Του Πρωτ. Ευαγγέλου Παχυγιαννάκη
Σε ηλικία 80 ετών έφυγε για την άλλη ζωή, την Πέμπτη 5 Αυγούστου 2021, ο δημοσιογράφος Γιώργος Λεβεντογιάννης, που γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1941.
Με τον Γεώργιο Λεβεντογιάννη είμεθα εξ αγχιστείας συγγενείς. Νυμφεύθηκε από το Βραχάσι τη Ρένα Παπαδάκη, συμβολαιογράφο, μοναχοκόρη του Νικολάου Στυλ. Παπαδάκη, που είναι απόγονος του γνωστού λογίου επαναστάτη κατά των Τούρκων Στυλιανού π΄΄ Μιχαήλ Παπαδάκη και του οπλαρχηγού Παύλου Ντεντιδάκη. Γνωρίστηκαν το 1969 στην Αθήνα και στεφανώθηκαν το 1971. Εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και απέκτησαν δύο παιδιά, την Κατερίνα και τον Βενιζέλο, αλλά ποτέ δεν έπαψαν και οι δυο τους να είναι Βραχασώτες.
Ανακαίνισαν το πατρικό σπίτι και έχτισαν ένα μικρό παραδοσιακό απέναντι σ’ αυτό να τους φιλοξενεί τα καλοκαίρια. Για τον Γιώργο ερανιζόμαστε τα σχετικά από τους συναδέλφους του, περιγράφοντας την δημοσιογραφική του αξιόλογη πορεία∙ για τον άνθρωπο, τον στοχαστή, τον ξενομπάτη που δεθήκαμε με πραγματική αδελφική φιλία και τοπιογνωσία και γίναμε συγχωριανοί, θα διατυπώσομε μερικές σκέψεις, που νομίζω πως θα τιμήσουν τη μνήμη του.
Όλα τα καλοκαίρια από τότε τον περιμέναμε, με την αγαπημένη μας Ρένα κι εγώ με την Κυρία Πρεσβυτέρα, να μας φέρουν τη δροσιά της φιλίας τους, να μας φέρουν τα νέα της πολυθόρυβης πολιτείας και του πλανόμενου κόσμου κι εμείς να τους φιλέψομε με τα δικά μας φτωχικά δώρα της μνήμης που διατηρούσαμε σφιχτοδεμένα με την ατίμητη χρυσοκλωστή της φιλίας, της συγγένειας και της παράδοσης. Κι οι δυό τους ήταν για ’μας τα χελιδόνια του καλοκαιριού. Αυτές οι μικρές περιοδείες σε βουνά και ξωκκλήσια και οι κατανυκτικές αποσπερίδες στον γέρο-πλάτανο και συζητήσεις στη λοντζέτα θα μας μείνουν αξέχαστες.
Στη δημοσιογραφία, ο Λεβεντογιάννης, μπήκε από το 1959 και εργάστηκε μόνο σε εφημερίδες. Στην αρχή εργάστηκε ως ρεπόρτερ στην «Αθηναϊκή», τον «Ανεξάρτητο Τύπο» και τη «Δημοκρατική Αλλαγή». Αργότερα στην «Ακρόπολις» ως αρχισυντάκτης, διευθυντής σύνταξης και διευθυντής και μετά την «Ακρόπολις» θα ακολουθήσει η διεύθυνση της εφημερίδος «Έθνος», από το 1985. Το 1992 ανέλαβε Διευθυντής Ειδήσεων του Τ/Σ «Mega Channel», και αμέσως μετά Γενικός Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης και Ειδικός Σύμβουλος. Τέλος, υπήρξε Διευθυντής Ειδήσεων και Ενημέρωσης στην ΕΡΤ.
Ασχολήθηκε με τα φλέγοντα θέματα του Τύπου και δημοσίευσε πολλές μελέτες και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ήταν δάσκαλος της δημοσιογραφίας, ανήσυχο πνεύμα και πρωτοπόρος της ελληνικής τηλεόρασης. Με μακρά πορεία στη δημοσιογραφία, μεταξύ άλλων, υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής ειδήσεων και γενικός διευθυντής ειδήσεων και ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού MEGA, καθώς και γενικός διευθυντής ενημέρωσης στην ΕΡΤ.
Ασχολήθηκε με τα φλέγοντα θέματα του Τύπου και δημοσίευσε πολλές μελέτες και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Εξέδωσε το βιβλίο «Προβλήματα Ελευθεροτυπίας» με εξώφυλλο του ΚΥΡ. Παράλληλα έγραψε διηγήματα και ποιήματα. Η συλλογή του «Πικρό καλοκαίρι» με μνήμες από την εξορία του πατέρα του στην Μακρόνησο και στο Τρίκερι μεταφράστηκε στη Γαλλία και στην Ιταλία.
Στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου του «Προβλήματα Ελευθεροτυπίας» ο Καθηγητής Δρ. Δημ. Στυλ.Γκούτας, Πρόεδρος του Κ.Ε.Ο., σημειώνει: «Με απόλυτη σαφήνεια των λόγων του, με ειλικρίνεια της σκέψης του, με συνέπεια της δράσης του προς τη σκέψη του μίλησε, επιβάλλοντας έτσι την ηθική αδρή φυσιογνωμία του».
Σ’ ένα από τα μελοποιημένα ποιήματά του «Τώρα σβήσανε τ’ αστέρια», σε μουσική του Βασ. Δημητρίου που τραγούδησαν ο Μανώλης Μητσιάς και ο Στράτος Διονυσίου, αφήνεται να πετάξει ψηλά στον ουρανό ο ανήσυχος στοχασμός των νεανικών χρόνων του και να προσγειωθεί στην άτεγκτη πραγματικότητα. Παραθέτομε μερικούς στίχους:
«Της φραγκοσυκιάς τ΄ αγκάθια
έβγαζες πάνω στα βράχια,
μάτωναν τα δυό σου χέρια
στα παλιά μας τα λημέρια.
*
Συντροφιά με τα γεράκια τριγυρνούσαμε,
Λαβωμένοι, στις κορφές τον Θεό ζητούσαμε…
*
Σαν τα φτερά του αητού
άπλωνες τα δυό σου χέρια,
τώρα σβήσανε τ’ αστέρια
στα παλιά μας τα λημέρια…»
Για το επάγγελμα του δημοσιογράφου στο βιβλίο του «Προβλήματα Ελευθεροτυπίας» (σελ.16) με παρρησία και τιμιότητα θα καταθέσει: «Το δημοσιογραφικό επάγγελμα δεν πρέπει να επηρεάζεται από φιλίες και δεν πρέπει να φοβάται εχθρούς. Είναι ένα επάγγελμα στο οποίο, το πάθος, η προκατάληψη και ο φανατισμός αποβαίνουν μοιραία για τις υψηλότερες επιδιώξεις του.
Είναι επάγγελμα αφιερωμένο στην ευημερία του λαού και στην αποκάλυψη των σκανδάλων, των αδικιών και της ανεπαρκείας στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων. Επάγγελμα, το οποίο κατά την άσκησή του, δεν πρέπει να επηρεάζεται από το στενό κομματικό πνεύμα αλλά πρέπει να είναι δίκαιο και αμερόληπτον έναντι των αντιφρονούντων».
Ο Γιώργος Λεβεντογιάννης διατηρεί ένα πλουσιότατο αρχείο από επίκαιρες χρονικά σημειώσεις, κριτικές, στοχασμούς και ποιήματα. Έχει, επίσης, καταγράψει αρκετό ιστορικό και παραδοσιακό υλικό του πενθερού του Νικόλαου (του γνωστού ως Νικάκη) Παπαδάκη και αξιοποιήσει, καταγράψει, σε κατηγορίες μαντινάδες τοπικές, από αυτές τις παλιές και νόστιμες που διάσωσε στη μνήμη του.
Όλα αυτά τα πολύτιμα, που κατέλειπε, περιμένουν τον νοικοκύρη τους και την έκδοσή τους – την προώθησή τους στον λαό στον οποίο ανήκουν. Και η ελπίδα μας πλέον εναποτίθεται στα παιδιά του και κυρίως στον μοναχογιό τους, τον αγαπημένο μας Βενιζέλο.
Αγαπημένε μας Γιώργο, καλέ συγγενή,συστοχαστή και ακριβέ φίλε. Φέτος δεν θα κάνομε μαζί καλοκαίρι. Το χελιδόνι άλλαξε πορεία. Σε περιμένει η Πρεσβυτέρα στον ουρανό. Φέρε της τα πικρά μαντάτα από τον κόσμο και τη δροσερή μνήμη της αγάπης μας που δεν μαραίνεται ποτέ, έτσι ευγενικά, όπως ξέρεις μη την τρομάξεις∙ κι εκείνη πιστεύω θα σε δεχθεί όπως πάντοτε με το χαμόγελο της γλυκιάς προσμονής!
Καλό Παράδεισο. Σου ανήκει!
