Ο αμοραλισμός σημείο των καιρών μας
Ο αμοραλισμός σημείο των καιρών μας

Ζούμε πραγματικά σε δύσκολες εποχές.

Ο 20ος Αιώνας γέννησε ιδέες και ιδεολογίες έβαλε σε ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο προτάγματα και στο κοινωνικό πεδίο οδήγησε σε συγκρούσεις κοινωνικών τάξεων και ομάδων.

Ήταν ο αιώνας:

–      των δυο παγκόσμιων πολέμων που τα τραύματα του δε λένε να  κλείσουν,

–      της σύγκρουσης κοινωνικών συστημάτων,

–    των μεγάλων ανακαλύψεων των μεγάλων αλμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας των μεγάλων         ταχυτήτων.

Ήταν όμως και ο αιώνας μιας μεγάλης κρίσης αξιών την οποία μας άφησε αποχαιρετώντας μας.

Παιδί αυτής της κρίσης αξιών είναι η άνθιση του αμοραλισμού.

Τον αμοραλιστή, ως κοινωνικό τύπο τον συναντάμε παντού.

Έχει γίνει καθημερινότητα, είναι ελαφρύς κι’ ανάλαφρος. Μπορεί του το επιτρέπει η συνείδηση του να ελίσσεται να επιπλέει παντού και πάντοτε σαν το φελλό γιατί δεν έχει βάρος δεν έχει τα βαρίδια των ηθικών αξιών. Η πιο επικίνδυνη μορφή του είναι ο πολιτικός αμοραλισμός .

Στη χώρα μας, αλλά και στη μικρή μας κοινωνία, τον πληρώσαμε και τον πληρώνουμε ακριβά.

Είναι μια από τις αιτίες της κρίσης που βιώνουμε. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά στην επανάληψη των χειρότερων του μορφών.

Ο πολιτικός αμοραλιστής χρειάζεται τη μεγαλύτερη προσοχή, η έλλειψη πολιτικών αρχών και ηθικών κανόνων τον κάνει πολιτικά και κοινωνικά επικίνδυνο.

Στη αντιπροσωπευτική δημοκρατία μεταξύ αντιπροσωπευόμενων  και  αντιπροσώπου υπάρχει ένα νοητό συμβόλαιο εμπιστοσύνης σε ότι αφορά τον λόγο και την πράξη την διακήρυξη και την εκπλήρωση της.

Ο σεβασμός αυτού του νοητού συμβολαίου που κατά κανόνα δε γίνεται σεβαστός είναι μια έκφραση πολιτικής ηθικής.

Είναι καθήκον και υποχρέωση των πολιτικά σκεπτόμενων ενεργών πολιτών η καταγγελία και η απομόνωση του πολιτικού αμοραλισμού στην κοινωνία γεγονός που θα περίμενε κανείς να έχει συντελεστεί ήδη.

Δυστυχώς για τον Φουκουγιάμα(1) η ιστορία δεν τελείωσε αλλά ούτε και οι ηθικές αξίες, υπήρχε υπάρχει και θα υπάρχει η πολιτική ηθική.

Στη βαρβαρότητα του ο σκοπός αγιάζει τα μέσα Μακιαβέλι(2) ας αντιτάξουμε το βλέποντας τη στάση σου δε μ’ ενδιαφέρει ο στόχος σου του Μπρέχτ(3) .

Σητεία, Μάης 18   

Σαρίδης Μπάμπης

1.Francis Fukuyama , Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος.

2.Machiavelli Niccolo, Ο ηγεμόνας.

3.Brecht Bertolt, Ιστορίες του κ. Κόϋνερ.

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos