Κρίστι ΠούιουΗ Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου Νικολάου προβάλει απόψε το βράδυ (REX, 9.30 μμ) την ταινία «H Οδύσσεια του κ. Λαζαρέσκου» του σκηνοθέτη Κρίστι Πούιου. Ταινία-έκπληξη της περασμένης περόδου στην Ελλάδα (και σ’ όλη την Ευρώπη), είναι η δεύτερη του 38χρονου σκηνοθέτη από τη Ρουμανία.
 
Αφηγείται την ιστορία του ηλικιωμένου κ. Ντάντε Λαζαρέσκου που μένει μόνος με τις τρεις γάτες του στα προάστια του Βουκουρεστίου. Ένα βράδυ νιώθει δυσφορία και καλεί ασθενοφόρο. Εκτός του ότι είναι όμως Σάββατο, ένα μεγάλο ατύχημα απασχολεί ολόκληρο σχεδόν το σύστημα υγείας της πόλης. Ακόμα κι όταν το ασθενοφόρο επιτέλους φτάσει, μαζί με τη νοσοκόμα Μιάορ, θα χρειαστεί να περιηγηθούν σε 4 νοσοκομεία μέχρι να ολοκληρώσει τις εξετάσεις του και να προχωρήσουν στη θεραπεία…
 
Η ταινία είναι γυρισμένη σαν ντοκιμαντέρ, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, με την κάμερα στο χέρι. Ο Πούιου εστιάζει την κάμερά του στα πρόσωπα, καταγράφοντας τις σχέσεις (ή πιο σωστά τις μη σχέσεις) ανάμεσα στον Ντάντε Λαζαρέσκου (η σύνδεση με τον Δάντη και τον Λάζαρο δεν είναι τυχαία) και τους ανθρώπους γύρω του, αλλά και την απάνθρωπη, χωρίς συμπόνια ή αγάπη για τον πλησίον της, κοινωνία.
 
Η λεπτομέρεια στην κινηματογράφηση μας θυμίζει την τηλεοπτική σειρά «ER- Στην Εντατική», όμως η ταινία είναι πολύ πιο ουσιαστική και ανθρώπινη. Ο σκηνοθέτης μας γεμίζει με συγκίνηση για τον τραγικό ήρωα της αλλά και οργή για την αδιαφορία των ανθρώπων γύρω του. Χωρίς περιττά φτιασίδια, με μόνο εφόδιο αφοπλιστικές σκηνές που αναδεικνύουν την ωμότητα και την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζονται ολόκληρες κοινωνικές ομάδες στο σύγχρονο κόσμο, σκιαγραφεί τη μοναξιά των ηρώων και την ανάγκη για επικοινωνία μ’ ένα εντυπωσιακά ρεαλιστικό τρόπο.
 
Ο Πουίου περιστρέφεται ζωντανά γύρω από ένα συγκεκριμένο, ακραίο, αλλά εν πολλοίς συνηθισμένο (ακόμα και στην Ελλάδα!) περιστατικό. Με εξαιρετικές, αφηγηματικές, ερμηνευτικές, σκηνοθετικές, σκηνογραφικές αρετές, το φιλμ ξεφεύγει από το πλαίσιο της ατομικής καταγραφής. Αισθανόμαστε ότι πάνω στο δύσμορφο από τον χρόνο, τις κακουχίες, σώμα του ήρωα της είναι χαραγμένη η Ιστορία του τόπου του. Δεν είναι μόνος του, αλλά μια ολόκληρη χώρα, σε ασθενοφόρο, μέσα στη νύχτα που ψάχνει αεγνωσμένα για γιατρό.
 
Η ταινία είναι η πρώτη από τις έξι «ιστορίες αγάπης» που ο σκηνοθέτης σκοπεύει να γυρίζει (για το συνάνθρωπό μας, για έναν άντρα ή μια γυναίκα, για τα παιδιά μας, για την επιτυχία, για τους φίλους μας και για τη σάρκα), εμπνεόμενος από τις «Έξι Ηθικές Ιστορίες» του Ρομέρ. Και δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε ότι αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο του ξεκίνησε με θαυμάσιο τρόπο με αυτή την πικρή και μελαγχολική «κωμωδία» (όπως θέλει ο ίδιος να τη χαρακτηρίζει!), γνωρίζοντάς τον στον κόσμο και χρίζοντάς του το βραβείο στην κατηγορία “Ένα Κάποιο Βλέμμα” του Φεστιβάλ Καννών 2005.
 
Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι
 

Print Friendly, PDF & Email

Από manos