Του Γιάννη Παπατσάκωνα.
Για την Αυτοδιοίκηση ο λόγος , αυτή την περίοδο. Αλλά, ατυχώς, μόνο ως προς την εκλογική διαδικασία. Γιατί το ενδιαφέρον επικεντρώνεται από την πλευρά, μεν, των ενδιαφερομένων υποψηφίων, στην ικανοποίηση της προσωπικής τους φιλοδοξίας, από την πλευρά, δε, των πολιτικών κομμάτων στην καταμέτρηση της εκλογικής τους δύναμης.
Βέβαια, και, κατ αρχήν, καμιά από τις δύο αυτές σκοπιμότητες δεν είναι αθέμιτη.
Πολιτικό άτοπο, όμως, υπάρχει.
Γιατί, ενώ η Αυτοδιοίκηση έχει την αναφορά της στην τοπική κοινωνία και αποτελεί την πλησιέστερη προς τον πολίτη Αρχή, ενώ αποτελεί τον, κατ εξοχή, θεσμό της συμμετοχικής δημοκρατίας, η επιλογή των τοπικών αρχόντων, γίνεται πεδίο αναμέτρησης εσωκομματικών μηχανισμών . Όπου, ο κάθε ενδιαφερόμενος υποψήφιος, πρέπει να ενταχθεί σε κάποιο μηχανισμό στήριξης , κάτω από την προστασία του κομματικού παράγοντα, που διαθέτει τον συγκυριακό έλεγχο της κομματικής πλειοψηφίας, για να έχει ελπίδες η προσπάθειά του . Στην περίπτωση αυτή, προφανώς, πρέπει να είναι έτοιμος να εξαργυρώει, όταν του ζητηθεί, την προσφερόμενη στήριξη.
Είναι σαφές, ότι με τις παραπάνω σκέψεις, δεν εννοώ ότι τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν λόγο και δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης.. Εξ άλλου, πολιτικός θεσμός είναι η Αυτοδιοίκηση και πολιτική διαδικασία είναι οι εκλογές που την αφορούν.
Το καπέλωμα, χωρίς εισαγωγικά, και της Αυτοδιοίκησης και της εκλογικής διαδικασίας , είναι εκείνο στο οποίο αναφέρομαι.
Η νέα ηγεσία του Πα.Σο.Κ., έχασε, πιστεύω , μια σημαντική ευκαιρία, να κατοχυρώσει στην πράξη , το νέο πολιτικό ήθος που επαγγλλεται, να πραγματοποιήσει ένα ουσιαστικό άνοιγμα προς την κοινωνία, αφήνοντας την διαδικασία ελεύθερη , στους φυσικούς εκφραστές της , που είναι οι πολίτες που την συγκροτούν και να δώσει ένα γερό χτύπημα στους παραδοσιακούς μηχανισμούς , που φαίνεται, ότι έχουν πάρει, πάλι τον λεγχο των διαδικασιών.
Σε ό, τι αφορά το θεσμικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης, πιστεύω, ότι εξακολουθεί, ακόμα, να είναι ασαφές και απροσδιόριστο, χωρίς να παραγνωρίζω τις σημαντικές βελτιώσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων.
Και τούτο, για δυό λόγους.
Από την πλευρά του πολιτικύ συστήματος , γιατί δεν θέλει την Αυτοδιοίκηση ελεύθερη και ακηδεμόνευτη, αφού, δεν επιθυμεί την ουσιαστική και σε βάθος , ανακατανομή της εξουσίας, και , από την πλευρά των αιρετών που την εκπροσωπούν , γιατί οι δεσμοί εξάρτησης και η απουσία συγκροτημένου και ολοκληρωμένου σχεδίου διεύρυνσης και προαγωγής των θεσμών λαϊκής συμμετοχής καθώς και ο τρόπος και οι μορφές διεκδίκησης , εξακολουθούν να είναι, ακόμα, ανοιχτό ζήτημα.
