Συγγνώμη μαέστρο…
Μόνο αυτό το λόγο θα μπορούσε να απευθύνει η Φιλαρμονική της πόλης του Αγίου Νικολάου σε εσένα Ραϊσάκη, τον πρώτο της μαέστρο, που την ίδρυσες στα 1937 και το τέλος της σημειώνεται δυστυχώς μάλλον στις μέρες μας, το έτος 2011. Μία φιλαρμονική, που με το μεράκι με το οποίο τη διηύθυνες και με την παρουσία της, έδινε επισημότητα στις διάφορες εκδηλώσεις κι έβαζε κι αυτή με τον τρόπο της ένα λιθαράκι στο χτίσιμο μιας καλύτερης, πολιτισμένης κοινωνίας. Πρωτοπόρος στις επίσημες εθνικές και θρησκευτικές γιορτές, στα λαϊκά πανηγύρια, στις συναυλίες εντός κι εκτός νομού, στο Ηράκλειο ακόμη και στην Κύπρο, σε κάθε χαροποιό γενικά δραστηριότητα αλλά και στις νεκρώσιμες πομπές, που ενέχουν τη θλίψη και τον πόνο, κατόρθωνε να μεταφέρει τους παρευρισκόμενους σε ένα άλλο κόσμο, να τους συντροφεύει στη χαρά και τη λύπη τους γεμίζοντάς τους κάθε φορά με τα αντίστοιχα συναισθήματα. Μια φιλαρμονική που με τους ήχους της ταξίδευε ντόπιους και ξένους επισκέπτες σε ταξίδια μουσικά, μαγευτικά, σε τόπους μακρινούς, γνωστούς κι άγνωστους, σε εποχές παλιές αλλά και νέες και που τους έκανε να αναπολούν τα περασμένα αλλά και να στοχάζονται τα τωρινά και τα μελλούμενα.
Κι όμως, αυτή η Φιλαρμονική, που καταχειροκροτήθηκε ουκ ολίγες φορές, δάσκαλε, και προσέφερε τόσα πολλά στον τόπο της, δεν εισέπραξε την αληθινή εκτίμηση και το σεβασμό που της άρμοζε. Δεν της δόθηκε δυστυχώς, η πρέπουσα σημασία και το ανάλογο ενδιαφέρον που θα τη βοηθούσαν να εξελιχθεί σε ένα μουσικό σχήμα με διαχρονική ισχύ και υποσχόμενο ακόμα περισσότερα στο μέλλον. Καμία ουσιαστική μέριμνα για αυτό το στολίδι της πόλης του Αγίου Νικολάου. Πλήρης απαξίωση και υποτίμηση της φιλαρμονικής και γενικά της μουσικής παιδείας και απόλαυσης, την οποία θα όφειλε να προσφέρει η καλά οργανωμένη πολιτεία στους πολίτες της. Ασυγκινησία και απάθεια για την τύχη της, έλλειψη πραγματικής θέλησης για άρση του προβλήματος που απειλεί την υπόστασή της.
Είναι πραγματικά λυπηρό να επέρχεται ένα τέτοιο άσχημο τέλος σε ένα θεσμό που υπηρετεί το «ωραίο». Και είναι ακόμη πιο οδυνηρό αν αναλογιστεί κανείς τη διάρκεια ζωής -75 χρόνια- της φιλαρμονικής, η οποία άντεξε και δε λύγισε σε καιρούς ακόμη πιο δύσκολους από τους σημερινούς. Είναι κρίμα να διαλυθεί ένα κεκτημένο τόσων ετών και να υποκύψει αμαχητί στο εμπόδιο που ορθώνεται μπροστά του. Μία φιλαρμονική εξάλλου, διαθέτει η πόλη του Αγίου Νικολάου. Δεν έχει και τις πολλές…
Και ξέρουμε καλά, μαέστρο, ότι αν ήσουν τώρα ανάμεσά μας, θα μας συμβούλευες πως κάθε πρόβλημα μπορεί να ξεπεραστεί αρκεί να υπάρχει αληθινή βούληση από τη μεριά των υπευθύνων. Πράγματι, το πείσμα και η θέληση του ανθρώπου όλα μπορεί να τα καταφέρει· αν όχι με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ίσως με κάποιον άλλο, ακολουθώντας μία άλλη οδό. Ας μην παραδίδει τα όπλα έτσι απλά… ας παλέψει κι ας αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις.
Συγγνώμη, λοιπόν, αείμνηστε δάσκαλε, αν πληγώνεσαι με τη σημερινή πραγματικότητα. Ευχόμαστε όμως, οι αρμόδιοι να βρουν μια λύση, ώστε να μη σιγήσουν οι τρομπέτες και να συνεχίσουν τα τύμπανα να δίνουν το ρυθμό στις παρελάσεις και τις λιτανείες. Γιατί μόνο τότε η ψυχή σου θα γαληνεύσει και πάλι και τα κόκαλά σου δε θα ξανασαλεύσουν από τη θέση τους, όταν ο παλμός της πόλης θα χτυπά δυνατά εκεί όπου η φιλαρμονική θα πλημμυρίζει με τα ηχοχρώματά της τους δρόμους και τις πλατείες της και θα γεμίζει τον αέρα με τις γλυκές μελωδίες της. {jcomments on}
Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
