Φτάνοντας στο τέλος των πρώτων συναντήσεων μας με τις τοπικές κοινωνίες που αποτελούν τον Δήμο Αγίου Νικολάου, και που είχαν ως κύριο λόγο την ενημέρωση και την καταγραφή των ζητημάτων και των προβλημάτων που υπάρχουν σε αυτές, θεώρησα σωστό να δημοσιοποιήσω τους πρώτους κύριους προβληματισμούς μου.
Κι αυτό που διέκρινα από την αρχή και στο οποίο καταστάλαξα, είναι ότι μάλλον έχουμε συνηθίσει να μεγαλοποιούμε τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά. Έτσι άλλοτε μας διακρίνει η ηττοπάθεια, άλλοτε ο υπέρμετρος ενθουσιασμός, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να δούμε την πραγματικότητα, η οποία αν μη τι άλλο έχει τα δικά της μοναδικά και αυστηρά κριτήρια.
Η Ανάγκες του τόπου, ωστόσο, είναι εμφανείς και γίνονται εμφανέστερες όταν αρχίζουμε τις προσπάθειες να πραγματοποιήσουμε τις επιδιώξεις μας.
Κι αναρωτιέται κανείς, ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που περιρίζει τις δυνατότητες μας για την επίτευξη των στόχων μας. Εκτός βεβαίως από την απροθυμία του κράτους να προωθήσει τα συμφέροντα των δήμων και πολλές φορές μοιάζει να καταστρατηγεί τις προσπάθειες μας, θεωρώ ότι ευθύνονται και εκείνοι οι οποίοι ασχολούμενοι με τα κοινά βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και όχι μισογεμάτο. Αυτοί δημιουργούν με την φαντασία τους διάφορα σενάρια, κινδυνολογούν και τελικά προτείνουν εκείνο που μας χωρίζει και λησμονώντας εκείνο που μας ενώνει. Έτσι δίνουν το προβάδισμα στην λέξη Διχασμός και όχι την λέξη, Συνοχή.
Όμως αυτό που εγώ διακρίνω είναι ότι οι τοπικές κοινωνίες, στη βάση τους διακρίνονται από το πνεύμα της Συνοχής. Ιστορικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά είμαστε Ένα. Και οι δημότες του Δήμου Αγίου Νικολάου γνωρίζουν καλά ότι με αυτή την αντίληψη διασφαλίζεται η πρόοδος και η ανάπτυξη του τόπου.
Ποιο είναι λοιπόν το ζήτημα;
Μήπως αδυνατούμε να καταλάβουμε για τον Δήμο αυτό που γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά για το σπίτι μας; Ότι δηλαδή το θέμα δεν είναι να προωθήσουμε τα προβλήματα μας (όπως ακούγεται να λέγεται), αλλά να έχουμε λύσεις.
Με βάση αυτό το σκεπτικό οι όποιες ανησυχίες δεν είναι άλλο από χίμαιρες που δεν μας αφήνουν να δούμε το σήμερα. Και το σήμερα είναι ότι είμαστε όλοι μαζί και κινούμαστε προς μια κατεύθυνση – στόχο. Πιο απλά, χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα εννοώ ότι ο τουρίστας του Αγίου Νικολάου αφρά όλες τις περιοχές του Δήμου Αγίου Νικολάου. Η ένα έργο αναπτυξιακό, σε κάθε μια από τις περιοχές του Δήμου να αφορά και τις υπόλοιπες.
Ο συνδυασμός Δημοτική Αναγέννηση δουλεύοντας πάνω σε αυτόν το πολιτικό καμβά και κατόπιν των συναντήσεων και των επαφών με τις τοπικές κοινωνίες προτείνει ως μόνη λύση, αυτό που ήδη είναι πεποίθηση μας αλλά πρέπει να μάθουμε να το εφαρμόζουμε, δηλαδή την Συνοχή. Και ε αυτή την λέξη ως μόνη σκέψη βαδίζουμε πλέον στην τελική ευθεία αυτής της αναμέτρησης η οποία πιστεύω ότι έχει ως κύριο στόχο την ανάπτυξη.
