Για άλλη μια χρονιά η Ελλάδα καίγεται. Και ‘μεις τραγουδάμε ότι μας κατέβει στο κεφάλι για να αιτιολογήσουμε την καταστροφική μας μανία. Οι φωτιές δεν ξεκινούν μόνες τους. Κάποιο χέρι τις βάζει, είτε κατά λάθος, είτε επίτηδες. Από κει και πέρα αποκαλύπτεται η συνολική μας ένδεια.
Μηχανισμός ασυντόνιστος παρά τα υπάρχοντα μέσα. Υπουργοί που εμφανίζονται για το θεαθήναι λέγοντας σαχλαμάρες του τύπου “δεν θρηνήσαμε νεκρούς”. Τα καμένα ζωντανά στη Ρόδο δεν έχουν αξία ως ζωές. Ο άνθρωπος πάνω απ’ όλα. Τα δέντρα και τα φυτά δεν είναι ζωντανά.
Ο μηχανισμός κατάσβεσης παρά τα μέσα που διαθέτει έχει μείνει σε μεθόδους αντιμετώπισης της δεκαετίας του ’70, αλλά το πλέον εγκληματικό……..
……..τουλάχιστον αν αφήναμε ήσυχη τη φύση να αναγεννηθεί, κάτι θα γινόταν. Αλλά ούτε αυτό. Είτε κατοικίες, είτε ανεμογεννήτριες, θα καλύψουν τις κατά τα άλλα “αναδασωτέες” εκτάσεις.
Ας αναλογιστούμε πόσο διαφορετικές θα ήταν οι επιπτώσεις του καύσωνα εάν δεν είχαμε κάψει όλα αυτά τα δάση τα τελευταία 50 χρόνια.
Αλλά όταν κάποιοι θεωρούν όλο αυτό που γίνεται, φυσιολογικό, τότε έχουμε ως λαός, τραγικό πρόβλημα. Και ‘μεις και αυτοί που μας κυβερνούν μιας και είναι καθρέπτης μας. Καίμε το σπίτι μας. Και κάποια στιγμή θα πέσει στα κεφάλια όλων μας.
