Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας και πεζοπορία στη Θρυπτή
αναμνηστική από τη Θρυφτή με φόντο τον κόλπο Μεραμπέλλου

Στο κρυμμένο οροπέδιο του Μεραμπέλλου, στο οροπέδιο της Θρυπτής, περπάτησαν την τελευταία Κυριακή του Γενάρη φίλοι και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου, συνδυάζοντας πεζοπορία και κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας.

Με απρόσμενα ζεστό καιρό ανηφορίσαμε στα ‘Αόρη’ (όπως λένε οι ντόπιοι τον ορεινό όγκο της Θρυπτής), με την θέα προς τον κόλπο να ξεδιπλώνεται πανοραμικά, όσο ανεβαίναμε τον όλο στροφές δρόμο. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα στη θέση ‘Καμινάκια’ και μοιραστήκαμε μια συναρπαστική διαδρομή που πρώτη φορά δοκίμαζε η ομάδα μας.

Από στενό ανηφορικό μονοπάτι, που πότε ξεχώριζε ανάμεσα στις πέτρες και άλλοτε εξαφανιζόταν μέσα στη θαμνώδη βλάστηση ή κάτω από ένα παχύ χαλί από πευκοβελόνες, κατευθυνθήκαμε προς τον παραδοσιακό οικισμό στο ομώνυμο οροπέδιο. Περπατήσαμε κάτω από θεόρατα πανύψηλα πεύκα ή ανάμεσα από μικροσκοπικά πευκάκια, στις περιοχές που κάηκαν στις φωτιές της δεκαετίας του ’80. Τα νιόβγαλτα τρυφερά δεντράκια ξεπετάγονταν ανάμεσα από τους θάμνους διεκδικώντας μια θέση στον ήλιο, ζωντανή απόδειξη της δύναμης της φύσης να επουλώνει τις πληγές της. Αρκετά συχνά συναντούμε μικρά ρυάκια που ενώνονται και σχηματίζουν μικρούς χείμαρρους, μεταφέροντας το νερό από το λιωμένο χιόνι χαμηλότερα.

Με συχνές εναλλαγές του βουνίσιου τοπίου, που είναι άλλοτε καλυμμένο από πυκνά φουντωτά δέντρα και άλλοτε άδεντρο σκεπασμένο από χαμηλούς μυρωδάτους θάμνους, συνεχίσαμε ανηφορικά ανάμεσα από λευκόγκριζους βράχους στολισμένους με μεγάλα κίτρινα και άσπρα μπαλώματα από λειχήνες. ΄Οσο πλησιάζαμε προς την κορυφή ο κόλπος του Μεραμπέλου ξεχωρίζει καταγάλανος ανάμεσα από τα δέντρα κάτω από τον ασυννέφιαστο ουρανό.

Καλύπτοντας υψομετρική διαφορά 300μ. περίπου, φτάσαμε στην κορυφή του ‘Κουφοτού’, ένα εντυπωσιακό μπαλκόνι από βράχους, με μαγευτική θέα στο στενότερο τμήμα της Κρήτης, το τέλειο θεωρείο για να καμαρώσεις το νησί να λούζεται στο Κρητικό και στο Λιβυκό πέλαγος. Η ματιά μας αγκαλιάζει ταυτόχρονα τα δυο πέλαγα και τον σκουροπράσινο κάμπο από λιόδεντρα, που  απλώνεται από την Παχειά ΄Αμμο μέχρι την Ιεράπετρα. Ο κόλπος του Μεραμπέλλου με το μικροσκοπικό νησάκι της Κόνιδας στο μυχό του, τα σκουρόχρωμα Λασιθιώτικα βουνά με τις χιονισμένες κορφές, ο Άγιος Νικόλαος και η Ελούντα, το ακρωτήρι του Αφορεσμένου στο βορειότερο άκρο και η κυρά του Νότου, η Ιεράπετρα ανάμεσα σε αστραφτερά θερμοκήπια, ξεπροβάλλουν παραμυθένια κάτω από τον δυνατό ήλιο και αποκτούν -λόγω της απόστασης- άλλη πρωτόγνωρη διάσταση.

Κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας και πεζοπορία στη Θρυπτή
η πρωτοχρονιάτικη πίτα του Ορειατικού

Εγκαταλείπουμε το ‘μπαλκόνι’, παίρνοντας μαζί μας πολλές φωτογραφίες, που όμως καταφέρνουν να αιχμαλωτίσουν μόνο μικρά αποσπασματικά κομμάτια της ομορφιάς που αντικρίσαμε. Συνεχίζουμε από χωματόδρομους με νοτισμένο από τις βροχές χώμα και μονοπάτια μέσα από το δάσος προς τον οικισμό. Μετά από 3,5 ώρες πορεία, το πανέμορφο οροπέδιο μας υποδέχτηκε με χειμωνιάτικα γήινα  χρώματα, γυμνά δέντρα και τρυγημένα αμπέλια. Τριγυρισμένο από τις βουνοκορφές της Δίκτης, που φιλοξενούν στα ψηλώματα και στις απάνεμες πλαγιές παγωμένο χιόνι, εντυπωσιάζει με τους πολυάριθμους ‘μαγατζέδες’ του, τα πετρόκτιστα αγροτόσπιτα που μαρτυρούν πως σε αλλοτινούς καιρούς τα έφορα καλλιεργημένα χωράφια μπορούσαν να συντηρήσουν ένα πολυάριθμο αγροτικό πληθυσμό.

Κατευθυνόμαστε προς το ‘Προβαρμα’, την μοναδική οικογενειακή ταβέρνα του οικισμού, όπου μας περιμένουν σπιτικές νοστιμιές και ντόπιο κρασί. Στο τέλος κόβουμε την σοκολατένια βασιλόπιτα που μας πρόσφερε το ζαχαροπλαστείο ‘Μηλο’ και ανταλλάσσουμε ευχές για τον νέο χρόνο. Η ευχή που ακούγεται πιο συχνά είναι «υγεία, γερά πόδια και συναρπαστικές πεζοπορίες και το 2017». Το φλουρί της πρωτοχρονιάτικης πίτας ‘έπεσε’ στον 12χρονο Πέτρο, που συνόδευε τον θείο του στην πεζοπορία. Ο μικρός τυχερός κέρδισε μαζί με το φλουρί και 3ήμερο ταξίδι στη Σαντορίνη, προσφορά του γραφείου γενικού τουρισμού ALMA TOURS. Ο Γιώργος -συνοδοιπόρος-μελισσουργός-, ‘γλύκανε’ ακόμα 4 τυχερούς προσφέροντας τους βάζα με γευστικό μέλι δικής του παραγωγής.

Με ανανεωμένη διάθεση, αφήνουμε το απομεσήμερο τη θαλπωρή από το τζάκι και την ξυλόσομπα και κατηφορίζουμε προς την αφετηρία, με τη θερμοκρασία να έχει πέσει αισθητά. Φωτογραφίες και video στο blog  του Συλλόγου (pezopories.blogspot.gr) και στο facebook.

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos