Ήταν νέος και πλούσιος. Και, παράλληλα, υπερβέβαιος για την ηθική του ακεραιότητα. Και πάνω απ’ όλα ρεαλιστής: Σ’ αυτή τη ζωή-σκέφτηκε-όλα τ’ απόχτησα. Γιατί να μην εξασφαλίσω και την αιώνια ζωή! Και μια και δυο-αφού ο Χριστός μιλούσε για την αιώνια ζωή-αποτάθηκε σ’ αυτόν:
Γονάτισε μπροστά του και με τη γλώσσα των φιλοφρονήσεων, που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι του «καλού κόσμου», τον ρώτησε:
-Δάσκαλε αγαθέ, τι πρέπει να κάμω, για να κερδίσω την αιώνια ζωή»;Και ο Χριστός, που δεν αρεσκόταν στη γλώσσα του «καλού κόσμου» του αποκρίθηκε:«Γιατί μες λες αγαθό; Κανένας άνθρωπος δεν είναι αγαθός, παρά μονάχα ο Θεός. Κι αν σοβαρά σκέφτεσαι να κερδίσεις την αιώνια ζωή, δεν έχεις παρά να τηρήσεις τις εντολές».
-«Και σαν ποιες εντολές να τηρήσω»; Ξαναρώτησε ο πλούσιος
-«Να μην διαπράττεις φόνους, μοιχείες, κλοπές, ψευδομαρτυρίες, να τιμάς τους γονείς σου και ν’ αγαπάς τους συνανθρώπους σου»!
-«Μα, όλα αυτά τα έχω τηρήσει από τα μικρά μου χρόνια. Πες μου τι άλλο μου χρειάζεται»;
Αλλά, όσο ο πλούσιος νέος ήταν υπερβέβαιος για την αρετή του και την ηθική του ακεραιότητα, άλλο τόσο είναι βέβαιο ότι δεν έλεγε την αλήθεια. Όπως και όλοι εκείνοι, που φαντάζονται ότι είναι δυνατόν να συνταιριάσουν τον πλούτο με την ηθική ζωή. Και, για να γίνει αυτό κατανοητό, αρκεί να θέσουμε το καίριο, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ερώτημα:
«Πόθεν έσχε» τα πλούτη ο πλούσιος νέος; Όπως, βέβαια, και όλοι οι πλούσιοι. Ο Χρυσόστομος λέει χαρακτηριστικά ότι σε καμιά περίπτωση ο πλούτος δεν αποκτιέται με έντιμα μέσα. Και προσθέτει: Ίσως κάποιοι δικαιολογηθούν ότι τα κληρονόμησαν. Αλλά, και στην περίπτωση αυτή, η απάντηση παραμένει η ίδια: Ότι δηλαδή αυτοί, απ’ τους οποίους τα κληρονόμησαν, τ’ απόκτησαν με ανέντιμα μέσα.
Και ασφαλώς, όχι μόνο ο Χρυσόστομος, αλλά και πολλοί άλλοι εκκλησιαστικοί πατέρες και ποιητές και φιλόσοφοι όλων των εποχών λένε τα ίδια ή και παρόμοια. Αλλά και ο λαός αποφαίνεται, με τη θυμόσοφη ευστοχία του ότι «τα πλούτη δεν γίνονται με το σταυρό», παρά μόνο με ψεύδη, κλοπές και αδικίες. Ακόμη και με φόνους.
Χαρακτηριστικά ο απόστολος Παύλος λέει ότι η λατρεία του μαμωνάείναι ειδωλολατρεία, Ειδωλολατρεία, που στο βωμό της θυσιάζονται χιλιάδες και εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως. Όπως συμβαίνει και τώρα τελευταία με τους μετανάστες. Τους οποίους ο κανιβαλισμός της δυτικής και ανατολικά βαρβαρότητας ξερίζωσε, καταστρέφοντας τις πατρίδες τους. Ή και στη χώρα μας. Όπου ο Μολώχ της τοκογλυφίας έχει κατασπαράξει χιλιάδες Έλληνες. Γεγονός, που δεν ικανοποιεί την κ. Μέρκελ ή τον κ. Σόιμπλε και τους λοιπούς ομοϊδεάτες τους, οι οποίοι απροκάλυπτα προωθούν σε βάρος μας την ολοκλήρωση των δολοφονικών τους σχεδίων, αποσκοπώντας στην ολοσχερή εξόντωσή μας και υποδούλωση της πατρίδας μας.
