Τον τελευταίο διάστημα περίσσεψε η υποκρισία για το πρόβλημα των ναρκωτικών που μας αφορά όλους και ειδικά το πιο ζωντανό κομμάτι του λαού μας που είναι η νεολαία.
Χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους “ασθενείς” όπως χαρακτηρίζουν τους ναρκομανείς ενώ είναι οι ίδιοι που έβαλαν πλάτη για να περάσει η πολιτική που οδηγεί νέους στον όλεθρο και λαϊκές οικογένειες στην απελπισία.
Καλλιεργείται η ναρκωκουλτούρα, υπερασπίζεται η απελευθέρωση της χρήσης και της διακίνησης με την προκλητική δικαιολογία της αυτοπροσβολής ,της ατομικής επιλογής, της αυτοδιάθεσης του σώματος. Η νομιμοποίηση επιχειρήθηκε με τον “κώδικα ναρκωτικών” το νομοσχέδιο που πάγωσε πριν μερικούς μήνες παρότι υποστηρίχθηκε από όλα τα κόμματα εκτός του ΚΚΕ και έδινε το δικαίωμα στους νέους να καταστραφούν ,το δικαίωμα να βγουν στο περιθώριο, το δικαίωμα να χειραγωγούνται ευκολότερα. Μάλιστα οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, της ΑΚΟΑ, και των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ήταν οι συνδιοργανωτές του 8ου “Αντιαπαγορευτικού Κανναβικού Φεστιβάλ ” που διοργανώθηκε τον Μάιο στην Αθήνα.
Αν κοιτάξουμε στο παρελθόν θα δούμε ότι η τοξιμανία εμφανίστηκε με τον καπιταλισμό τον 19ο αιώνα όταν οι εργάτες άρχισαν να καταφεύγουν εκεί για να αντιμετωπίζουν τις σκληρές συνθήκες δουλειάς και τραγικές συνθήκες ζωής.
Στην Ολλανδία η νομιμοποίηση έγινε όταν άρχισε να δυναμώνει ένα αντιπολεμικό κίνημα και οδήγησε σε θεαματική αύξηση της χρήσης τόσο σε κάνναβη όσο και σε ηρωίνη. Στην δε Αργεντινή το 2003 σε συνθήκες κρίσης ρίξανε στην αγορά ένα πάμφθηνο ναρκωτικό, το πάκο που κατέστρεψε σύμφωνα και με κρατικές μελέτες μια ολόκληρη γενιά.
Η εξάρτηση από τα ναρκωτικά είναι κατ εξοχήν κοινωνικό ζήτημα, δεν αντιμετωπίζεται αλλά συντηρείται με τα προγράμματα μεθαδόνης και πραγματική βοήθεια στους χρήστες προσφέρουν τα στεγνά προγράμματα που μπορούν να δώσουν τον χρήστη καθαρό στη κοινωνία και αυτό φαίνεται και από το ποσοστό που τελειώνει καθαρό και που είναι 35% σε σχέση με τα προγράμματα μεθαδόνης που το αντίστοιχο ποσοστό είναι 4%.Όμως τα στεγνά προγράμματα υποχρηματοδοτούνται ,αποδυναμώνονται με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας των εργαζομένων. Επιπλέον τα κέντρα πρόληψης βρίσκονται στον αέρα , οι εργαζόμενοι δουλεύουν σ’ αυτά χωρίς συλλογική σύμβαση και με τον Καλλικράτη δεν καλύπτονται με θεσμικό τρόπο και δεν έχουν σαφή πηγή χρηματοδότησης. Το έτος 2002-2003 έγιναν προγράμματα πρόληψης σε 1775 σχολεία ενώ το 2008-2009 έγιναν σε 210 σχολεία.
