Του ΚΩΣΤΗ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗ

ΣπιναλόγκαΜε έκπληξη, αλλά και απορία παρακολουθώ από τον τοπικό τύπο, μια συνεχόμενη προβολή του θέματος του φωτισμού των τειχών της οχυρής νησίδας Σπιναλόγκας. Όχι τόσο για τη σπουδαιότητα της υλοποίησης του συγκεκριμένου έργου, το οποίο άλλωστε είναι αναγκαίο, σκόπιμο και επιβεβλημένο, όσο για την προώθηση συγκεκριμένης λύσης που «διαφημίζεται» ως πιο συμφέρουσα. Και ααφέρομαι στην εγκατάσταση ηλεκτροπαραγωγού ζεύγους, που προτείνεται ως η «βέλτιστη τεχνικοοικονομικά» λύση και παρουσιάζεται λίγο πολύ ως απόλυτο δόγμα και θέσφατο, μόνο και μόνο γιατί αποτελεί …πρόταση του Δημάρχου!

Θα επιθυμούσα λοιπόν να εκθέσω κάποιες απόψις και προβληματισμούς που αντικρούουν αυτή την (πρόχειρη) λύση, μια που νομιμοποιούμαι αλλά και ευθύνομαι να το πράξω, τόσο ως ενεργός πολίτης που αγωνιά για τον τόπο του, όσο και σαν μέλος της πρώην Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής που ασχολήθηκε εξειδικευμέν με την οχυρή νησίδα στα πλαίσια της προηγούμενης προγραμματικής περιόδου (ΒΆ ΚΠΣ).

Η ανάγκη φωτισμού του περιμετρικού επιθαλάσσιου τείχους αλλά και του συνόλου των προμαχώνων και των οχυρών, αποτελεί πολύ παλαιότερη πρόταση των τοπικών φορέων , και προφανώς αν ιεραρχηθεί αξιολογικά σε σχέση με την ανάγκη διάθεσης περαιτέρω χρηματοδοτήσεων για τις αναστηλωτικές και στερεωτικές εργασίες στο οχυρό, τούτη, παραμένει δευτερεύουσα.

Με μια πρώτη λοιπόν προεκτίμηση των πραγμάτων, φαίνεται «λογική» και «αναγκαα» η λύση της γεννήτριας, μια που η πόντιση καλωδίου, είναι κατά πολύ πιο δαπανηρή λύση. Ωστόσο, όμως, οι θιασώτες αυτής της άποψης, ξεχνούν (ή μάλλον δεν γνωρίζουν, αφού δεν έχουν ασχοληθεί) ότι έχει συνταχτεί και ευρίσκεται στο ΥΠ.ΠΟ. μελέτη για τις μελλοντικές χρήσεις της Σπιναλόκας, στην κατεύθυνση της αξιοποίησης του νησιού ως Διεθνούς Κέντρου Μεσογειακής Πολιτιστικής Δημιουργίας, κατΆ αντιστοιχία με το Διεθνές Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, και της ένταξής του ως εν δυνάμει μνημείο υποψήφιο για τον κατάλογο της UNESCO (Παγκόσμια Πολιτισική Κληρονομιά). Είναι κάποιοι μεγάλοι και οραματικοί στόχοι που μπορεί να ακούγονται ουτοπικοί και ανέφικτοι, αλλά έχουν κατατεθεί στην ιστορική κρίση από την προηγούμενη θητεία της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λασιθίου και των τοπικών φορέων, και οριοθετούν ένα ρηξικέλευθο και καινοτόμο μπούσουλα για το φρούριο, συμβατό και απόλυτα σύμφωνο με τις διεθνείς αντιλήψεις για τα μνημεία.

Και είναι προς τιμήν της προηγούμενης ΝΑΛ και των τοπικών φορέων, που ασχολήθηκαν κατά παρασάγγας περισσότερο για το φρούριο, σε σχέση με τον οικείο ΟΤΑ που παρότι υποσχέθηκε συγκεκριμένες δεσμεύσεις στους προεκλογικούς του στόχους, ωστόσο η παρουσία του είναι σφόδρα υποτονική για να μην πω ανύπαρκτη.

Αλίμονο άλλωστε στον πολιτικό που δεν είναι ακροβολιστής οραμάτων αλλά περιορίζεται στη διαχείριση της καθημερινότητας…

Όλα τα πιο πάνω προφανώς υποδηλώνουν την ένσταση και την αντίθεσή μου στη διαφημιζόμενη λύση της γεννήτριας, αφού δεν διασφαλίζεται με τον τρόπο αυτό το περίσσευμα της ενεργειακής υποστήριξης στο φρούριο που θα απαιτσουν οι λύσεις και οι χρήσεις που θα χωροθετήσει στο μέλλον η Πολιτεία. Χρήσεις που ούτως ή άλλως θα χωροθετηθούν (έστω στο μακρινό μέλλον) αφού αυτό επιτάσσουν οι διεθνείς συνθήκες για τη συντήρηση, ανάπλαση και ένταξη ιστορικών μνημείων και συνόλων στο κοινωνικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι (χάρτα Βενετίας, Σύμβαση για την προστασία της Αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης (σύμβαση Γρανάδας), Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς κ.λπ.) . Ο υποφαινόμενος άλλωστε, έχει καταθέσει αρκετές φορές και σε ανύποπτο χρόνο τις πόψεις του για το θέμα, όπως θα θυμούνται οι αναγνώστες σας.

Για το λόγο αυτό το ΥΠ.ΠΟ. που θα πάρει (ευτυχώς) και την οριστική απόφαση, θα πρέπει να εξετάσει πολύ σοβαρότερα την υποθαλάσσια ζεύξη της Σπιναλόγκας με την πόντιση καλωδίου και τη σύνδεσή του με το δίκτυο της ΔΕΗ.

Οι ενστάσεις και οι επιφυλάξεις του υπογράφοντα, τον δικαιώνουν απόλυτα, αφού για τέτοια σοβαρά θέματα για τη Σπιναλόγκα έπρεπε να αποφασίζουν θεσμικά συλλογικά όργανα όπως μια Προγραμματική Σύμβαση των εμπλεκομένων φορέων για το νησί, κατά τα πρότυπα της προηγούμενης διαχειριστικής περιόδου, ιδέα όμως που πολεμήθηκε από τη σημερινή Δημοτική Αρχή και που αναπόφευκτα ήταν και ένας από τους πιο σοβαρούς πολιτικούς λόγους που οριστικοποίησαν την αποχώρησή μου από την «Κίνηση» Πολιτών.

πρόταση για γεννήτρια, παρότι φτηνότερη λύση, ευτυχώς δεν αποτελεί αυτονόητη απόφαση. Καλείται να αποφασίσει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) το οποίο θα λάβει και το βάρος της ιστορικής ευθύνης , παίρνοντας υπόψη όλες εκείνες τις παραμέτρους που θα ωφελήσουν τη Σπιναλόγκα και όχι τις μονοδιάστατα στενές και απόλυτα οικονομίστικες.

Είναι συνεπώς αναγκαίο, να αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερη ευθύνη από τον τοπικό τύπο, αυτό το τεράστιο θέμα και όχι να παρασύρεται από απόψεις που δεν αποτελούν την άριστη λύσ για το νησί, μια που υπάρχει και ο αντίλογος από ανθρώπους που βάζουν πιο πάνω το συμφέρον του φρουρίου από το πολιτικό κόστος και το λαϊκισμό. ¶λλωστε, σήμερα δεν υπάρχουν «ξερόλες»…

Ο Λέοντας του Αγίου Μάρκου, σήμα κατατεθέν της Βενετίας, εντοιισμένος εδώ και πάνω από 400 χρόνια στον υψηλότερο προμαχώνα Moceningo επιδεικνύει τη σπάθη του σΆ όλους εκείνους που θα βιαστούν χωρίς να τα μετρήσουν όλα…

ΚΩΣΤΗΣ Ε. ΜΑΥΡΙΚΑΚΗΣ

Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ

komavr @ otenet . gr

Print Friendly, PDF & Email

Από manos