι που έχουν πίστη σ’ αυτά μπορούν να τα καταφέρουν σε αντίθεση με οργανωμένους φορείς που θεωρούν ότι εξαντλείται ο ρόλος τους με τη διοργάνωση μιας καλοκαιρινής εκδήλωσης με διάφορα εμπορικά καλλιτεχνικά σχήματα που δε νοιάζονται φυσικά για τη πνευματική μας ζωή. Άλλοι είναι οι στόχοι τους. Εμείς όμως που ζούμε και την επομένη εδώ, οφείλουμε να αναζητήσουμε τρόπους για μια μόνιμη σχέση με ότι ονομάζουμε πολιτισμό. Καλή είναι βέβαια και η κατανάλωση, καλύτερη όμως η παραγωγή πολιτιστικού προϊόντος. Είναι επένδυση για ένα καλύτερο μέλλον. Άσε που γινόμαστε και εκλεκτότεροι “καταναλωτές ” έτσι….

Καβούσι, Ιούλιος 2008
Λεωνίδας Γ. Κουδουμογιαννάκης

Print Friendly, PDF & Email

Από manos