Αργά ξετυλίγεται το κουβάρι της Ζωής και δεν ξαναγυρίζει. Άτροπος καλείται η τρίτη και φαρμακερή από τις Μοίρες, εκείνη που με το ψαλίδι επιλέγει ένα τυχαίο σημείο για να κόψει το νήμα της Ύπαρξής μας αναπότρεπτα και τελειωτικά! Κι’ ας επαγγέλλονται οι λογής-λογής Μύστες από καταβολής Κόσμου την αιωνιότητα και ανταλλάσσουν την αβεβαιότητα με πλήθος σπονδές και αναθήματα του Ιερατείου τους και εμπορεύονται αέναα το αναπότρεπτο της ανθρώπινης μοίρας και κάθε μορφής οντότητας και δημιουργίας… Όλα ξεπέφτουν και μεταστοιχειώνονται, ιδού η μόνη απτή βεβαιότητα, ανακυκλώνοντας την διάχυτη στο Σύμπαν ύλη και ενέργεια, άνθρωποι, δημιουργήματα, φυσικά στοιχεία και οντότητες, πίστες και ιδεολογίες, πάθη και ουτοπίες, τα πάντα σκεπάζει σαν παχιά στάχτη η λήθη του Χρόνου και τίποτα δεν επιζεί μέσα στην λαίλαπα άγνωστων δυνάμεων και εξελίξεων!…
Σε τούτη την μεταναστάσιμη Περίοδο της Πεντηκοστής κυριαρχεί στο Δόγμα μας το μήνυμα της συντριβής του Θανάτου, λες κι’ αυτός δεν αποτελεί ουσιαστική συνιστώσα της Πραγματικότητας, μέγας πρωταγωνιστής των εξελίξεων και υπέρτατος ρυθμιστής των ισορροπιών ενός κεκοσμημένου Σύμπαντος, που απλώνεται στο Άχωρο και ταυτίζεται ίσως με τον Θεό ή λειτουργεί με θεϊκές εξισώσεις και προγραμματισμό…
Ένα είναι σίγουρο! Όλοι εκμεταλλεύονται τις ανασφάλειές μας, μάγοι, ιερείς, τελετουργοί, πολιτικοί σωτήρες, προφήτες, γκουρού, αναθεωρητές και απαιτούν από εμάς θυσίες και προσφορά, που θα έπρεπε να περιορίζεται στην σωστή Αγωγή της αρμονικής Συνύπαρξης χωρίς βλάβη και τραυματισμούς των σύγχρονών μας όντων και χωρίς εξάντληση των φυσικών μας πόρων! Αυτή θα έπρεπε να είναι η νέα μας Θρησκεία!…
Ένα είναι το σίγουρο, ότι δεν θα ξανασυναντηθούμε στο ατέλειωτο γύρισμα των Καιρών, ότι θα ανακυκλωθούμε ως οφείλουμε στις βασικές δομές του Κόσμου τούτου και της Ύπαρξής μας, ότι δεν θα ξανανιώσουμε τις πελαγίσιες θαλάσσιες αύρες στον πεζοδρομημένο γύρο της Κιτροπλατείας (εκεί που επερίσσευσε η καταστροφική βία των ντόπιων άπιαστων βανδάλων) και τα εκπληκτικά φυσικά χρώματα και τις αυταπάτες ενός ψεύτη «Ντουνιά», να μας αγκαλιάζει ολημερίς και ολονυχτίς. Θα γίνουμε μέρος της σιωπής των έναντι Στειακών ορέων και της Θρυπτής, που μας κοιτάζουν σήμερα απόκοσμα και σιωπηλά, θα πετάξουμε σαν σκόνη πάνω από τις μαγικές Χώρες του Νότου και της Ανατολής, θα μετέχουμε μέσα από την Μοριακή μας Υπόσταση στις κλαγγές της Παγκόσμιας Αρμονίας, όπου δεν θα πρωταγωνιστούμε πια! Αλλοίμονο σ’ αυτούς που ανέβηκαν ψηλά και κέρδισαν πολλά, πως θα αποχωρισθούνε την Έπαρσή τους… Τίποτα δεν θα συναποκομίσουν, αλλά θα υπερίπτανται αιώνια πάνω απ’ εκεί που έζησαν μυριάδες άλλοι πρωταγωνιστές…
Ένα είναι βέβαιο, ότι θα μου λείψει το χνώτο σου και η ανθρώπινη ζεστασιά, το κούρνιασμα της γάτας κάτω από τον χειμερινό ήλιο, το πλέξιμο της κληματαριάς πάνω από το πρόχειρο ενδιαίτημα του κήπου, οι στριγκλιές των μωρών, τα χαρούμενα παιγνίδια των παιδιών και ο αχός του Χρόνου που κυλάει μέσα σε μια Πλάση μακάρια, νωχελική, πανέμορφη, που λες και δεν θα τελειώσει ποτέ!… Μακάρι να μπορούσε να διασωθεί αυτή η πληρότητα της συντροφικότητας, η οικειότητα του προσωπικού χώρου, το γουργούρισμα των οικόσιτων ζώων, η φλυαρία του θαλάσσιου φλοίσβου!
Τίποτα όμως δεν μπορεί να αντισταθεί και να διαιωνίσει την ύπαρξή του μέσα στο Κοσμικό Χάος που μας περιτριγυρίζει και που αυτοοργανώνεται και αναπαράγεται συνεχώς… Νοιώστε τη θανατερή αρμονία του μέσα από το Βαγκνερικό Parsifal(Πρελούδιο στην Α’ Πράξη), που χρησίμευσε σαν βασικό ηχητικό φόντο της Κοσμικής Συντέλειας «Μελαγχολία» του Δανού εστέτ της κινηματογραφικής εικόνας LarsVonTrier, όσοι μπορείτε να εισέλθετε στο Διαδίκτυο, αυτή την ανθρώπινη Κοσμογονία με όλες τις ανωμαλίες και τα θετικά της… Έτσι για να ξεφύγουμε λίγο από τον Προεκλογικό Μονόλογο στα Μ.Μ.Ε. αυτών που ενδιαφέρονται να μας διαφεντέψουν!…
ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΩΣ. ΤΖΑΡΔΗΣ
