του Συμεών Συμεωνίδη
Το άρθρο αφορά τον κουρνιαχτό που έχει σηκωθεί από τοπικούς μηχανισμούς των κομμάτων που κυβερνούν, με αφορμή καταγγελίες που έχουν κάνει η ΚΟΒ Σητείας του ΚΚΕ, η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Σητείας και άλλοι φορείς για την δέσμευση τραπεζικών λογαριασμών οφειλετών τελών άρδευσης του Δήμου Σητείας.
Είναι λογικό αυτοί που κυβερνούν τα τελευταία χρόνια, αυτοί που «ασχολούνται με τα κοινά» και διαχειρίζονται αυτό το σύστημα σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο, να εμφανίζουν την πολιτική τους ως μοναδική λύση σήμερα, ως ρεαλιστική με βάση τις συνθήκες, ως υποχρεωτικά άδικη αφού έχουμε έκτακτη κατάσταση, όπως λένε. Δηλαδή αυτοί που έχουν δημιουργήσει με τις πολιτικές τους και τη διαχείριση τους μία βαρβαρότητα για τα φτωχά λαϊκά στρώματα και έναν παράδεισο για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, τους εφοπλιστές, τους ξενοδόχους, τους βιομήχανους, είναι οι ίδιοι που θα μας βγάλουν από τον βάλτο(!).
Είναι οι ίδιοι που σε τοπικό επίπεδο χειροκρότησαν τον «Καλλικράτη», υποστηρίζουν την οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων, πρώτος τους στόχος είναι ένας αποδοτικός (=ισοπεδωτικός) φοροεισπρακτικός μηχανισμός (δεσμεύσεις τραπεζικών λογαριασμών, κατασχέσεις, δημοτική ενημερότητα, «κόψιμο» υπηρεσιών κτλ). Όλως «τυχαία» η πολιτεία-όπως την ονομάζουν- διαμορφώνει ένα τέτοιο νομοθετικό οπλοστάσιο ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική που κατά τα άλλα είναι «ξένη» προς αυτούς.
ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΛΗ ΑΡΔΕΥΣΗΣ
Μελετώντας τα στοιχεία για τους 347 οφειλέτες προκύπτουν τα εξής:
1) Σε σύνολο χρέους ύψους 1.622.521,56 € χρωστάνε 216 οφειλέτες(62,24% επί του συνόλου) 39.639,55 € (2,44% επί του συνόλου) και είναι ποσά μέχρι 500 €
2) 81 οφειλέτες(23,34%) οφείλουν 91381,58 €(5,63%) και είναι ποσά από 501 – 3000 €
3) 26 οφειλέτες(7,2%) οφείλουν 238585,99 € (14,7%) και είναι ποσά από 3001 – 12500 €
4) 24 οφειλέτες(6,9%) οφείλουν 1.320.400,21 € (81,38%) και είναι ποσά από 15001-205459 €.
5) 2 οφειλέτες μόνο χρωστούν το 20% του χρέους ενώ μόλις το 2% των οφειλετών χρωστάει σχεδόν το 50% του χρέους.
Είναι αδίστακτοι γιατί το σύστημα που υποστηρίζουν είναι αδίστακτο και ως τέτοιο φορτώνει τα βάρη της κρίσης σε αυτούς που δεν φταίνε, τους εργαζόμενους, τους φτωχομεσαίους αγρότες και επαγγελματίες. Γι’ αυτό τους μειώνει μισθούς, πετσοκόβει συντάξεις, απαλλοτριώνει την όποια περιουσία έχουν αποκτήσει, τους ξεκληρίζει, τους ξεζουμίζει για να μπορεί να διατηρήσει και να αυξήσει την κερδοφορία του. Κάνει ότι έκανε και την περίοδο της «ανάπτυξης» πιο βίαια, πιο αποφασιστικά και με το μανδύα της «ειδικής» κατάστασης. Ταυτόχρονα, ενώ τα παίρνει από το Λαό, χαρίζει χρήματα σε τράπεζες, δίνει ακόμη πιο πολλές φοροελαφρύνσεις στο κεφάλαιο, τους μπουκώνει με πολύ περισσότερο τζάμπα χρήμα για να συνεχίσουν το «έργο» τους. Οι λεγόμενες «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις περιλαμβάνουν -από τα πρόσφατα- κατάργηση της Κυριακής-αργία, απελευθέρωση απολύσεων, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, εκ περιτροπής εργασία, πλήρης ελαστικοποίηση των ορών εργασίας, μαθητεία (= νόμιμη παιδική εργασία ). Αυτή είναι η προϋπόθεση για την «ανάπτυξη», το τσαλαπάτημα και η φτωχοποίηση των εργαζομένων. Αυτά σημαίνουν οι έννοιες, αρεστές και στους τοπικούς άρχοντες, όπως η «ανταγωνιστικότητα» , ο «ρεαλισμός» και άλλα τέτοια «σύγχρονα».
Στο όνομα αυτής της κατάστασης το κράτος εξοικονομεί χρήματα (κόβοντας τα από το Λαό) και τα χαρίζει στα μονοπώλια, στους μεγαλοεργολάβους, στους εφοπλιστές κτλ. Επόμενο αυτής της «εξοικονόμησης» είναι η τοπική διοίκηση να υποχρηματοδοτείται, όπως και η παιδεία, η υγεία, η κοινωνική πρόνοια κ.α. και μάλιστα χαρίζοντας το κερδοφόρο κομμάτι αυτών των κλάδων στο κεφάλαιο (βλ. ιδιωτικοποίησεις – «μοιραία» πάντα- στη διαχείριση-αξιοποίηση των απορριμμάτων, υδάτων, κλίνες, νοσοκομεία, «Βοήθεια στο σπίτι», βρεφονηπιακούς σταθμούς….).
Μήπως είναι ξύλινη γλώσσα, όταν λέμε ότι η τοπική διοίκηση, οι δήμοι είναι το μακρύ χέρι του κράτους σε κάθε τόπο; Μήπως είναι λάθος όταν λέμε ότι οι δήμοι σε αυτές τις συνθήκες εκ των πραγμάτων έχουν αντιλαϊκό χαρακτήρα και για αυτό μέσα στις υποχρεώσεις τους είναι η διαχείριση της φτώχειας (κοινωνικά παντοπωλεία, φαρμακεία, ιατρεία (!), λαχανόκηποι κτλ); Δεν ήταν μήπως σωστή πρόβλεψη ότι αυτή η πολιτική δεν φτιασιδώνεται παρά μόνο καταστρέφεται και ανατρέπεται; Είναι παρωχημένο όταν καλούμε τον λαό, να οργανωθεί, να μην περιμένει τίποτα από σωτήρες και θεσμούς που τον γδέρνουν αλλά να ανατρέψει όσους τον ληστεύουν και να γίνει νοικοκύρης στον τόπο του, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει;
ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΛΥΣΗ ‘Η «ΛΥΣΗ» ΓΕΝΙΚΑ;
Η απάντηση στο ερώτημα εξαρτάται από το πια θέση παίρνει κάποιος στο αντικειμενικό δίλλημα: Με το Λαό ή με τα μονοπώλια. Για το Λαό μονόδρομός είναι η συμμαχία όλων αυτών που υποφέρουν, των εργατοϋπαλλήλων, των φτωχών αγροτών και επαγγελματιών σε κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής ταξικής πολιτικής. Είναι μονόδρομος αν θέλουμε να μιλάμε για φιλολαϊκή λύση και όχι για λύση απλά. Τέτοια λύση, χωρίς ταξικό πρόσημο, όπου θα είναι και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος, δεν υπάρχει, είναι ουτοπία. Αντικειμενικά, αντίπαλος του λαϊκού κινήματος είναι όποιος είναι φορέας τέτοιων «λύσεων». Μόνο μία τέτοια κατεύθυνση της πάλης θα έχει αποτελέσματα και σήμερα, γιατί αυτό που φοβούνται είναι το μπόι του Λαού που ορθώνεται, διεκδικεί, αμφισβητεί και ανατρέπει. Το ΚΚΕ ήταν, είναι και θα είναι μπροστάρης σε αυτή την υπόθεση του Λαού, για αυτό και πρέπει να το εμπιστευτούν, να συμπορευτούν μαζί του πολύ περισσότεροι από σήμερα .
Επομένως κύριοι, εκβιασμοί, αυταπάτες, μοιρολατρία και τρομοκρατία σε εμάς δεν πιάνουν. Φιλολαϊκή λύση εσείς δεν μπορείτε να δώσετε, έχετε διαλέξει με ποιους είστε, για αυτό αργά η γρήγορα ο Λαός μαζικά και οργανωμένος θα σας γυρίσει την πλάτη και θα ανατρέψει τις πολιτικές σας επιβάλλοντας το δίκιο του, δηλαδή το δίκιο της πλειοψηφίας, των εργαζομένων, του φτωχού Λαού.
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΑΣ… ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ
