Η σημασία του να είσαι αυτάρκης
ο άνθρωπος που ασχολείται έχει τα πάντα

Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα, μια σειρά σκέψεις που με κατέλαβαν μετά τη χειρονομία φίλου που εν είδει ευχαριστίας για κάποια ελάχιστη βοήθεια, αντάμειψε με ότι καλύτερο είχε να προσφέρει: τα αγαθά που αυτός παράγει, γι’ αυτόν και την οικογένεια του κυρίως …..

Που σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, δεν βολεύτηκε με τα ετοιματζίδηκα της σύγχρονης εποχής, αλλά καλλιεργεί, ανατρέφει ζώα και πουλερικά, τυροκομεί, προσπαθεί, μαθαίνει, εξελίσσεται και εν τέλει είναι αυτάρκης.

Για να πάμε πίσω στην ιστορία, ανέκαθεν η Κρήτη, αλλά και η Ελληνική επαρχία ήταν αυτάρκης στα αγαθά επιβίωσης. Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σχετικά πρόσφατα !!!!!

Και εννοώ μετά τις δεκαετίες του ’70 και του 80’ που υποτίθεται ότι αυτή η χώρα άρχισε να «αναπτύσσεται», κάνοντας την ευκολία μέρος της ζωής της, έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανήκει εις την δύσιν …… αλλά;;;;

Η σχέση με την Ευρώπη μας απέκοψε από κομμάτια της παράδοσης μας. Μας άρεσαν τα εύκολα λεφτά και ξεριζώσαμε τα παραδοσιακά μας αμπέλια χάριν των Γαλλικών ποικιλιών, καταστρέψαμε πανέμορφα ξύλινα σκαριά που ψάρευαν τις Ελληνικές θάλασσες, όλα αυτά, τονίζω, με τη δική μας συγκατάθεση.

Η Κρήτη, μέχρι τις αρχές του ’80 ήταν αυτάρκης κατά 80% σε είδη διατροφής και είδη πρώτης ανάγκης. Είχε ακόμα ρύζι και καπνά.

Σήμερα, αφού βολευτήκαμε όλοι με τις εύκολες και έτοιμες λύσεις, ούτε 30% των αναγκών του νησιού δεν καλύπτονται πλέον από την εσωτερική παραγωγή.

Τι θα συμβεί, ω μη γένοιτο, αν προκύψει μια νέα κατοχή; Θα πέσει πείνα που ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε.

Ας προβληματιστούμε και ας ανεγογυρευτούμε ………..

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos