Έχει παραγίνει το κακό με τη καραμέλα “κλιματική αλλαγή“, “κλιματική κρίση” και άλλα τέτοια φοβερά και τρομερά. Μόνο που η καραμέλα αυτή χρησιμοποιείται πλέον, όχι για το καλό μας, αλλά για να περάσουν κάποια ενδιαφέρουσες επενδύσεις π.χ. ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά στις στέγες, αντλησιοταμιευτήρες κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.
Καμιά φωτιά τα τελευταία 40 και χρόνια, δηλ. από το τέλος της δεκαετίας του ’70 που άρχισαν οι πυρκαγιές να εξαπλώνονται, δεν έχει μπει από μόνη της. Είτε ανθρώπινο χέρι την έβαλε, είτε ανθρώπινη απροσεξία. Δεν έχουμε θερμοκρασίες Αυστραλίας που προκαλούν αυταναφλέξεις.
Λίγο πιο πάνω από τον Μαύρο Κόλυμπο, κάποιος που κλάδευε, άφησε απλά τη φωτιά να σβήσει μόνη της, την προηγούμενη μέρα. Ξημερώματα ο αέρας που σηκώθηκε, αναζωπύρωσε τις λίγες αναλαμπές με αποτέλεσμα να καεί ο τόπος.
Αν υπήρχε σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης ίσως αποφεύγαμε τα χειρότερα. Αλλά σ’ αυτή τη χώρα επενδύουμε μόνο στη θεραπεία και ουχί στην πρόληψη. Και βέβαια, μετά τη θεραπεία, δηλ. σβήσιμο της φωτιάς με ακριβά μέσα, ουδεμία προσπάθεια τουλάχιστον να αφεθεί η φύση μόνη της, ανενόχλητη, να αναγεννηθεί. Οι πρώτοι που θα μπουκάρουν στα καμένα μετά το σβήσιμο θα είναι οι βοσκοί. Οι επόμενοι, οι επίδοξοι ελαιοπαραγωγοί.
Τώρα, πως γινόταν οι παππούδες μας να χρησιμοποιούν τη φωτιά, να ζουν με το δάσος και τη φύση και μείς να καίμε τα πάντα, ίσως έχει εξήγηση στην έπαρση μας. Δηλ. (νομίζουμε) ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και άρα, γαμάμε και δέρνουμε……..
Η φύση, γύρω μας, είναι το σπίτι μας. Αν δεν μάθουμε να το σεβόμαστε, να το προστατεύουμε, να μην το καταστρέφουμε, κάποια στιγμή θα πέσει και θα μας πλακώσει. Και η έπαρση μας δεν θα μας σώσει!!!!
