Κάπου ανάμεσα στη Παχεία Άμμο και στο Καβούσι, σχεδόν στα μέσα της διαδρομής, δεξιά, πάνω από τον δρόμο, υπάρχει εδώ και μερικές δεκαετίες μια μικρή εκκλησία, αφιερωμένη στον Άγιο Φανούριο. Για όποιον δεν γνωρίζει και κινείται με μεγάλη ταχύτητα, σε συνδυασμό με τη πέτρα που έχει χρησιμοποιηθεί μπορεί κάποιες φορές να διαφεύγει της προσοχής,
παρ’ όλα αυτά βρίσκεται εκεί από τα τέλη της δεκαετίας του ’70. Το μικρό ναό ανήγειρε ο Λεωνίδας Σηφάκης, όπως θα διαβάσετε παρακάτω. Ανήκει στην ενορία Καβουσίου της Μητρόπολης Ιεραπύτνης και Σητείας.
Τη Τετάρτη (26/8) το βράδυ, καλεσμένοι φίλων και συμπατριωτών, βρεθήκαμε στον εσπερινό του Αγίου, ανάμεσα σε μεγάλο πλήθος κόσμου, το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις, κατά το έθιμο, είχε παρασκευάσει τη γνωστή φανουρόπιτα, αφιερωμένη στον Άγιο. Οι προσφορές πολλές όπως μπορείτε να δείτε στη φωτογραφία. Η κίνηση τέτοια που αναγκαστικά στο σημείο εκείνο του δρόμου είχε αναλάβει τον έλεγχο η τροχαία.
Του εσπερινού προέστη ο αρχιμανδρίτης Κύριλλος Διαμαντάκης, μιλώντας στη συνέχεια στους πιστούς για τον Άγιο και τη πίστη. Μετά το τέλος του εσπερινού, οι αδελφοί Σηφάκη, γιοί του Λεωνίδα, φρόντισαν να περιποιηθούν όσους τίμησαν τον Άγιο Φανούριο με τη παρουσία τους.
Λίγα λόγια για την εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Καβούσι.
«Η εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Καβούσι είναι ένα πανέμορφο πέτρινο εκκλησάκι πάνω σε ένα κατάφυτο από πεύκα χώρο στα όρια του καλλιεργημένου “Αναδασμού” και ενός άγριου “Κεντριά”.
Βρίσκεται στο 2ο χλμ. της εθνικής οδού Παχείας Άμμου – Καβουσίου η οποία γεμίζει από αυτοκίνητα κάθε χρόνο στις 27 Αυγούστου -ημέρα που εορτάζεται ο Άγιος Φανούριος- από την προσέλευση μεγάλου πλήθους πιστών με πολλούς απ’ αυτούς να κουβαλάνε μαζί τους τα τάματά τους κυρίως “Φανουρόπιτες” βάση γνωστού εθίμου που θέλει τον Άγιο Φανούριο να φανερώνει χαμένα πράγματα.
Η εκκλησία κτίστηκε την περίοδο 1979-1989 από τον Λεωνίδα Σηφάκη και τη σύζυγό του Σοφία το γένος Λουμπάκη κάτοικους Καβουσίου πάνω σε σχέδιο του εξαδέλφου του Αρχιτέκτονα Κιουπάκη Αλέκου.
Ο Λεωνίδας Σηφάκης (1913-2008) θέλησε με αυτό το έργο να τιμήσει την μνήμη του αδερφού του Φανουρίου που έχασε σχετικά πρόωρα. Όντας κατά κύριο επάγγελμα αγρότης είναι φανερό ότι οι οικονομικές δυσκολίες ήταν τεράστιες ενώ δεν βοηθούσε και το αφιλόξενο μέχρι τότε τοπίο.
Το σχέδιο ήταν μεγαλεπίβολο για την εποχή καθώς δεν υπήρχαν όπως σήμερα ειδικευμένοι μάστορες στην πέτρα, μεταφορικά μέσα και μηχανήματα αλλά ούτε και η πέτρα που απαιτούνταν.
Αυτό εξηγεί και την μεγάλη διάρκεια της κατασκευής καθώς χτίζονταν κάθε χρόνο και ένα τμήμα της εκκλησίας, όσο βέβαια επέτρεπαν τα οικονομικά της οικογένειας και η διαθεσιμότητα των υλικών και των μαστόρων.
Αρωγοί όλα αυτά τα χρόνια οι δυο χτίστες – τοπικοί μάστορες- ο Περάκης Χρήστος από τη Βασιλική και ο Χατζάκης (Τζαρής) Ηρακλής από το Καβούσι. Πολλές φυσικά ήταν και οι δωρεές συγγενών, γνωστών, φίλων αλλά και αγνώστων ειδικά στα τελευταία στάδια της κατασκευής αλλά και στη συνέχεια καθώς η εκκλησία συνεχώς συντηρείται και βελτιώνεται.
Η εκκλησία αν και ημιτελής λειτουργούνταν από το 1986 και εγκαινιάστηκε από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας κ.κ. Ευγένιο το 2006. Έκτοτε έχει παραχωρηθεί στην ενορία Καβουσίου.»
