Έρωτας – θάνατος μια ανάσα δρόμος… Κι ανάμεσά τους ο φόβος. Σ’ αυτά τα μονοπάτια θα περπατήσουν οι δύο ήρωες. Ο Πάρης, φανατικός εργένης και φοβικός του έρωτα. Η Άννα συναισθηματική και αυθόρμητη πλην όμως απαγορευμένη, αφού είναι παντρεμένη, με παιδιά.
Ο απρόσμενος και δυνατός έρωτας που βίωσαν έμελλε να γίνει η αρχή για μια δύσκολή πάλη με τον εαυτό τους και τα προσωπικά τους αδιέξοδα.
Μια πάλη που το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα άφηνε και στους δύο ανεξίτηλο στίγμα…
Το κόκκινο κοχύλι είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ένα συναρπαστικό ερωτικό θρίλερ, με αρχή, μέση και τέλος, πυκνή γραφή, που αφήνει στον αναγνώστη την αίσθησή του: “κρίμα που δεν έχει κι άλλο”.
Βασίλης Βασιλικός
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κρήτη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη ανθρωπιστικές επιστήμες. Σήμερα εργάζεται και ζει στην Αθήνα. “Το κόκκινο κοχύλι” είναι το πρώτο της βιβλίο.
Η παρουσίαση του βιβλίου της Μαρίας Θεοδοσάκη έγινε την προηγούμενη Πέμπτη 10-12-2015 στις εκδόσεις Αρμός σε ένα πολύ ζεστό κλίμα. Μίλησαν για το βιβλίο οι: Μαρία Γιαννακάκη περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, Κλέλια Χαρίση, δημοσιογράφος- ποιήτρια-διευθύντρια λόγου και τέχνης UNESCO Ομίλου Πειραιώς και νήσων, Μανόλης Χατζηνάκης, φιλόλογος – πρώην βουλευτής. Αποσπάσματα διάβασαν οι: Τζένη Αρσένη, σκηνοθέτις- Δρ. Αισθητικής Φιλοσοφίας και η συγγραφέας.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πρόσωπα από το χώρο της πολιτικής, όπως ο Φώτης Κουβέλης, από το χώρο της δημοσιογραφίας ο Παναγιώτης Παναγιώτου, ο ποιητής Ηλίας Παπανικολάου, καθώς και η Κρινιώ Νικολάου που ερμηνεύει και το τραγούδι: « έφυγες», βασισμένο σε απόσπασμα του βιβλίου και σε στίχους- μουσική της Μαρίας Θεοδοσάκη.
Εξαιρετικές οι προσεγγίσεις και των τριών ομιλητών. Τη βραδιά έκλεισε η συγγραφέας με ευχαριστίες προς όλους και μεταξύ άλλων και προς στον κ. Βασίλη Βασιλικό για την κριτική του στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ενώ ομιλητές και συγγραφέας έδωσαν ως απόσταγμα του βιβλίου τη λέξη ΜΟΙΡΑΣΜΑ… Χαρακτηριστική η φράση του Μανόλη Χατζηνάκη: « Αν δε μάθουμε να μοιραζόμαστε δεν πρόκειται να ευτυχήσουμε. Αν ο καθένας μπορεί να μοιράσει στα δυο τη φέτα του ψωμιού και του ονείρου… τότε μπορούμε να ζήσουμε ευτυχισμένοι…»
