
Ειδικά επιθυμία του συγγραφέα είναι να σημειώσει ότι «το δημοψήφισμα δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά το αποκορύφωμα ιστορικών εξελίξεων και συντονισμένων διπλωματικών διεργασιών που όριζαν μια ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού. Μια κατάλληλη στιγμή, μέσα σε ένα ευμετάβλητο διεθνές περιβάλλον, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και με ημερομηνίες ήξης».
Οι ελληνοκύπριοι, που απέρριψαν τη λύση της διεθνούς κοινότητας, κατάφεραν να μεταστρέψουν τα αισθήματα της κοινής γνώμης και να απομακρύνουν το ενδιαφέρον των διεθνών οργανισμών για την Κύπρο. Από την επομένη μέρα κιόας, ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσαν άλλα προβλήματα και να ασχοληθούν.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, έκτοτε καταβάλλεται μια προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας του δημοψηφίσματος. Μία προσπάθεια στην οποία μετέχουν πολιτικοί αλλά και δημοσιογράφοι που υποστηρίζουν ότι το δημοψήφισμα ανήκει στο παρελθόν.
«Για να βρούμε τον δρόμο μας στην Κύπρο θα πρέπει τελικά να απαντήσουμε στο ερώτημα όχι αν υποστηρίζουμε ή όχι τη λύση αλλά ποια Κύπρο θέλουμε. Αν θέλουμε μια διχοτομημένη πατρίδα και πληθυσμούς που αλληλοϋποβλέπονται μέσα σε συνεχές κλίμα σύγκρουσης, δεν έχουμε παρά να συνεχίσουμε τη σημερινή τακτική μας. Αν όμως θέλουμε μια Κύπρο της ειρήνης, της συνεργασίας, της δημοκρατίας και της συμπόρευσς, τότε θα πρέπει να δώσουμε άλλα μηνύματα ενότητας και αλληλοσεβασμού. Να αφήσουμε πίσω μας ένα τραγικό κι αντιφατικό παρελθόν για να ανοίξουμε νέους δρόμους αλληλοσεβασμού και συμπόρευσης» τονίζει μεταξύ άλλων ο Τάκης Χατζηδημητρίου, μία από τις εξέχουσες ποιτικές προσωπικότητες της Μεγαλονήσου.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση.
γράφει η Βίκυ Αγγελοπούλου