Έτσι, παρά τις ρητορικές κορώνες , που κατά καιρούς και από επίσημα χείλη ακούγοντα, η Αυτοδιοίκηση εξακολουθεί
Να μην έχει δικούς της, αυτοτελείς, οικονομικούς πόρους, περιορίζοντας την δραστηριότητά της, στο σημείο που η, εκάστοτε, κυβέρνηση, επιθυμεί, ώστε να την έχει υπό τον πολιτικό της έλεγχο .
Να παραμένει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της κάθε κυβέρνησης , η πολιτική διαδικασία του δημοκρατικού προγραμματισμού.
Να παραμένει ζητούμενο η περιφερειακή συγκρότηση της χώρας και, συνακόλουθα, η περιφερειακή ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τον, αντίστοιχο, αποκλεισμό της από θεσμικά όργανα της Κοινότητας και την απώλεια προγραμμάτων και πόρων.
Να μην έχει εξασφαλίσει διαδικασίες, με ουσιαστικό περιεχόμενο για την επιμόρφωση στελεχών, που θα έχουν την γνώση και την ικανότητα , να κατανοήσουν ότι οι συνθήκες ανταγωνισμού, σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται και εξελίσσεται καθώς και η δημιουργία νέων αναγκών και προβλημάτων, τον χώρο δράσης των τοπικών κοινωνιών, απαιτούν άλλο βηματισμό, διαφορετικό, πιο σύνθετο και ανανεωμένο περιεχόμενο, στο ρόλο και την λειτουργία των τοπικών Αρχών.
Θα ήταν χρήσιμο στην διαδικασία, προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση , γι το περιεχόμενο αυτής της τοπικής εξουσίας, για την κατάκτηση της οποίας, τόσος αγώνας γίνεται.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος, αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία . Κανείς, όμως, δεν αναφέρεται στο άρθρο 102. Ούτε, καν, η ΚΕΔΚΕ και η ΕΝΑΕ. Που, είναι το μέτωπο που λέγαμε και, που, η εφαρμογή των αποφάσεων των Συνεδρίων…..
Ο Γιάννης Παπατσάκωνας έχει διατελέσει Νομάρχης Λασιθίου και Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας.
Πολιτικό άτοπο, όμως, υπάρχει.
Γιατί, ενώ η Αυτοδιοίκηση έχει την αναφορά της στην τοπική κοινωνία και αποτελεί την πλησιέστερη προς τον πολίτη Αρχή, ενώ αποτελεί τον, κατ εξοχή, θεσμό της συμμετοχικής δημοκρατίας, η επιλογή των τοπικών αρχόντων, γίνεται πεδίο αναμέτρησης εσωκομματικών μηχανισμών . Όπου, ο κάθε ενδιαφερόμενος υποψήφιος, πρέπει να ενταχθεί σε κάποιο μηχανισμό στήριξης , κάτω από την προστασία του κομματικού παράγοντα, που διαθέτει τον συγκυριακό έλεγχο της κομματικής πλειοψηφίας, για να έχει ελπίδες η προσπάθειά του . Στην περίπτωση αυτή, προφανώς, πρέπει να είναι έτοιμος να εξαργυρώει, όταν του ζητηθεί, την προσφερόμενη στήριξη.
Είναι σαφές, ότι με τις παραπάνω σκέψεις, δεν εννοώ ότι τα πολιτικά κόμματα δεν έχουν λόγο και δεν πρέπει να ενδιαφέρονται για τις εκλογές της Αυτοδιοίκησης.. Εξ άλλου, πολιτικός θεσμός είναι η Αυτοδιοίκηση και πολιτική διαδικασία είναι οι εκλογές που την αφορούν.
Το καπέλωμα, χωρίς εισαγωγικά, και της Αυτοδιοίκησης και της εκλογικής διαδικασίας , είναι εκείνο στο οποίο αναφέρομαι.
Η νέα ηγεσία του Πα.Σο.Κ., έχασε, πιστεύω , μια σημαντική ευκαιρία, να κατοχυρώσει στην πράξη , το νέο πολιτικό ήθος που επαγγλλεται, να πραγματοποιήσει ένα ουσιαστικό άνοιγμα προς την κοινωνία, αφήνοντας την διαδικασία ελεύθερη , στους φυσικούς εκφραστές της , που είναι οι πολίτες που την συγκροτούν και να δώσει ένα γερό χτύπημα στους παραδοσιακούς μηχανισμούς , που φαίνεται, ότι έχουν πάρει, πάλι τον λεγχο των διαδικασιών.
Σε ό, τι αφορά το θεσμικό πλαίσιο της Αυτοδιοίκησης, πιστεύω, ότι εξακολουθεί, ακόμα, να είναι ασαφές και απροσδιόριστο, χωρίς να παραγνωρίζω τις σημαντικές βελτιώσεις των τελευταίων είκοσι χρόνων.
Και τούτο, για δυό λόγους.
Από την πλευρά του πολιτικύ συστήματος , γιατί δεν θέλει την Αυτοδιοίκηση ελεύθερη και ακηδεμόνευτη, αφού, δεν επιθυμεί την ουσιαστική και σε βάθος , ανακατανομή της εξουσίας, και , από την πλευρά των αιρετών που την εκπροσωπούν , γιατί οι δεσμοί εξάρτησης και η απουσία συγκροτημένου και ολοκληρωμένου σχεδίου διεύρυνσης και προαγωγής των θεσμών λαϊκής συμμετοχής καθώς και ο τρόπος και οι μορφές διεκδίκησης , εξακολουθούν να είναι, ακόμα, ανοιχτό ζήτημα.
Έτσι, παρά τις ρητορικές κορώνες , που κατά καιρούς και από επίσημα χείλη ακούγοντα, η Αυτοδιοίκηση εξακολουθεί
Να μην έχει δικούς της, αυτοτελείς, οικονομικούς πόρους, περιορίζοντας την δραστηριότητά της, στο σημείο που η, εκάστοτε, κυβέρνηση, επιθυμεί, ώστε να την έχει υπό τον πολιτικό της έλεγχο .
Να παραμένει κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της κάθε κυβέρνησης , η πολιτική διαδικασία του δημοκρατικού προγραμματισμού.
Να παραμένει ζητούμενο η περιφερειακή συγκρότηση της χώρας και, συνακόλουθα, η περιφερειακή ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τον, αντίστοιχο, αποκλεισμό της από θεσμικά όργανα της Κοινότητας και την απώλεια προγραμμάτων και πόρων.
Να μην έχει εξασφαλίσει διαδικασίες, με ουσιαστικό περιεχόμενο για την επιμόρφωση στελεχών, που θα έχουν την γνώση και την ικανότητα , να κατανοήσουν ότι οι συνθήκες ανταγωνισμού, σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται και εξελίσσεται καθώς και η δημιουργία νέων αναγκών και προβλημάτων, τον χώρο δράσης των τοπικών κοινωνιών, απαιτούν άλλο βηματισμό, διαφορετικό, πιο σύνθετο και ανανεωμένο περιεχόμενο, στο ρόλο και την λειτουργία των τοπικών Αρχών.
Θα ήταν χρήσιμο στην διαδικασία, προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, να γίνει μια ανοιχτή συζήτηση , γι το περιεχόμενο αυτής της τοπικής εξουσίας, για την κατάκτηση της οποίας, τόσος αγώνας γίνεται.
Η αναθεώρηση του Συντάγματος, αποτελεί μια ακόμα ευκαιρία . Κανείς, όμως, δεν αναφέρεται στο άρθρο 102. Ούτε, καν, η ΚΕΔΚΕ και η ΕΝΑΕ. Που, είναι το μέτωπο που λέγαμε και, που, η εφαρμογή των αποφάσεων των Συνεδρίων…..
Ο Γιάννης Παπατσάκωνας έχει διατελέσει Νομάρχης Λασιθίου και Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας.
