Μπορεί με τα λουλούδια να τα πήγαμε καλά τη 1η του Μάη, με πολλές κατασκευές με καλύτερη εκείνη των ανθοπωλών Ηρακλείου, αλλά στην εργατική πλευρά της Πρωτομαγιάς, κάθε χρόνο και χειρότερα.
Αντί να εχόμαστε όλοι κοντύτερα, φέτος, οι εκδηλώσεις τιμής προς τους πεσόντες εργαζόμενους διαιρέθηκαν στα τρία. Γ.Σ.Ε.Ε. – Α.Δ.Ε.Δ.Υ., Δ.Α.Κ.Ε, και ΠΑ.ΜΕ. σε διαφορετικά σημεία των πόλεων ανά την Ελλάδα, έδειξαν για άλλη μια φορά ότι ο νεοέλλην συμπεριφέρεται ως μονάδα.
Θα μου πείτε, άλλα πράγματα είχαν στο νου τους οι εργάτες στο Σικάγο το 1886, άλλες ήταν οι ανάγκες και άλλα τα ζητούμενα του νεοέλληνα του 2007, ο οποίος υπερασπίζεται με κάθε μέσο το μικροαστικό του όνειρο, συμμετέχοντας όπου τον συμφέρει, αδιαφορώντας για ότι δεν τον αγγίζει.
Από τους επαγγελματίες εργατοπατέρες στον μέσο συμμετέχοντα στις διαδηλώσεις το ζητούμενο είναι ίδιο, αλλά διαφορετικού μεγέθους. Συνοψίζεται πάντως στο γνωστό, ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει…..
Αν νομίζουμε πάντως ότ πρέπει να προχωρούμε και να αναπτυσσόμαστε, όλοι μα όλοι πρέπει να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Γνώθι σΆ αυτόν, σεβασμό στον συνάνθρωπο, κατανόηση της κατάστασης και άρα των αιτούμενων. Αλλιώς, απλά θα συνεχίσουμε να «τώμε ο ένας τον άλλον» και όλους μας μαζί η Ελλάς.
Δοξάστε μας.
Γιώργος Τουτουδάκης
