Αθιβολές, οκτώ ματιές σε έναν τόποΗ ματιά του φωτογράφου έχει πάντα να κάνει με την επιλογή του θέματος που θα φανεί στο κάδρο της φωτογραφικής μηχανής και εν τέλει στη φωτογραφία. Δηλ. τι επιθυμεί να δει κάποιος που απλώς αιχμαλωτίζει τις δικές του στιγμές, ή τι επιλέγει να δείξει εκείνος που θέλει να μοιραστεί τη ματιά του !

Οκτώ παιδιά, εκπαιδευτικοί, εκθέτουν αυτές τις μέρες τις φωτογραφίες τους υπό τον γενικό τίτλο “Αθιβολές” στη Δημοτική Πινακοθήκη Αγίου Νικολάου, φιλόξενη στέγη τέτοιων προσπαθειών από τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου και εν τέλει τον Δήμο Αγίου Νικολάου.

Κάποιοι από τους οκτώ έχουν αρκετή τριβή με τη φωτογραφία, κάποιοι μόλις τώρα ξεκινούν να αναζητούν και να καθορίζουν το πλάνο τους. Παρ’ όλα αυτά, οι φωτογραφίες ανακατεύτηκαν, δεν υπάρχουν ούτε επεξηγήσεις ούτε και ονόματα, οπότε το βάρος πέφτει στον θεατή να ξεχωρίσει τι του προξενεί το ενδιαφέρον.

Η θεματολογία κινείται στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου, των παραλίων, των γύρω χωριών. Η επιλογή των θεμάτων κινείται από ένα τοπίο μέχρι την εγκατάλειψη σε ένα παλαιό σπίτι.

Η ομάδα πάντως έχει σχέδια: Ετοιμάζει και σεμινάριο αναλογικής φωτογραφίας, δηλ. ασπρόμαυρο φιλμ, εμφάνιση, σκοτεινός θάλαμος, εκτύπωση κλπ.

Για την έκθεση Αθιβολές:

αθιβολή (η)

* (κρητική διάλεκτος)

σκέψη, κουβέντα, συζήτηση έχω την αθιβολή σου συνεχώς, η θύμηση από τα περασμένα, η θύμηση και ο λόγος για κάποιον ενώ λείπει. Συνήθης φράση: Καλώς τονε, κι οψές στο σπίτι είχαμε την αθιβολή σου

* (μεσαιωνική – ελληνιστική κοινή)
μφιβολή < αρχαία ελληνική μφιβάλλω < μφί + βάλλω

Αθιβολή είναι η μνεία, η σκέψη, τα ενθυμήματα για κάτι που κι αν έπαψε να υπάρχει συνεχίζει να υφίσταται, να πλανάται σαν αύρα. Κάτι που το ανθρώπινο γένος φέρει μέσα του καθώς πορεύεται στους αιώνες. Είναι η κυτταρική μας μνήμη, όσα οι πρόγονοί μας μας κληροδότησαν  κι όσα κι εμείς θα κληροδοτήσουμε στους απογόνους μας καθώς το  ατέρμονο ταξίδι που ονομάζεται ζωή συνεχίζεται.

Σπίτια, χώροι, αντικείμενα, κομμάτια ενός παρελθόντος που άλλοτε έσφυζαν από ζωή, καθημερινό κάματο, τώρα στέκουν σιωπηλά, παραδομένα στη μοίρα τους, στην αδυσώπητη πορεία του χρόνου που τα λεηλατεί στο πέρασμα του ώσπου οριστικά να τα σαρώσει και να τα σκορπίσει έτσι σα να μην υπήρξανε ποτέ. Κι όμως έχουν υπάρξει. Έχουν στεγάσει χαρές και λύπες, ελπίδες κι όνειρα, μόχθους  κι όλες τις πολύτιμες- μικρές ή μεγάλες-  στιγμές της ανθρώπινης ύπαρξης. Και τώρα στέκουν απομεινάρια ενός καιρού αλλοτινού τόσο μακρινού μα και τόσο κοντινού ταυτόχρονα.

Κάθε εικόνα έχει μια δικιά της ιστορία να αφηγηθεί, τη δικιά της αλήθεια.  Κι αφού  οι φωνές που θα την περιέγραφαν σιώπησαν για πάντα, η φαντασία και η ενσυναίσθηση καλούνται πλέον να αναδημιουργήσουν την όποια ιστορία. Πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, ποικίλες  εκφάνσεις που απορρέουν από τα προσωπικά βιώματα και τις συγκινησιακές μνήμες κάθε θεατή που όμως ο πυρήνας όλων είναι τελικά κοινός. Οικουμενικός. Πανανθρώπινος. Γιατί η γλώσσα της τέχνης είναι μια και μοναδική, κοινή. Οικουμενική και Πανανθρώπινη.

Η φωτογραφική μας ομάδα δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2017 από «ανήσυχους» εκπαιδευτικούς που τους έφερε κοντά η περιέργεια και η αγάπη για την φωτογραφία. Αξίζει να σημειωθεί ότι για κάποιους ήταν η πρώτη επαφή με τη φωτογραφία. Η ομάδα ήταν ανοιχτή για όποιον άλλον θέλησε να συμμετέχει στις φωτογραφικές μας εξορμήσεις. Έτσι, σε αυτά τα δύο χρόνια μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε αθέατες πλευρές και κρυμμένες ομορφιές του νομού Λασιθίου.

Η παρούσα έκθεση κατέστη εφικτή με την πολύτιμη βοήθεια των μελών της ομάδας μας, του Συλλόγου εκπαιδευτικών Α’βάθμιας Εκπαίδευσης Μεραμβέλλου-Οροπεδίου, του Πολιτιστικού-Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Αγίου Νικολάου, των χορηγών και των φίλων που βοήθησαν με διάφορους τρόπους στην προετοιμασία και τον σχεδιασμό. Ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθειά τους: τον Αλέξανδρο Σούλτο για τον σχεδιασμό της αφίσας, τον Δημήτρη Βυτινιώτη, την Ιωάννα Στεφανάτου, Ιωάννα Κατσιούλη, Νέαρχο Σπίθα για τις μεταφράσεις των κειμένων μας.

In English:

Athivoli /aθɪvoˈli/ is the reference, the mention, the thought, the memory of something which is still around us, just like a vibe, although it no longer exists. Something inherent to the human race; something which has been present within us throughout our existence. It is our cellular memory, everything that we have inherited from our ancestors which will be passed on to our descendants in the course of this eternal journey called life.

Houses, spaces, objects, fragments of the past once teeming with life. Memories of the daily toil of the working man and woman which now stand still, having succumbed to their destiny and to the relentless course of time which sweeps them away to oblivion. Still they have existed. They housed joys and sorrows, hopes and dreams and pains and all those precious  ̶  tiny or great  ̶  moments of our existence. At present they stand as remnants of an era so distant and yet so close.

Every photo has a story to tell, its own truth. Now that the voices which could describe it have forever silenced, imagination and empathy are called to recreate such stories. Several different interpretations

Our photography group was created in February 2017 by some “restless” teachers brought together by their common interest and love for photography. It is worth noting that for some of us this has been our first ever contact with photography. The group was open to all those who wanted to participate in our photography excursions. Thus, we had the chance to discover the hidden secrets and beauties of Lasithi area.and various versions which emanate from the personal experiences and emotional memory of the viewers. However, they all share a common starting point. A Universal and Panhuman core. And that is because the language of art is common to us all. Universal and Panhuman.

This exhibition is the result of the invaluable help of the members of our group, of the Mirabello-Lasithi Plateau Primary Education Teachers Association, of the Cultural and Sports Organisation of Agios Nikolaos, of our sponsors and friends which helped us set everything up. We would also like to thank Alexandros Soultos for the poster layout, Dimitris Vitiniotis and Ioanna Stephanatou, Ioanna Katsiouli, Nearchos Spithas for translating our texts.

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos