Προς τους συνδημότες μου ανοικτή επιστολή
…. καλώς ορίσατε στη Σητεία …

Αγαπητοί μου, η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός. Αντίθετα ένας λόγος αυτοκριτικής, ένας λόγος εξομολογητικός είναι ιαματικός. Είμαι ανάμεσα σ΄αυτούς που έδωσαν τα διαπιστευτήρια με την ψήφο τους στην παρούσα δημοτική κυβερνητική πλειοψηφία και κατ΄επέκταση το διαβατήριο για τον κυβερνητικό θώκο.

Εδώ και αρκετό χρόνο βασανιστικά ερωτήματα στροβιλίζονται στο μυαλό μου και οι μυλόπετρες του νου δε λένε να καταλαγιάσουν.

Το κυρίαρχο ερώτημα αυτονόητο: Έπραξα καλώς, πήρα τη σωστή απόφαση την ώρα που έπρεπε ;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι άρρηκτα δεμένη με την απάντηση σε μια σειρά ερωτημάτων, που κρίνω σκόπιμο να εξωτερικεύσω:

  • Η σημερινή δημοτική αρχή κληροδοτεί λιγότερα ή περισσότερα προβλήματα σ΄εμάς τους δημότες από εκείνα που κληρονόμησε ;

Αρκεί η αξιοζήλευτη, στ΄αλήθεια, εργατικότητα ορισμένων δημοτικών συμβούλων ;

  • Τα μεγάλα προβλήματα του τόπου μας αντιμετωπίζονται ριζικά ή τουλάχιστον μπαίνουν σε τροχιά ανάδειξης και υλοποίησης ;

(ΒΟΑΚ-ΝΟΑΚ-ανατολική παράκαμψη Σητείας, λιμνοδεξαμενές, τα δημόσια κτίρια του Νοσοκομείου, του Δικαστικού Μεγάρου, του απεντομωτηρίου, των Δημοτικών σφαγείων, της Σχολής Δοκίμων Αστυφυλάκων κ. ά.) Εξαιρείται (;) το ΚΕΓΕ. Οψόμεθα.

  • Μήπως ο λόγος είναι για λιμνάζοντα έργα και όχι νερά, μήπως ο λόγος είναι για αρτινά έργα, καθώς και η Σητεία διαθέτει της Άρτας το γεφύρι ;

Λέτε να προστεθεί στα παραπάνω και ένα αστεροσχολείο-αστεροσκοπείο, δεν ξέρω πώς να το πω ;

  • Μας σώζει ένα Γεωπάρκο, που κι αυτό απλώνεται σε τμήμα του Δήμου, αν και τα μνημεία της Φύσης είναι απλωμένα κατά μια θαυμαστή Θεία και Φυσική Πρόνοια σ΄όλη την έκταση της Επαρχίας μας ;
  • Είναι, πρέπει να είναι, ήσυχη η συνείδηση των ταγών, αν ο δυναμισμός τους εξαντλείται σε φλύαρη χαϊδευτική επιστολογραφία, σε φιλοξενία στα ΜΜΕ και σε επισκέψεις «καλής θελήσεως» ;

Μήπως ο λαός έχει δίκιο, όταν η εμπειρία τον δίδαξε πως στα δύσκολα χρειάζεται τσαγανό, πως «κι ο άγιος θέλει φοβέρα» ;

  • Μήπως η αισθητική της πόλης αλλά και των Τοπικών Κοινοτήτων αμαυρώνεται από τα πάσης φύσεως απόβλητα και απορρίμματα, από τα καταπατημένα πεζοδρόμια, από την ακαλαισθησία δημόσιων χώρων,  από τις «ατάκτως ερριμμένες» προτομές, από τα αδέσποτα αλλά και δεσποζόμενα, από την εικόνα της παράκτιας ζώνης και του λιμανιού που συχνά φιλοξενεί νεκροκάραβα κ.ά. ;
  • Μήπως το κυκλοφοριακό, παρά τις πρόσφατες παρεμβάσεις, έπαψε να είναι βραχνάς για τον πολίτη, πεζό ή εποχούμενο ; Μήπως η εικόνα είναι αποκαρδιωτική ;
  • Τα πολιτιστικά δρώμενα στο Δήμο μας είναι του επιπέδου που απαιτεί ένας Κορνάρος ;

Και ποια η εικόνα, αν έλειπαν τα πολιτιστικά σωματεία του Δήμου μας και η ιδιωτική πρωτοβουλία ; Αν τα κορνάρεια δεν έχουν επίκεντρο του ενδιαφέροντος τον Κορνάρο και τον Ερωτόκριτο με θεατρικά και μουσικά δρώμενα, με εκδόσεις και εκθέσεις  σχετικές με το ευφυές δημιούργημα του Κορνάρου, με «κονταροχτυπήματα» κάθε λογής (ποιητικά, μουσικά εικαστικά κ.ά.) και διαγωνισμούς σχετικούς, με βενετοκρητικές και  βενετοστειακές επαφές,τότε γιατί τα θέλουμε «κορνάρεια» ;

Μήπως είναι κορναροκαπηλεία ;

  • Μήπως αιτία όλων δεν είναι μόνο το εγωκεντρικό αθηναϊκό στερέωμα, αλλά και η δική μας ανεπάρκεια και ανοχή; Μήπως η «θεόσταλτη» κρίση είναι τελικά θείο δώρο για να την έχουμε ψωμοτύρι και άλλοθι ;
  • Μήπως κυβερνά το ρημάδι το πολιτικό κόστος χέρι-χέρι με την ψηφοθηρία ;
  • Μήπως η εμμονή στην απαξίωση της αξίας, εντός και εκτός τειχών, λειτουργεί ανασταλτικά της ανάπτυξης ; Μήπως πρέπει να λιπάνουμε και να ποτίσουμε το δέντρο της αξίας, για να πάρουμε αγλαούς καρπούς ;
  • Μήπως η σύμπνοια, η συστράτευση, η συμπόρευση, η συνεργασία (και όλα τα σύνθετα με το συν-) των μελών μιας ομάδας, ενός οργανισμού ,πέταξαν πέρα ;
  • Μήπως οι διαχωριστικές γραμμές, τα στεγανά, το παρασκήνιο, η αδιαφάνεια, οι στείρες αντιπαλότητες και τα πείσματα βλάπτουν σοβαρά το Δήμο μας ;
  • Μήπως μια ομάδα, με την αληθινή της έννοια, που κατατρώει τις σάρκες της και τα παιδιά της και που ευνοεί φυγόκεντρες δυνάμεις, μπορεί, ακόμα και όραμα να έχει, να παίξει το ρόλο του αληθινού μπροστάρη ;
  • Ή μήπως μένοντας «πετσί και κόκκαλο» θα μάχεται για την επιβίωσή της και μόνο ;

Αγαπητοί μου, αν τα ερωτήματα είναι αμείλικτα για την κουτσουρεμένη πια κυβερνητική πλειοψηφία, για την «πεθερά», είναι καλό να τα γροικά και η «νύφη», η νέα δημοτική αρχή, όποια κι αν είναι, όποτε κι αν έλθει.

Τα λάθη διδάσκουν όχι μόνο τους διαπράττοντες, αλλά και όλους μας.

Το καλάμι είναι (ή μάλλον ήταν) για τα μικρά παιδιά, όχι για τους μεγάλους, όταν παίρνουν στα χέρια τους τις τύχες ενός τόπου.

Κανείς,  μα κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών, αλλά «από την κεφαλή βρομάει το ψάρι». Δεν το λέω εγώ αυτό. Ο λαός ξέρει.

Κοντολογίς, το ποτήρι το βλέπω μισο-άδειο.

Η εικόνα πρέπει να αντιστραφεί. Είναι χρέος όλων μας.

Θέλουμε μπροστάρηδες με όραμα και αποδέσμευση από το αθηναϊκό στερέωμα. Συνεργασία για τη λύση προβλημάτων,ναι, εξάρτηση, όχι.

Τις ευθύνες, στο βαθμό που μου αναλογούν τις αναλαμβάνω.

                                                                                           Σητεία 23-01-2018

                                                                                         Μιλτιάδης Παπαδάκης , πολίτης

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos