του Χρήστου Τζώρτζη
Μετά τα τελευταία γεγονότα που όλως τυχαίως και πάλι όπως γίνεται σχεδόν πάντα, υπέπεσαν στην αντίληψη μου περί μετακίνησης της γραμματέως της Δημοτικής Κοινότητας Κριτσάς ,υποθέτω στο Δημοτικό κατάστημα, και την για μια φορά την εβδομάδα, προς το παρόν τουλάχιστον, παραμονή του Κοινοτικού καταστήματος κλειστού, θεωρώ πώς αυτό είναι και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, αφού προκλητικά, για πολλοστή φορά, αγνοείται το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας το οποίο όχι μόνο δεν ερωτάται μα δεν ενημερώνεται καν, εκτός κι αν η ενημέρωση είναι κάτι που λαμβάνει χώρα κάτω από το τραπέζι, χωρίς να ενημερώνονται κάποιοι ή μόνον εγώ.
Το συμβάν αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά αποφάσεων στις οποίες καμιά συμμετοχή δεν έχει το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας κι επειδή υπάρχει και η παντελής έλλειψη ενημέρωσης δεν μπορώ να γνωρίζω αν βασίζεται σε κάποια απόφαση συμβουλίου ή είναι και αυτή του τύπου αποφασίζομεν και διατάσσομεν κάποιου ή κάποιων οι οποίοι κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσουν βασικές αρχές δημοκρατικής λειτουργίας κι ακόμη το ρόλο και τις ανοχές αυτού του ρόλου μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια λειτουργίας.
Θεωρώ ανεπίτρεπτη και επικίνδυνη την απαξιωτική αυτή στάση, τόσο απέναντι στο συμβούλιο, της Δημοτικής Κοινότητας, όσο και απέναντι σε ολόκληρο το Δημοτικό Διαμέρισμα αφού σιγά – σιγά για να μην προκαλέσουν δρομολογούνται αποφάσεις οι οποίες με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν στην πλήρη αποδυνάμωση της Κριτσάς, λες και κάποιοι έχουν ορκιστεί να την σβήσουν απ’ το χάρτη.
Η μετακίνηση αυτή είναι η δεύτερη αφού έχει προηγηθεί, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: η μετακίνηση του ενός και μοναδικού εργάτη καθαριότητας, ο οποίος έτσι κι αλλιώς δεν επαρκούσε .Από κει λοιπόν που συζητούσαμε πώς χρειαζόταν άλλος ένας εργάτης ας ήταν και κάποιες φορές μόνο τη βδομάδα όπως επίσης και το ότι θα ερχόταν άλλη μια υπάλληλος για να λειτουργήσει τα Κ.Ε.Π τα οποία ΘΑ εδημιουργούντο, χάσαμε και αυτά που είχαμε.
Σε όλα αυτά αν προστεθεί και η παντελής έλλειψη της Δημοτικής αρχής στα καθημερινά διογκούμενα προβλήματα σε όλη την έκταση της Δημοτικής κοινότητας, από το Καθαρό ίσαμε το Βαθύ, εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας την απογοήτευση που γίνεται αγανάκτηση των μονίμων κατοίκων οι οποίοι και βιώνουν τις δυσκολίες πού προκύπτουν από αυτή την εγκατάλειψη.
Για τους λόγους αυτούς οφείλω να διαχωρίσω τη θέση μου από τις παραπάνω ενέργειες θεωρώντας πως η θέση μου είναι πρωτίστως και μόνο η θέση του κατοίκου που βιώνει, καταδικάζει και αντιδρά σε όλ’ αυτά αρνούμενος να υποταχτεί σε παραταξιακές ή άλλου είδους δεσμεύσεις.
Με αυτές τις συνθήκες και προς ένδειξη διαμαρτυρίας η παρουσία μου μέσα στα συμβούλια, θεωρώ πως είναι εμπαιγμός των δημοκρατικών διαδικασιών οπότε και θέτω εαυτόν προσωρινά εκτός Συμβουλίου έως ότου αφ ’ενός γίνει κατανοητό πως το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων σε επίπεδο Δημοτικής Κοινότητας είναι το Συμβούλιο και μόνον αυτό, του οποίου τις αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπ’ όψιν τόσο στο Δημοτικό Συμβούλιο, όσο και σε οποιαδήποτε άλλη Δημοτική βαθμίδα, και αφ’ ετέρου έως ότου η Δημοτική αρχή εμπράκτως και ειλικρινά αρχίσει να ασχολείται με το χωριό μου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους νομίζω πώς θα πρέπει να αντιδράσουν ή τουλάχιστον να πάρουν θέση και όσοι από τους υπολοίπους συμβούλους θεωρούν απαξιωτικές προς το Συμβούλιο τις στάσεις αυτές, και πώς εκείνο πού προηγείται είναι το συμφέρον του τόπου και μόνον αυτό όπως επίσης θα πρέπει να πάρουν θέση και όλοι οι φορείς της Κριτσάς ξεκαθαρίζοντας έτσι πώς ο ρόλος τους στη δομή του κοινωνικού ιστού του χωριού μας ξεφεύγει από τα όρια του τυπικού και απλώνεται διεκδικητικά σε όλα τα επίπεδα .
Γενικά και κλείνοντας θέλω για άλλη μια φορά να ξεκαθαρίσω πως καμιά απολύτως σχέση, και πολύ περισσότερο εξάρτηση, δεν έχω με παραταξιακές, κομματικές, ή άλλου είδους δεσμεύσεις, οι οποίες μπορεί να μου υπαγορεύουν όλα τα παραπάνω. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι το καλό του χωριού μου και έχω ένα παραπάνω λόγο εγώ που συνειδητά επέλεξα να παραμείνω μόνιμος κάτοικος του από οποιονδήποτε άλλον που συνειδητά επίσης επέλεξε να απομακρυνθεί από αυτό. {jcomments on}
. Με εκτίμηση
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΩΡΤΖΗΣ
