Όταν ένα δημόσιο έργο χρηματοδοτείται από ιδιωτικά κεφάλαια, το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό πολλών είναι ότι προφανώς υπάρχει κάποιο όφελος για τον ιδιώτη.
Αυτό πολλές φορές αποτυπώνεται εγγράφως με παραχωρήσεις εκμετάλλευσης για κάποια χρόνια και άλλες φορές προκύπτει, στην πορεία έμμεσα, παρουσιάζοντας και τον επενδυτή ως ευεργέτη. Η περίπτωση της πραγματικής προσφοράς προς το σύνολο από την πλευρά του ιδιώτη φαντάζει στις μέρες μας εξωπραγματική καθώς όχι μόνο σπανίζει αλλά συνεχώς συναντούμε το αντίθετο, δηλαδή την καταπάτηση του δημοσίου χώρου προς όφελος ιδιωτών και ιδιαίτερα στο νησί μας.
Τώρα, στην περίπτωση της πόλης μας, θεωρούμε ότι θα έπρεπε η πολιτεία, με τις αρμόδιες υπηρεσίες, να προβεί σε μια ολοκληρωμένη μελέτη για όλο το παραλιακό μέτωπο που παρουσιάζει πρόβλημα διάβρωσης, μετά την κατασκευή της μαρίνας και να προστατεύσει τις παραλίες μιας και αποτελούν το κύριο τουριστικό μας προϊόν και συγκριτικό πλεονέκτημα καθώς και σημαντικότατο ζωτικό χώρο ανάσας για τους πολίτες αυτής της πόλης. Μας προβληματίζει η αποσπασματικότητα των παρεμβάσεων, ειδικά όταν βλέπουμε να γίνονται μπαλώματα με λιθορριπή για αντιστήριξη του τοιχίου στην πλαζ του Ε.Ο.Τ. Αντί να έχουμε προτεραιότητα να προστατέψουμε ουσιαστικά εκείνο, το πολύ μεγαλύτερο, τμήμα της ακτής και της παραλίας Άμμου αλλά και όλη την πολύτιμη ακτογραμμή, επεμβήκαμε στον ορμο του Γαργαδόρο υποβαθμίζοντας τον περιβαλλοντικά.
Αφήνοντας ιδιώτες να παρεμβαίνουν, κατά περίπτωση με ελάχιστη έως και ανύπαρκτη επίβλεψη, όπως στον Γαργαδόρο, για να προφυλάξουν τις ιδιοκτησίες τους χρηματοδοτώντας δημόσια έργα μόνο προβλήματα παρουσιάζονται. Καταρχήν, γίνονται με κατά παραγγελία μελέτες οι οποίες βέβαια λαμβάνουν σοβαρά υπόψη το κόστος και περιορίζουν το αποτέλεσμα στα όρια της ιδιωτικής περιουσίας τους. Φανταστείτε δηλαδή στην συνέχεια οι επιχειρηματίες της Αμμουδάρας και του Αλμυρού να έκαναν ξεχωριστές αποσπασματικές μελέτες για να προστατέψουν την τουριστική τους επιχείρηση από την διάβρωση και να αυξήσουν την άναρχη τοποθέτηση κακόγουστων πλαστικών καρεκλών, με κίνητρο το γρήγορο μονομερές όφελος. Τι συνεκτικότητα θα είχαν αυτές οι παρεμβάσεις, τι αισθητική και τι τελικό αποτέλεσμα;
Είδαμε στον Γαργαδόρο, όπου το έργο κατάργησε πρακτικά την χρήση της παραλίας, να οδηγεί και άλλον ιδιώτη σε παρεμβάσεις, στο φυσικό βραχώδες τμήμα της παραλίας, προκειμένου να διευκολυνθεί, κατά ένα τρόπο, η είσοδος στη θάλασσα για τους λουόμενους παρακάμπτοντας το αμμοχάλικο από την πλευρά της επιχείρησής του. Ένα ημίμετρο επιχειρηματικού χαρακτήρα που δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λύση του προβλήματος και που έρχεται να προσθέσει άλλη μια πινελιά στην αλλοίωση της μορφολογίας της παραλίας του Γαργαδόρου.
Η απογοήτευση του πολίτη από την δημόσια διοίκηση, την διαφθορά και τα διογκωμένα προβλήματα της καθημερινότητας τον έχουν οδηγήσει σε μια παθητική ανοχή των εξελίξεων. Όμως, δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον της αδράνειας όταν καθημερινά ο δημόσιος χώρος συρρικνώνεται και υποβαθμίζεται, δεν μπορούμε να κάνουμε άλλο τα στραβά μάτια και οφείλουμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας.
Είναι καιρός όχι μόνο να προστατεύσουμε τον δημόσιο χώρο, το περιβάλλον που είναι ο πλούτος μας, την ευνομία, αλλά και να διεκδικήσουμε παρεμβάσεις και έργα προς όφελος των πολιτών με το μικρότερο δυνατόν περιβαλλοντικό κόστος. Σε αυτή την προσπάθεια απαιτούμε από τον Δήμο να βγει μπροστά και να διεκδικήσει για μας εκείνα που τον εκλέξαμε να κάνει, όσο το δυνατόν συντομότερα, αποφασιστικά και πριν δημιουργηθούν τετελεσμένα που μας βλάπτουν, ηθικά, νομικά, οικονομικά και κυρίως περιβαλλοντικά. Σπίτι του ας κάνει ο καθένας ότι θέλει. Όχι όμως στην κοινή μας περιουσία και των νέων γενιών.
Παραφράζοντας ένα γνωστό ρητό, θα θέλαμε να τονίσουμε πως η καλύτερη στιγμή να προστατέψουμε την δημόσια περιουσία και το περιβάλλον ήταν πριν 30 χρόνια. Η δεύτερη καλύτερη είναι τώρα.
Πρωτοβουλία για την Προστασία των Παραλιών
