ημέρα σκέψηςΓια την πλειονότητα είναι μία ημέρα σαν όλες τις άλλες και μάλιστα φέτος καθημερινή, έτσι που δεν συνεπάγεται σχόλη. Μία ματιά στις ενδείξεις των ημερολογίων μας, ίσως μας δημιουργήσει ερωτηματικά για την τιμή που αποδίδεται σε αυτήν την ημέρα.    Σίγουρα έχουμε ακούσει για διάφορες ημέρες του έτους που εορτάζονται ως ξεχωριστές, και ίσως αυτή η ημέρα να μας ξενίζει ή να μας προβληματίζει λιγότερο, καθώς αποδίδει τιμή στη σκέψη.

Σε μια πρώτη προσέγγιση θα έλεγε κανείς: «μα καλά, εδώ τιμάμε άλλες και άλλες ημέρες μέσα στο ημερολογιακό έτος (αριθμήσαμε περίπου 100 παγκόσμιες ημέρες), η ημέρα της σκέψης θα μας πειράξει; Άλλωστε, είναι και αυτή σημαντική, αν λάβουμε υπόψη ότι, κατά κανόνα, λειτουργούμε σκεπτόμενοι, γιατί λοιπόν, να μην αφιερώσουμε και μία ημέρα στη σκέψη;».

Αυτή θα ήταν πράγματι μια λογική προσέγγιση. Όμως, κοιτάζοντας καλύτερα θα παρατηρούσαμε ότι η τιμή αποδίδεται σε παγκόσμιο επίπεδο και στην σκέψη με «σ» κεφαλαίο.    Ας πιάσουμε όμως τον μίτο από την άκρη του. Η ημέρα γιορτάζεται κυρίως από Προσκόπους και Οδηγούς ανά τον κόσμο και παραπέμπει άμεσα στην επέτειο της γέννησης του ιδρυτή της Προσκοπικής Κίνησης, λόρδου Ρόμπερτ Στέφενσον Σμίθ Μπέιντεν Πάουελ, γνωστού με τα αρχικά “B-P” (Baden Powell),  και κατά σύμπτωση, και της συζύγου του, Όλαβ Σόουμς, αρχιοδηγού.

 

Ο Baden Powell, γεννημένος στις 22 Φεβρουαρίου του 1857 στο Πάντιγκτον του Λονδίνου, ήταν το πέμπτο παιδί του Ρέβερεντ Baden Powell, καθηγητή της Γεωμετρίας στην Οξφόρδη, και της Εριέττας Grace Smyth. Πολύ νωρίς, μόλις τριών ετών ο μικρός Baden έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του επιφορτίστηκε με το μεγάλωμά του. Ο ίδιος μεγάλωσε, μορφώθηκε και ακολούθησε καριέρα στρατιωτικού.

Έγινε, κυρίως, γνωστός ως ο νεώτερος στρατηγός (προβιβάστηκε σε ηλικία μόλις 43 ετών), αλλά και για τη δράση του στη Ν. Αφρική, καθώς κατάφερε να κρατήσει την ανεξαρτησία της περιοχής Μέιφκινγκ (Mafeking)  από τις διεκδικήσεις των Ολλανδών αποίκων για περίπου δύο μήνες, με μόνη βοήθεια τη δράση μικρών παιδιών.

Τότε γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας μίας δοκιμαστικής κατασκήνωσης για αγόρια στο νησί Μπράουνσι (Brownsea Island), όπου νεαρά παιδιά είχαν την ευκαιρία να διδαχτούν όσα είχε σημειώσει ο B. P. στο εγχειρίδιο στρατιωτικής εκπαίδευσής που είχε συγγράψει και που επρόκειτο για τη βάση του βιβλίου που εξέδωσε στη συνέχεια, γνωστoύ ως «Προσκοπισμός για παιδιά».   Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιδέα για τη γένεση της Προσκοπικής και Οδηγικής Κίνησης. Μέσα από διεθνείς συγκεντρώσεις και συναντήσεις Προσκόπων και Οδηγών, και ενόσω ο ιδρυτής βρισκόταν εν ζωή, διατυπώθηκαν οι βασικές αρχές της Κίνησης, οι οποίες έφθασαν στην Πατρίδα μας σε διαφορετικές χρονικές συγκυρίες, κυρίως μέσω του Κεφαλλονίτη, Αθανάσιου Λευκαδίτη και της Ειρήνης Καλλιγά.

Baden PowelΟ πρώτος, γνώρισε τον Προσκοπισμό στην Αγγλία στα πλαίσια της δραστηριότητάς του ως μέλος της ελληνικής αποστολής για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, και συνέστησε το 1910 την πρώτη ομάδα προσκόπων με μαθητές του Λυκείου Μακρή, όπου δίδασκε το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. Η δεύτερη, κόρη του Αντωνίου Μπενάκη, αποφάσισε, περίπου δύο δεκαετίες αργότερα (1932), να δημιουργήσει την πρώτη ομάδα του ελληνικού Οδηγισμού.    Ο ίδιος ο B. P. , σε μια από τις δημόσιες εμφανίσεις του σε διεθνή συνάντηση είπε ότι ο καθένας μας θα πρέπει να ετοιμάζεται, ώστε όταν έρθει η ώρα να φύγει από αυτόν τον κόσμο να μην έχει χάσει ούτε μια στιγμή από τη ζωή του. Θα πρέπει κανείς να έχει ως σκοπό του να αφήσει τον κόσμο λίγο καλύτερο απ’ ό,τι τον βρήκε.

Έτσι λοιπόν, Πρόσκοποι και Οδηγοί επέλεξαν την 22η ημέρα του Φεβρουαρίου για να εστιάζουν με τη σκέψη τους στην Παγκόσμια Συναδέλφωση των λαών, στο ιδανικό της Παγκόσμιας Ειρήνης, εν ολίγοις στον πιο ουσιαστικό παράγοντα για την προαγωγή της ανθρωπότητας. Ο καθένας οφείλει αυτήν την ημέρα να σκεφτεί τον ρόλο του και τη δράση του ως άτομο, ως παιδί μιας οικογένειας, ως μέλος μιας κοινωνίας, θέτοντας στο επίκεντρο τον ρόλο που αυτός διαδραματίζει στο κοινωνικό γίγνεσθαι με τη δραστηριότητά του και εν γένει με τη συμπεριφορά του, ιδιαίτερα δε, ο αναπροσδιορισμός του ρόλου του ατόμου στη σύγχρονη κοινωνία είναι πιο καίριος από ποτέ, εξαιτίας βέβαια, των  τελευταίων εξελίξεων σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο λόγω του αντίκτυπου της οικονομικής κρίσης.

Η ημέρα τελικά δεν ανήκει μόνο στους Προσκόπους και τους Οδηγούς. Γι’ αυτούς είναι επιπλέον και η ημέρα του Αρχηγού-Ιδρυτή. Η απόδοση τιμής αφορά όλους μας, ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική μας κατάσταση και το μορφωτικό επίπεδο, και μας ωθεί σε έναν προβληματισμό γύρω από τον ρόλο μας και τη θέση μας στην κοινωνία. Εστιάζοντας σε αυτά που μας ενώνουν, αυξάνουμε τις πιθανότητες για τη δημιουργία ενός καλύτερου Αύριο, ενός κόσμου πιο ανθρώπινου για τις γενιές που θα ακολουθήσουν.    Ίσως τελικά θα πρέπει να κοιτάμε συχνότερα πλατιά, και όταν θα πιστέψουμε ότι έχουμε δει πλατιά, να προσπαθούμε να δούμε ακόμα πλατύτερα…

Μπεκατώρος Θεόδωρος Ιδομενέας (ιππόκαμπος)

Print Friendly, PDF & Email

Από manos