Οι οικισμός Μυρωνικήτας, βρίσκεται στο απάνω Μεραμπέλλο, σε μικρή απόσταση σχετικά από τον Βρουχά. Μια συστάδα σπιτιών, με εκατοντάδες χρόνια ιστορία, κατοικούνταν συνεχώς έως το 2000.
Σήμερα ο οικισμός του Μυρωνικήτα είναι εγκαταλελειμμένος αν και έχουν γίνει οι πρώτες προσπάθειες αναστήλωσης ορισμένων από τα παλιά πετρόχτιστα.
Σύμφωνα με τη παράδοση, το όνομα προέρχεται από δυο βασιλείς που είχε, τον Μύρωνα και τον Νικήτα άρα, Μυρωνικήτα. Βρίσκεται σε κάποια απόσταση από την ακτή, όπου στα παλιά τα χρόνια άραζαν τα καΐκια από τη Δωδεκάνησο και αλλού, με άμεσο αποτέλεσμα την ανταλλακτική οικονομία.
Κάθε χρόνο, παραμονή και ανήμερα της Ανάληψης, κάτοικοι των γύρω χωριών, δηλ. Βρουχάς, Σχοινιάς, Λούμας, μαζεύονται στον Μυρωνικήτα για τον εσπερινό και την θεία λειτουργία, αναπολώντας οι περισσότεροι τα παλιά όταν ζωντανός ων ο οικισμός αποτελούσε προορισμό επίσκεψης συγγενών, ή ακόμα και φίλων. Μετά τη λειτουργία, συνήθως υπάρχει το κέρασμα από ντόπιους για φίλους και επισκέπτες.
Βρεθήκαμε εκεί τη παραμονή της Ανάληψης (20/5), καλεσμένοι του Χρήστου Κουναλάκη, προέδρου της τοπικής κοινότητας Βρουχά, ο οποίος μας ξενάγησε στις γειτονιές του οικισμού, μεταφέροντας μας όλα όσα γνώριζε, αφού και ο ίδιος κατάγεται από εκεί.
Σήμερα ο οικισμός, περιμένει καρτερικά τα χέρια που θα του δώσουν ξανά ζωή, με θέα το αιολικό πάρκο του Αφορεσμένου. Οι σύγχρονες γεωτρήσεις έχουν φέρει νερό σε όσες καλλιέργειες υπάρχουν ακόμα, οι παλιές δεξαμενές δεν χρησιμοποιούνται, αλλά κάπου εκεί στα μάτια των ανθρώπων που βρέθηκαν στον Μυρωνικήτα τη παραμονή της Ανάληψης, είδαμε την ευχή και την ελπίδα να ξαναζωντανέψει ο τόπος ……
…..μακάρι.
