ο Γρηγόρης Εμμ. Πεδιαδίτης
ο Γρηγόρης Εμμ. Πεδιαδίτης

Δανείζομαι τον παραπάνω τίτλο από τον παλιό-καλό Ελληνικό κινηματογράφο και συγκεκριμένα από την ομότιτλη ταινία, έτους 1964,του Ορέστη Λάσκου.

Μ’ αυτόν τον τίτλο επιθυμώ ν’ απευθυνθώ στους συντοπίτες μου και γενικότερα στους “πανωμεραμπελλιώτες”,

ύστερα από όσα καθημερινά λέγονται και γράφονται για τα αυτοδιοικητικά μας πράγματα.

Μ’ αυτόν τον τίτλο επιθυμώ να καταθέσω κάποιες από τις εμπειρίες που αποκόμισα στη 12χρονη ενασχόληση μου με τα κοινά, επαναλαμβάνοντας κι εγώ με τη σειρά μου την πρόταση μου για το αυτοδιοικητικό μας αύριο, πρόταση πλήρως ταυτισμένη με αυτή της συντριπτικής πλειοψηφίας της “πανωμεραμπελλιώτικης” κοινωνίας, που δεν είναι άλλη από την αναβίωση – επανασύσταση του Δήμου Νεάπολης. Εξυπακούεται, στη λογική του “όσοι πιστοί προσέλθετε”…… με την ελπίδα ν’ αρχίσει να ζυμώνεται ως ιδέα και να προκύψει ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος με κοινά αποδεκτές στοχεύσεις και επιδιώξεις, προς το συμφέρον όλων.

Ευθύς εξαρχής δηλώνω: Δεν δέχομαι ούτε και ποτέ θα δεχθώ ότι μια επαναλαμβανόμενη ανοησία εμπλουτισμένη με περισσή θρασύτητα, μια επαναλαμβανόμενη απεγνωσμένη κίνηση υπό το κράτος πολύ μεγάλης απελπισίας, συγκεκριμένης υπαλλήλου θα ταυτιστεί με την ταφόπλακα του αυτοδιοικητικού παρελθόντος της Νεάπολης, όπως κάποιοι προσπάθησαν να παρουσιάσουν κι άλλοι το προσπαθούν ακόμη και σήμερο.

Γνωστή, πλούσια, αξιομνημόνευτη κι αξιοζήλευτη η ιστορία αυτού του τόπου. Κατ’ επέκταση και του Δήμου του. Κουτσά – στραβά, κατά το δη λεγόμενο, και λύσεις δόθηκαν, και μελέτες συντάχθηκαν, και έργο έγινε. Το ρολόι δούλευε, αν όχι με ακρίβεια ελβετικού, την ώρα την έδειχνε…. Δεν χρειαζόταν να κοιτάζουμε τον ήλιο όπως συμβαίνει τώρα και μια 5ετία περίπου. Δεν είναι μικρό πράγμα η αμεσότητα σ’ αυτό που λένε και εννοούμε: “αυτοδιοίκητο”. Δεν είναι λίγο το να γνωρίζεις αυτόν που θ’ ασχοληθεί για να προωθήσει το αίτημα σου ή θα δώσει λύση στο πρόβλημα σου, χωρίς διαμεσολάβηση, όσο κι αν αυτό βολεύει κάποιους……

Κι αυτό μέχρι την ώρα που ο εκ Πάρου ορμώμενος αυτοδιοικητικός αλλά και πολιτικός φωστήρας, μέγας καινοτόμος και οραματιστής, αρχίζει να ζωγραφίζει το αυτοδιοικητικό λιοντάρι για να το ονομάσει στη συνέχεια “Καλλικράτη”. Έτσι όπως στην αρχή το σκίτσαρε-εξήγγειλε, πολλοί, μεταξύ των οποίων κι εγώ το δεχτήκαμε με τις καλύτερες προθέσεις. Όμως όσο προχωρούσε ο σχεδιασμός και τα διαθέσιμα δεν επαρκούσαν για ν’ αποκτηθούν οι κατάλληλοι χρωστήρες και τ’ απαραίτητα χρώματα, αυτά που θα αναδείξουν τη μεγαλοπρεπή χαίτη του, το δυνατό σώμα του, την περηφάνια και τη λεβεντιά του βασιλιά, αντί να σταματήσει το “έργο”, το τελείωσε “όπως – όπως”. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα αντί για αυτοδιοικητικό λιοντάρι να προκύψει μια αυτοδιοικητική μαϊμού συσσωρεύουσα διαρκώς προβλήματα. Αυτά που σήμερα οι Δήμοι βιώνουν.