Από την άλλη ενισχύονται τα προγράμματα υποκατάστασης που συντηρούν την βλάβη και δεν την θεραπεύουν ενώ έχουν κίνδυνο για την ζωή των χρηστών ,αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στην Εσθονία που υπάρχουν μελέτες οι περισσότεροι θάνατοι οφείλονται στη χρήση μεθαδόνης. Εξ άλλου η μεθαδόνη υποκαθιστά μόνο την ηρωίνη και όχι τις υπόλοιπες ουσίες ενώ οι περισσότεροι κάνουν χρήση περισσοτέρων από μιας ουσιών. ‘Ετσι το πρόβλημα διατηρείται και με την νόμιμη εξάρτηση και νέοι μένουν στο περιθώριο της κοινωνίας και υπό καταστολή ,υποχείρια σε κάθε είδους εκμετάλλευση. Ακόμη η πρόληψη, αποκατάσταση και επανένταξη αφήνεται σε ιδιώτες αφού επιτρέπει σε ΜΚΟ να αναλαμβάνουν αυτούς τους τομείς χωρίς να εξασφαλίζεται το επιστημονικό υπόβαθρο και ο καθένας μπορεί να πειραματίζεται πάνω σε αυτό το ευαίσθητο ζήτημα Την στιγμή που έκθεση του ΟΗΕ επισημαίνει ότι στη περίοδο της οικονομικής κρίσης η χρήση ουσιών θα αυξηθεί η αντιναρκωτική πολιτική που ασκείται και σχεδιάζεται είναι μακριά και αντίθετη με την ανάγκη για “μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά και όχι μια κοινωνία με ελεύθερα ναρκωτικά”. Τα κόμματα της κυβέρνησης αλλά και τα άλλα του ευρωμονόδρομου προσπαθούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του λαού τα ναρκωτικά λες τα ναρκωτικά είναι επικίνδυνα γιατί είναι παράνομα και δεν είναι παράνομα γιατί είναι επικίνδυνα. Προσπαθούν να περάσουν τον διαχωρισμό σε σκληρά και μαλακά κρύβοντας πως η κάνναβη είναι η ουσία πρώτης χρήσης για το 80% των χρηστών.
Προβάλλεται από τις δήθεν αριστερές δυνάμεις η έννοια της ελευθερίας με το αστικό περιεχόμενο και παρουσιάζεται σαν ιδανικό το μεμονωμένο ελεύθερο άτομο, η αυτοδιάθεση του σώματος, η υποκειμενικότητα που δήθεν δεν συμμορφώνεται στα κοινωνικά στερεότυπα που το καπιταλιστικό σύστημα διαμορφώνει χωρίς όμως να παλεύει για την ανατροπή του. Το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα μπορεί να συνεχίσει την βαρβαρότητά του δημιουργώντας μισοαγράμματους ,φτηνούς μισοεργαζόμενους ,φοβισμένους και άβουλους που κάτω από την μαστούρα έχουν απαλλαγεί από οποιαδήποτε αγωνιστική κινητοποίηση για την ανατροπή του.
Το μέλλον του λαού δεν μπορεί να είναι το περιθώριο, η μιζέρια , η ήττα και η βαρβαρότητα.
Δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να μένουν άβουλοι, να σκύβουν το κεφάλι, να δέχονται το μικρότερο κακό. Η επίθεση του κεφαλαίου είναι ενιαία και ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση του λαού με την ενεργό συμμετοχή του στους αγώνες για τα δικαιώματά του στη δουλειά ,στην μόρφωση, στην υγεία, για μια ζωή ολόκληρη όχι για μια ζωή με δόσεις, κόντρα σε όλα τα ναρκωτικά.
Αν και τα ναρκωτικά θα υπάρχουν όσο υπάρχει καπιταλισμός ,υπάρχουν άμεσες ρεαλιστικές λύσεις που μπορούν να τα περιορίσουν και αφορούν την ύπαρξη αποκλειστικά δημόσιων, δωρεάν σύγχρονων υπηρεσιών πρόληψης, απεξάρτησης, κοινωνικής επανένταξης. Τα προγράμματα υποκατάστασης πρέπει να είναι υψηλών προδιαγραφών και να απευθύνονται αποκλειστικά σε ειδικές ομάδες χρηστών και να οδηγούν στη θεραπεία και όχι στην συντήρηση. Κανένας χρήστης να μην μπαίνει φυλακή αλλά να οδηγούνται σε απεξάρτηση.
Ο αγώνας ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι αγώνας για τη ζωή. Η συλλογική οργάνωση και πάλη για τον σοσιαλισμό είναι ο μόνος δρόμος που δίνει ελπίδα για την οριστική λύση του προβλήματος των ναρκωτικών. {jcomments on}
