25η Μαρτίου εκκλησιαστική και εθνική εορτή
ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Σήμερον, αγαπητοί μου αδελφοί, χαίρει χαράν μεγάλην ο ουρανός και η γη, γι’ αυτό η Εκκλησία μας ψάλλει: «Εὐαγγελίζου γῆ χαράν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοί Θεοῦ την δόξαν».  Η εορτή του Ευαγγελισμού πάντοτε μέσα στη διάρκεια της πένθιμης Αγίας Τεσσαρακοστής μας φέρνει την χαρά της Αναστάσεως και μας δίνει την αίσθηση του Πάσχα προ του Πάσχα.

Η κατανυκτική ατμόσφαιρα υποχωρεί και μένει η χαρά της μεγάλης γιορτής. Γι’ αυτό άλλωστε γίνεται και «κατάλυσις ιχθύος». Τα τροπάρια, οι πανηγυρισμοί και ό,τι άλλο συνθέτει την Θεομητορική εορτή σπάζουν το πένθιμο των ημερών και μας προσφέρουν την δυνατότητα να χαρούμε τον Ευαγγελισμό, όπως άλλωστε και η λέξη σημαίνει, ως ευχάριστη αγγελία – ότι γεννιέται, έρχεται Αυτός που θα λυτρώσει τους ανθρώπους από της φθοροποιό αμαρτία και τα δεσμά του θανάτου. Με τη συγκατάθεσή της η Παναγία συνεργεί στο σχέδιο του Θεού και «ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται».

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου σηματοδοτεί ένα πανανθρώπινο γεγονός το οποίο οικειοποιούνται πραγματικά όσοι   πιστεύουν αληθινά στον Σωτήρα Χριστόν και στην αγία Του Εκκλησία. Ότι, δηλαδή, από τότε που η Παναγία δέχτηκε με απόλυτη συγκατάθεση την αποκάλυψη της προαιώνιας βουλής του Θεού, αρχίζει η πραγμάτωση της σωτηρίας του κόσμου και του ανθρώπου. Αυτό είναι το «εκκλησιαστικό» γεγονός.   Υπάρχει, όμως, και το Εθνικό γεγονός, το οποίο σηματοδοτεί την σωτηρία  του υπόδουλου Γένους των Ελλήνων από τη σκλαβιά μια πολυχρόνιας τυραννίας.  Και τα δύο αυτά απελευθερωτικά γεγονότα συμπίπτουν με τη σημερινή ημέρα του Ευαγγελισμού. Η μία Εορτή δεν αναιρεί την άλλη, θα λέγαμε μάλιστα ότι η μία συμπληρώνει την άλλη. Ένα Έθνος, σκλαβωμένο και ταλαιπωρημένο, με μοναδική δύναμη την φλόγα που έκαιγε στα πληγωμένα στήθη των ραγιάδων, δέχεται το ευχάριστο μήνυμα του Ευαγγελισμού της παλιγγενεσίας του.

Όμως ό,τι σημαντικό και να σημαίνει Εκκλησιαστικά ή Εθνικά μια εορτή, αν σε προσωπικό επίπεδο δεν λέει τίποτε, παύει να έχει αξία προσωπική και άρα ουσιαστική. Όπως ένας που απολαμβάνει την αξία της ελευθερίας και έχει τα ανθρώπινά του δικαιώματα δεν μπορεί να κατανοήσει τον φυλακισμένο, έτσι κι ο φυλακισμένος είναι ο μόνος που μπορεί να καταλάβει τη σημασία της ελευθερίας και να χαρεί ειλικρινά όταν την αποκτήσει. Έτσι, για άλλους χριστιανούς ο Ευαγγελισμός είναι μια γιορτή που σπάζει τη ρουτίνα και την πένθιμη πορεία της Μ. Σαρακοστής, για άλλους όμως είναι πηγή χαράς μεγάλης, γιατί γίνεται υπόμνηση της προσωπικής τους λυτρώσεως. Το Εκκλησιαστικό γεγονός γίνεται προσωπικό και η χαρά αυξάνει. Κανείς δεν μπορεί να χαρεί τον Παράδεισο μες την καρδιά του τόσο, όσο αυτός που βίωσε την Κόλαση.

