Δήμος Σητείαςτου Μπάμπη Σαρίδη

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις αυτοδιοικητικές εκλογές έχει αναπτυχθεί μια φιλολογία αλλά και πρακτική πάνω στο ζήτημα της ενότητας.

Σε καμιά περίπτωση και κανείς που ασχολείται με τα κοινά δε θα μπορούσε να υποτιμήσει ή να αγνοήσει ένα ζήτημα το οποίο έχει απασχολήσει τις ανθρώπινα οργανωμένες κοινωνίες από την ύπαρξή τους. Το ίδιο ζήτημα απασχόλησε και απασχολεί ανέκαθεν τον προοδευτικό-αριστερό χώρο.

Από μόνη της η έννοια της ενότητας αντηχεί εύηχα μιας και στον αντίποδά της υπάρχει η λέξη διαίρεση. Μιλώντας λοιπόν για τις αυτοδιοικητικές εκλογές (Μάης 2014) αυτό θα σήμαινε τη συνένωση των τεσσάρων ή τριών ή δύο δημοτικών παρατάξεων σε μία με ένα επικεφαλής δήμαρχο. Εδώ φυσικά αρχίζουν τα δύσκολα κατά άλλους, αλλά όχι για εμάς, προβλήματα. Θα πρέπει λοιπόν πριν από τα πρόσωπα να συζητήσουμε κατά την άποψή μας για την ουσία.

1. Υπάρχου οι συνθήκες για πολιτική ενότητα σε επίπεδο αυτοδιοικητικών εκλογών στη Σητεία;

2. Έχει οικοδομηθεί αυτή η ενότητα σε επίπεδο βάσης? Αν όχι, έχουμε δημιουργήσει τις συνθήκες και ποιες;

3. Έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για τους λόγους και τις αιτίες που οδήγησαν το Δήμο σε μια κατάσταση λίγο πριν τη  χρεοκοπία;

4. Έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για τον τρόπο, το ήθος και το ύφος άσκησης εξουσίας σε Δημοτικό επίπεδο έως σήμερα;

5. Yπάρχουν ευθύνες για την κατάσταση στο Δήμο και αν ναι ποιος ή ποιοι τις έχουν;

6. Έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για το πώς μπορούμε να βγούμε ως Δήμος από την κρίση αυτή;

7. Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που μας οδήγησαν στην κρίση σε επίπεδο Δήμου να μας βγάλουν από αυτή;

8. Ακόμα και αν υπάρχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, είναι κατάλληλος ο χρόνος και ο τρόπος που επελέγησαν ή απλώς έχουμε να κάνουμε με μια τακτική αιφνιδιασμού?

9. Είναι δυνατόν να μιλάμε για ενότητα όταν απαραίτητος και μη διαπραγματεύσιμος όρος είναι η κάθοδος ενός και μόνο ως επικεφαλή της υποτιθέμενης ενωτικής κίνησης?

10. Έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη για το οικονομικό έλλειμμα , τον οικονομικό μαρασμό την ανάπτυξη το περιβάλλον, τις ΒΑΠΕ, τον τουρισμό, την υγεία(Νοσοκομείο), την παιδεία(ΤΕΙ), τον πρωτογενή τομέα(Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Σητείας-ελαιόλαδο), τις υποδομές(ΒΟΑΚ, λιμάνι, αεροδρόμιο, σχολή αστυνομίας, λιμεναρχείο, εφορία) κτλ.

Η δική μας αντίληψη όπως και σε άλλο κείμενο («Μπροστά στις αυτοδιοικητικές εκλογές») εκφράστηκε και θεωρεί ότι με την ευκαιρία αυτών των εκλογών θα έπρεπε και πρέπει να προηγηθεί ένας διάλογος-αντιπαράθεση πάνω σε όλα τα προαναφερόμενα ζητήματα του Δήμου Σητείας.

Θα έπρεπε και πρέπει η κάθε δημοτική κίνηση να δημοσιοποιήσει τις προτάσεις της, το πρόγραμμά της και πάνω σε αυτές τις θέσεις να ανοίξει ένας πολιτικός διάλογος με αντιπαράθεση θέσεων και απόψεων. Στην κατάθεση και αντιπαράθεση των θέσεων-προτάσεων, όλα τα ΜΜΕ θα πρέπει να είναι πρωταγωνιστές στην προσπάθεια ενημέρωσης του δημότη Σητείας με δημόσια προβολή των θέσεων και κατά αντιπαράσταση συζητήσεων(debate).

Κατά αυτόν τον τρόπο το Μάιο του 2014 ο δημότης της Σητείας θα ψηφίσει με αντικειμενική γνώση όχι μόνο της κατάστασης του Δήμου αλλά και των προβλημάτων και των λύσεων που προτείνονται. Μια ψήφος δηλαδή πολιτική και όχι της κουμπαριάς, της φιλίας, του συναισθήματος.

Η ύπαρξη και λειτουργία του δημόσιου πολιτικού διαλόγου θα μπορούσε να δείξει αν υπάρχουν πραγματικά προγραμματικές συγκλίσεις πάνω στα προβλήματα που απασχολούν το Δήμο και τους δημότες. Με λίγα λόγια θα αποδείκνυε αν μπορεί να υπάρξει μια ενότητα στη βάση και στην πράξη και ίσως τότε σε επίπεδο δημοτικών κινήσεων.

Αντ΄αυτού έχουμε μια άχρωμη, άγευστη, μη πολιτική πρόταση ενότητας στην κορυφή.

Πίσω λοιπόν από τη ρητορική της ενότητας, χωρίς την ύπαρξη πραγματικών, αντικειμενικών όρων πραγμάτωσης- υλοποίησής της κρύβεται κατά την άποψή μας η λογική της αυθεντίας. Μια λογική που καλλιεργείται εντέχνως: «Εγώ ή το χάος» . Σε αυτή τη λογική του ηγέτη που χειραγωγεί-μανιπολάρει τις μάζες εμείς αντιπαραθέτουμε τη λογική του πρώτου μεταξύ ίσων.

Οι πολιτικοποιημένοι με αυτογνωσία πολίτες  δημιουργούν τη φυσική ηγεσία με κυρίαρχο το σύνολο και όχι το πρόσωπο. Είναι λοιπόν η ανάγκη της αντικειμενικής κατάστασης που δημιουργεί το πρόσωπο-ηγέτη και όχι η ανάγκη του προσώπου-ηγέτη που θέλει να πραγματώσει προσωπικές του φιλοδοξίες. Σε αυτό λοιπόν το θεμελιακό ζήτημα υπάρχει μεταξύ μας πραγματικό χάος.

Μπάμπης Σαρίδης

Σητεία Μάρτης 2014

Print Friendly, PDF & Email

Από manos