ΠολυτεχνείοΣε σχέση με την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μπορεί κανείς να χωρίσει τους Έλληνες σε τέσσερις κατηγορίες: Σ’ αυτούς που ήταν μέσα στο χώρο, συμμετείχαν και στη συνέχεια μπήκαν στη πολιτική, σ’ αυτούς που συμμετείχαν ως απλοί πολίτες και έτσι παρέμειναν, στους νεκρούς που ακριβώς λόγω της δολοφονίας τους τα όνειρα τους έσβησαν εκεί και στους πολλούς Έλληνες που όλοι ήταν εκεί, ακόμα και εάν δεν είχαν γεννηθεί τότε. Οι τελευταίοι δεν μας απασχολούν γιατί έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι, όπως είχε πει και ο Τσαρούχης, ή το ίδιο μας κάνει ότι και αν λένε.

Με τον προσήκοντα σεβασμό στους νεκρούς και σε όσους ήταν εκεί αλλά δεν εξαργύρωσαν τη δόξα του γεγονότος, θα ασχοληθούμε με τη πρώτη κατηγορία: εκείνων δηλαδή, που στη συνέχεια όντας ήδη μέλη κάποιων πολιτικών σχηματισμών, ανακατεύτηκαν με τη πολιτική και τις αλχημείες τους τις πληρώνει η χώρα μέχρι σήμερα, αλλά τη δουλειά τους την έκαναν.

Ένας μεγάλος αριθμός λοιπόν ανθρώπων, φοιτητές τότε ή λίγο μεγαλύτεροι, θα μπουν στη συνέχεια στα νεοϊδρυθέντα κόμματα, Ν.Δ. και Πα.Σο.Κ., ή θα παραμείνουν στα πλαίσια της αριστεράς, θα μπουν στη πολιτική, θα γίνουν βουλευτές, ή Υπουργοί, ή γραμματείς ή και Φαρισαίοι και θα διαλύσουν τη χώρα στη συνέχεια, προδίδοντας τον αγώνα των φοιτητών της Νομικής και του Πολυτεχνείου δι’ ίδιον όφελος.

Ας μην αναφέρουμε ονόματα, είναι πολλοί και γνωστοί, ακόμα και κοντινοί μας, προσωπικότητες που μέχρι σήμερα ταλαιπωρούν τη χώρα, με αποτέλεσμα την οικονομική κατάρρευση από τη μια, την άνοδο της ακροδεξιάς από την άλλη, το αβέβαιο μέλλον της Ελλάδας μπροστά μας…..

Μετά τη πτώση της χούντας, η Ν.Δ. άρχισε τα δικά της, το Πα.Σο.Κ. έδωσε εξουσία σε ένα τμήμα του Ελληνικού λαού που δεν θα ΄πρεπε ποτέ να διοικήσει και η αριστερά, κόμματα – αποκόμματα, συνεπικουρούσε και ακόμα σήμερα βοηθά με την πολυδιάσπαση της, το θεάρεστο έργο των μεγάλων κομμάτων εξουσίας.

39 χρόνια μετά, το σύνθημα “ψωμί – παιδεία – ελευθερία” παραμένει γράμμα κενό, οι πολιτικοί μας, “γενιά του Πολυτεχνείου” και νεώτεροι, συνεχίζουν αμετανόητα τον ίδιο χαβά και εμείς οι πολίτες της χώρας περιμένουμε τον από μηχανής θεό να μας σώσει…..

…..μόνο που τέτοια θαύματα γίνονταν μόνο στο θέατρο. Να ευχηθούμε, η έξοδος από τη κρίση να μην απαιτήσει και άλλο αίμα…..(πέρα από τους πολλούς αυτόχειρες)…..{jcomments on}

Γιώργος Τουτουδάκης

Print Friendly, PDF & Email

Από manos