Το ίδιο και για την ελευθερία της Πατρίδος μας. Όταν σκεφθούμε τα πολυώδυνα βάσανα που πέρασε το δούλον Γένος κάτω από τη σκλαβιά του πιο φοβερού δυνάστη, τότε μόνον μπορούμε να νοιώσουμε το μεγαλείο της λευτεριά. Ας έρθουμε όμως πιο κοντά στο σήμερα, στην σύγχρονη Ελλάδα, της εποχής της κρίσεως, των νέων εθνικών προκλήσεων και των ευρύτερων διεθνών εξελίξεων. Βρισκόμαστε αναμφισβήτητα σε μια δύσκολη και κομβική εποχή. Οι μακροχρόνιες οικονομικές θυσίες του Ελληνικού λαού από την παρατεινόμενη κρίση και η οικονομική υποδούλωσή μας στους “εταίρους” και “δανειστές” μας, έχει φέρει κοινωνικές αναταράξεις, απαισιοδοξία, απογοήτευση και ένα κύμα μετανάστευσης του νέου και ελπιδοφόρου επιστημονικού και καταρτισμένου πληθυσμού στο εξωτερικό για μία καλύτερη ζωή. Όσο αυτοί φεύγουν, άλλοι πληθυσμοί, κυρίως μουσουλμανικής πίστεως, από αφρικανικές χώρες και μέση ανατολή στοιβάζονται στα hot spot των νησιών και των ηπειρωτικών περιοχών της χώρα μας και κάποιοι παίρνουν άσυλο και νομιμοποίηση που αλλάζει και ανατρέπει τα πληθυσμιακά και θρησκευτικά δεδομένα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε μια χώρα που γερνάει…!

Όλα τα παραπάνω μας κάνουν την 25η Μαρτίου επίκαιρη παρά ποτέ. «Τρέλα» ήταν και τότε που μια χούφτα Ελλήνων τα έβαλε με μια μεγάλη αυτοκρατορία, έχοντας απέναντι και αντίθετες όλες τις μεγάλες δυνάμεις. Η πίστη, όμως, η ελπίδα και η μετάνοια είναι τα όπλα μας και ο φόβος και η διχόνοια, τα διαχρονικά μας εθνικά ελαττώματα. Ενωμένοι δεν χάσαμε ποτέ, διχασμένοι χάσαμε σχεδόν τα πάντα…! Ας διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος, ας μην επαναπαυθούμε στο «ένδοξο» παρελθόν μας, αλλά ας είμαστε και εμείς, ως απόγονοι ηρώων και μιμητές Αγίων Μαρτύρων, γνήσιοι συνεχιστές, που θα αφήσουμε το ιστορικό στίγμα τόσο στον Ελληνισμό, όσο και στο Συναξάρι της Εκκλησίας μας! Ας κλείνουμε λοιπόν καθημερινά τα γόνατα προς τον Θεό, αλλά ας υψώσουμε το ανάστημά μας σε κάθε εχθρό είτε εξωτερικό είτε εσωτερικό!

Και μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Θεός προστατεύει αυτό το Ἐθνος απ’ όλους τους κινδύνους, αρκεί να έχομε σταθερή την πίστη μας στην αιώνια παρουσία Του και στην Κυρία Θεοτόκο την Υπέρμαχο Στρατηγό που στέκεται πάντοτε τείχος απροσμάχητο σε κάθε εχθρόν και επίβουλον της ελευθερίας του ανθρώπου. Γιατί μόνο με την πίστη στον Θεό και με ομόνοια μεταξύ μας, υπό την Σκέπη της Υπερμάχου Στρατηγού  θα μπορέσουμε να συνεχίζουμε την ευλογημένη πορεία μας ως Ἐθνος καθ’ ότι «μακάριος ὁ λαός οὗ ἐστί βοηθός ὁ Θεός αὐτοῦ».  

Είθε, λοιπόν, αδελφοί μου, η Παναγία της οποίας σήμερα εορτάζουμε τον Εὐαγγελισμό, να γίνει πρέσβειρα των αιτημάτων μας προς ελεήμονα Θεόν για να φωτίσει όλους μας και τους Κυβερνήτες και τον λαόν για να βαδίζουμε τον αληθινό δρόμο της θεογνωσίας, βιώνοντας το διαχρονικό νόημα της σημερινής Εορτής, όπως το διατυπώνει ο Κωστής Παλαμάς:

Ευαγγελισμός και Παλιγγενεσία!

«Δυό λευτεριές πού σμίγουνε μέσα στήν ἴδια μέρα.

Δυό λευτεριές ματόβρεχτες, παιδιά μεγάλου πόνου‧

Ἡ λευτρριά τοῦ Ἕλληνα κι ἡ λευτεριά τοῦ ἀνθρώπου». Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλους! καί ἡ Παναγία νά εἶναι πάντοτε  οδηγός μας, στη σκέψη μας και στη ζωή μας. Αμήν!

Print Friendly, PDF & Email

Από giorgos