Ως κοινωνία πιστεύω πως σφάλαμε που, με σοβαρότητα κι υπευθυνότητα, δεν αντιδράσαμε σ’ αυτή την ανομοιογενή και ετερόκλητη συνένωση. Το γιατί είναι άλλο θέμα και όχι αυτής της στιγμής. Όχι πως θα γινόταν Κούγκι. Ίσως όμως καταφέρναμε τηρουμένων των αναλογιών, ένα πλαίσιο διασφάλισης καλύτερων συνθηκών συνύπαρξης. Γιατί, ναι! Είναι ανόμοια τα μεγέθη……

Να δεχθώ ότι και ο Δημήτρης ο Κουνενάκης και ο Αντώνης ο Ζερβός ήρθαν, είχαν κι έχουν τις πλέον ειλικρινείς και άριστες διαθέσεις για τη Νεάπολη και το πάνω Μεραμπέλλο γενικότερα.

Όμως ας μου πει κάποιος:

Πως είναι δυνατόν,

μέσα από αυτή την τρομακτική συρρίκνωση πόρων και εσόδων της αυτοδιοίκησης με την παράλληλη μεταφορά υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων της Κεντρικής εξουσίας σ’ αυτήν χωρίς την αντίστοιχη χρηματοδότηση.

Πως είναι δυνατόν,

με αυτή την ελλιπή στελέχωση υπηρεσιών κυρίως σε επίπεδο εξειδικευμένου και έμπειρου προσωπικού.

Πως είναι δυνατόν,

–όταν αυτός ο Δήμος πρέπει και οφείλει να έχει σε προτεραιότητα να περιποιηθεί και να φροντίζει, το δίχως άλλο, παραλιακό μέτωπο από Πλάκα μέχρι Καλό Χωριό, που όσα κι αν διατεθούν δεν επαρκούν.

–όταν στο λιμάνι του αγκυροβολούν και “δένουν” υπερσύγχρονα κρουαζιερόπλοια,

στους δε όρμους και στη “μαρίνα” του πλωτά παλάτια – θαλαμηγοί.

–όταν στο εν λόγω μέτωπο υπάρχουν και λειτουργούν πλείστα όσα πολυτελή και υπερπολυτελή ξενοδοχεία διεθνούς ακτινοβολίας και αναγνωρισιμότητας τα οποία φιλοξενούν παγκόσμιας αναγνώρισης μεγιστάνες, πραγματικούς κροίσους, αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων, βασιλιάδες, σουλτάνους και εμίρηδες,

Πως είναι δυνατόν, αυτός ο Δήμος να προλάβει κι άμεσα ν’ ανταποκριθεί και για μας τους “κακομοίρηδες”;

κι ας ζητάμε το απλό και με το δίκιο μας: Μια αποτελεσματική, άμεση και ολοκληρωμένη διαχείριση της καθημερινότητας. Ήτοι, το αυτονόητο! Για κάτι παραπάνω, ούτε λόγος…..

Επαναλαμβάνω, δεν είναι θέμα άρνησης ή αδιαφορίας Δήμου και Δημάρχων, που στο κάτω-κάτω αντιβαίνει στο εκλογικό των συμφέρον. Είναι θέμα α δ υ ν α μ ί α ς  ανταπόκρισης, έτσι όπως είναι κατανεμημένη η γεωγραφική και οικονομική δομή του Μεραμπέλλου σε συνδυασμό και με το σχεδιασμό των τότε Καποδιστριακών ΟΤΑ Αγίου Νικολάου, Νεάπολης, μετέπειτα δε και Βραχασίου.

Αυτό ας γίνει κατανοητό απ’ όλους τους μεραμπελλιώτες κι ας σταματήσουν κάποιοι τον ισχυρισμό ότι μια τέτοια κίνηση αναβιώνει την παρελθοντολογία, ξύνει παλιές πληγές κλπ. Είμαι ο τελευταίος που θα επιδίωκα κάτι τέτοιο. Αντιθέτως έχω ισχυρότατους προσωπικούς λόγους λυσσαλέα να το πολεμήσω. Κι αυτό θα κάνω αν χρειαστεί!