Και ασφαλώς παρόμοια σκέφτονται και ενεργούν και πάμπολλοι κοινοί θνητοί, που ταυτίζουν την ηθική με τη νομιμότητα και ισχυρίζονται ότι απόκτησαν τα πλούτη με νόμιμα και άρα με έντιμα μέσα. Με πρωταγωνιστές κάποιους εκατομμυριούχους πολιτικούς ή και προνομιούχους δικαστικούς. Αφού, δυστυχώς στις μέρες μας, όχι μόνο πλούτη μπορεί κάποιος ν’ αποκτήσει, αλλά ακόμη και τα μεγαλύτερα εγκλήματα να διαπράξει νόμιμα. Δεδομένου ότι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι νόμοι βρίσκονται σε διαμετρική αντίθεση με τη δικαιοσύνη και συμβιώνουν αρμονικότατα με την αδικία.
Δεν έλεγε, λοιπόν, την αλήθεια ο πλούσιος νέος. Αλλά ο Χριστός δεν θέλησε να τον διαψεύσει. Τον άφησε να αποκαλύψει μόνος του την αντίφασή του: «Αφού, του είπε, τήρησες όλες τις εντολές και θέλεις να γίνεις τέλειος, πούλησε τα υπάρχοντά σου, μοίρασέ τα στους φτωχούς, και έλα να με ακολουθήσεις. Για να βρεις μπροστά σου, στην αιώνια ζωή, αμύθητους θησαυρούς».
Ο άνθρωπός μας έμεινε κεραυνόπληκτος. Έβαλε στη ζυγαριά της καρδιάς του από το ένα μέρος το Θεό και τους συνανθρώπους του κι από το άλλο τη μεγάλη του περιουσία. Και η ζυγαριά της καρδιάς του έγειρε αποφασιστικά προς τα πλούτη. Έσκυψε το κεφάλι και έφυγε απογοητευμένος. Για να συμπεράνει ο Χριστός, σχετικά με το αρχικό για την αιώνια ζωή ερώτημα του πλούσιου νέου: «Πολύ δύσκολο να κερδίσουν οι πλούσιοι τη βασιλεία του Θεού. Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα απ’ την τρύπα του βελονιού, παρά πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού!».
Αλλά, μαζί με τον πλούσιο νέο, εμβρόντητοι έμειναν και οι μαθητές. Που κι αυτοί ονειρεύονταν ν’ αποκτήσουν κοντά στο μελλοντικό-όπως πίστευαν το Χριστό-βασιλιά δόξες, τιμές και πλούτη. Και απογοητευμένοι τον ρώτησαν: «Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε ποιος θα μπορέσει να σωθεί»;
-«Αυτά, που φαίνονται αδύνατα στους ανθρώπους, είναι δυνατά για το Θεό», αποκρίθηκε ο Χριστός.
Και η απάντηση αυτή επιβεβαιώθηκε από τα εκατομμύρια των ανθρώπων, που επέλεξαν το δρόμο του Θεού. Οι οποίοι, αντί για το απύθμενο πιθάρι της πλεονεξίας, επέλεξαν, για τον εαυτό τους το μέτρο της ολιγάρκειας. Αλλά και πολλοί άλλοι, που μοίρασαν τα πλούτη τους στους φτωχούς, εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα λόγια του Χριστού προς τον πλούσιο νέο. Όπως ο άγιος Αντώνιος, για παράδειγμα, η αγία Παρασκευή, οι άγιοι Ανάργυροι, ο Άγιος Παντελεήμων, κλπ…
Και ασφαλώς είναι πολύ περισσότεροι, από το άλλο μέρος, αυτοί που πιστεύουν ότι μπορούν να συνταιριάσουν τα πλούτη με την ηθική. Πίστη που ριζικά και θεμελιακά είναι από ά-Χριστη μέχρι και αντίχριστη. Και από ηθικής πλευράς; Η ανηθικότερη!…
Τόσο περισσότερο μάλιστα, όσο περισσότερο καπηλεύεται το χριστιανισμό!….
παπα-Ηλίας
https://papailiasyfantis.wordpress.com
