Αυτόπτης μάρτυς, σκηνή πρώτη:
Στο ταξιδιωτικό γραφείο Κερά Tours του Θωμά Τζανόπουλου στον Άγιο Νικόλαο, μπαίνει μια οικογένεια Γερμανών που θέλει να πάει στον Μπάλο. Δεν ξέρει που πέφτει, αλλά θέλει να πάει. Από τη πλευρά του ο κ. Τζανόπουλος τους ενημερώνει για Σπιναλόγκα, Χρυσή, Βάι, οροπέδιο Λασιθίου…… δεν έχουν ιδέα, δεν γνωρίζουν ούτε τα μέρη, ούτε τίποτα σχετικό.
Αυτόπτης μάρτυς: σκηνή δεύτερη:
Ιεράπετρα, Stefanos Tours στην Ιεράπετρα, όπου μια οικογένεια Ιταλών, ενδιαφέρεται να επισκεφτεί την Χρυσή. Αλλά εδώ ο Στέφανος Κατρινάκης εξηγεί τι σημαίνει πλέον αυτή η εκδρομή, πως υλοποιείται και πόσο κοστίζει.
Και στα δύο ταξιδιωτικά γραφεία, είναι καθημερινό φαινόμενο, όπως και σε άλλα αντίστοιχα.
Οπότε, ερώτημα πρώτο:
Οι Χανιώτες σίγουρα έχουν κάνει καλή δουλειά στο εξωτερικό για τον Μπάλο. Εμείς αντίστοιχα στο Λασίθι, τι κάνουμε; Πως σπρώχνουμε μέρη όπως τη Χρυσή, το Κουφονήσι, το Βάι, τη Ψείρα, τη Σπιναλόγκα, το Γεωπάρκο Σητείας, το Δικταίον άντρον, τα μοναστήρια μας κ.λπ., κ.λπ.,;;;;;;
Τίποτα. όλα στη τύχη.
Ερώτημα Δεύτερο:
Από την άλλη ο τρόπος που χειρίστηκε η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης το πρόβλημα “Χρυσή”, δηλ. με τη λογική “πονάει δόντι, κόβει κεφάλι” στέρησε από τον τόπο ένα τουριστικό προορισμό και κάπου 35 εκατομμύρια ευρώ ετήσιο τζίρο. Δεν γινόταν διαφορετικά;
Ο τόπος από τον οποίο ξεκίνησε ο τουρισμός, έχει αφεθεί και αφήσει τα πάντα στον αυτόματο. Το άστρο του Μπάλου δεν άναψε μονομιάς ως πυροτέχνημα, αλλά είναι αποτέλεσμα πολύχρονης προώθησης…….
………..το δυστύχημα είναι ότι η επόμενη μέρα, δηλ. οι μέλλοντες τοπικοί ηγέτες δεν έχουν δείξει τίποτα σοβαρό και εμπεριστατωμένο σε σχέση με τον τουρισμό !!!!!