Προκαλώ τον οποιονδήποτε να επιστρατεύσει την αντικειμενικότητα του και να μου πει αν είναι σωστό, δίκαιο ακόμη και ηθικό, σε μια εκλογική αναμέτρηση για την ανάδειξη δημοτικής αρχής στο σημερινό Δήμο Αγίου Νικολάου, όπου το πιο σύνηθες και πλέον συχνά συναντώμενο είναι να κατέρχονται τρεις-τέσσερεις συνδυασμοί, ο πλειοψηφήσας συνδυασμός, απ’ όλο τον τέως Δήμο Νεάπολης με πληθυσμό 5.055 δημοτών, να εκλέγει έναν και μόνον έναν δημοτικό σύμβουλο! Αυτός είναι ο νόμος. Αυτό και μόνο δικαιώνει τον προαναφερθέντα χαρακτηρισμό.

Επικαλούμαι την κοινή λογική και προσθέτω: Λέγεται ότι ο τ. Δήμος Νεάπολης κοστίζει στον σημερινό ενιαίο Δήμο πολλά περισσότερα απ’ όσα προσφέρει. Από την άλλη υπάρχει δυσαρέσκεια, όπως καθημερινά καταγράφεται, για την αμεσότητα, το βαθμό και την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στον τ. Δήμο.

Ποιος ο λόγος λοιπόν της συνύπαρξης απ’ τη στιγμή που ούτε οι μεν ούτε οι δε ωφελούνται; Βέβαια υπάρχουν και οι “ολίγιστοι” που βλέπουν τον τ. Δήμο Νεάπολης ως προνομιακό πεδίο άγρας ψήφων. Ας το ξεχάσουν! Κανείς δεν είναι δεδομένος για κανένα πλην ίσως ελαχίστων περιπτώσεων όπου έχουν δημιουργηθεί και υπάρχουν σχέσεις εξάρτησης.

Υπάρχει ακόμη και μια άλλη, καθόλου ευκαταφρόνητη παράμετρος.

Η  ενδυνάμωση της διεκδικητικής φωνής και πίεσης του Μεραμπέλλου με την ύπαρξη δυο Δήμων, τόσο προς την κεντρική εξουσία όσο και ενάντια σ’ όλους εκείνους που διάφορα απεργάζονται…….

Θα μπορούσα ν’ αναφερθώ και σε άλλα. Θεωρώ αρκετά τα ήδη εκτεθέντα.

Σ’ όλους όσους ενστερνίζονται τα παραπάνω, θυμίζω μια φράση του αρθρογράφου των Times της Νέας Υόρκης Τζέημς Ρέστον: “Όλη η πολιτική βασίζεται στην αδιαφορία της πλειοψηφίας”

Όσοι πιστοί λοιπόν,

–Πάμε να τους πούμε ότι δεν είμαστε αδιάφοροι.

–Πάμε να ζητήσουμε και να διεκδικήσουμε την επανασύσταση του Δήμου μας προκειμένου ν’ αποφασίζουμε εμείς: για μας, για τον τόπο μας, για το περιβάλλον του.

–Πάμε για να επιλέξουμε εμείς αν αυτό το περιβάλλον που μας απέμεινε, το θέλουμε με λαγούς και πέρδικες, μ’ ασκόλυμπρους και προβάτσα, μ’ ελιές και χαρουπιές ή με ανεμογεννήτριες και δη βιομηχανικού χαρακτήρα…

–Πάμε να κάνουμε σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι μας αξίζει καλύτερη μοίρα απ’ αυτήν του κακομοίρη…

–Πάμε, δημότες και φορείς να προετοιμάσουμε την πρώτη μας συνάντηση που θα σηματοδοτήσει και τη συνέχεια.

Τέλος, αντί υπογραφής, μια φράση του Ευριπίδη: “Δούλου τόδ’ εστίν, μη λέγειν α τις φρονεί” δηλαδή: “Είναι χαρακτηριστικό δούλου το να μη λέει κάποιος αυτά που πιστεύει”.

Γρηγόρης Εμμ. Πεδιαδίτης

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos

Η θέση σας, χρήσιμη !!

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.