Την Κυριακή 30 Οκτωβρίου αντί της προγραμματισμένης πεζοπορίας από τις Τάπες στο Καθαρό, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου πραγματοποίησε εναλλακτική διαδρομή ανεβαίνοντας στην κορυφή της Τσίβης, που δεσπόζει πάνω από τον Άγιο Νικόλαο.
Οκτώ μόλις ορειβάτες ξεκίνησαν με όρεξη το πρωί της Κυριακής από το γνωστό σημείο συνάντησης, αλλά λόγω της χαμηλής συμμετοχής δεν ήταν δυνατή η ναύλωση λεωφορείου, που απαιτούσε η πρώτη διαδρομή. Έτσι μετά από σύντομη σύσκεψη το πρωί της ίδιας μέρας, πάρθηκε η τελική απόφαση.
Πήραμε λοιπόν με αυτοκίνητα τον φιδογυριστό δρόμο ως το οροπέδιο του Καθαρού. Ο δρόμος μέχρι το Αβδελιακό είναι σε σχετικά καλή κατάσταση, παρά το χιόνι, που τον καλύπτει κάθε χρόνο. Λίγο μετά τις ταβέρνες του οικισμού όμως, ξεκινά δύσβατος χωματόδρομος, ως τη θέση “Κλέφτη βρύση”. Αφήνουμε λοιπόν τα επιβατικά και ανέβουμε στο φορτηγάκι του αρχηγού μας, Τάσου Τσινάρη, για να συνεχίσουμε.
Στην πορεία, βρίσκουμε πάνω στον δρόμο άλλη μία πηγή και γεμίζουμε τα μπουκάλια μας με φρέσκο νερό. Τα μετόχια της διαδρομής με φύλακες τα τσοπανόσκυλα τους, μας υποδέχονται καθώς αφήνουμε πίσω το πολύχρωμο οροπέδιο του Καθαρού με τις κόκκινες και κίτρινες φθινοπωρινές του αποχρώσεις.
Μετά από μερικές στροφές στον χωματόδρομο, φτάνουμε στου Κλέφτη την Βρύση, οπού χωρίς να χάσουμε χρόνο, ετοιμάζουμε μπαστούνια για να μας στηρίξουν στην πορεία, οπότε και ξεκινάμε με κατεύθυνση βόρεια.
Δεν περνά λίγη ώρα και ακούμε στην απέναντι πλαγιά τον βοσκό της περιοχής που βροντοφώναζε τα ζωντανά του. “Για την Τσίβη πάτε?” μας λέει. “Ναι”. “Από δω να πάτε, γιατί αλλιώς θα δυσκολευτείτε”. “Να ‘σαι καλά” του απαντάμε και συνεχίζουμε παράλληλα το ανέβασμα μας. Μετά από λίγο, να σου και το λυκόσκυλο του, που μας μύρισε ψάχνοντας την περιοχή. Φτάνουμε στο πρώτο ξέφωτο όπου κάτω από τον πρίνο έχει στηθεί μια πρόχειρη μάντρα. Ανάμεσα στους θάμνους και την πέτρα, οι κρόκοι και τα κολχικά έχουν ξεπροβάλλει και μαζεύουν τις πρωινές αχτίδες του ήλιου.
Στη συνέχεια παίρνουμε την ανηφορική μας πορεία μέσα από συστάδες πρίνων. Η φύση έχει αρχίσει να φοράει τα φθινοπωρινά της και μας ανταμείβει με εναλλαγές από χρώματα στα φύλλα των σφεντάμων. Όσο ανεβαίνουμε ωστόσο επικρατεί ο βράχος και η χαμηλή θαμνώδης βλάστηση, από λιγοστά κατσοπρίνια, σμιλεμένα απ’ τον αέρα και τα κατσίκια.
Πλησιάζοντας την κορυφή, το τοπίο μοιάζει σεληνιακό δικαιολογώντας την ονομασία του βουνού, αφού ‘τσίβη’ σημαίνει ‘φαλακρή’, χωρίς δέντρα. Εδώ κι εκεί ανάμεσα στα βράχια ξεμυτίζει λίγο χορτάρι, τα φθινοπωρινά αγριολούλουδα και οι πρώτες ίριδες. Οι γυπαετοί της περιοχής φέρνουν βόλτες πάνω απ’ τα κεφάλια μας και μας εποπτεύουν από απόσταση.
Τελικά φτάνουμε στην κορυφή της Τσίβης στα 1.664 μέτρα, μετά από περίπου δυο ώρες πεζοπορία. Η Τσίβη είναι η έκτη κορυφή της Δίκτης σε υψόμετρο, 500 μέτρα χαμηλότερα από την πρώτη, που είναι το Σπαθί! Βρίσκεται ανατολικά του οροπεδίου Λασιθίου και βόρεια απ’ αυτό του Καθαρού. Από την κορυφή της η θέα είναι εντυπωσιακή, αν ο καιρός είναι καλός κι η ατμόσφαιρα διαυγής. Είμαστε τυχεροί: Ο καιρός σήμερα είναι ιδανικός ούτε πολύ κρύο ούτε πολλή ζέστη, ηλιοφάνεια, που μας επιτρέπει να δούμε από τον Άγιο Νικόλαο και τον κόλπο του Μιραμπέλλου ως τα Σητειακά βουνά και το οροπέδιο Λασιθίου και τον Ψηλορείτη στα βάθος, καθώς και τα δύο κρητικά πελάγη, βόρειο και νότιο.
Μαζί με την θέα, ξεκουραζόμαστε λίγο στην κορυφή και μοιραζόμαστε ένα ποτηράκι ρακή και τα λιγοστά φαγώσιμα. Κατόπιν παίρνουμε τον ίδιο δρόμο για την επιστροφή συναντώντας ουκ ολίγα κατσίκια που περιφέρονται γύρω μας και μας κοιτάζουν που και που περίεργα.
Συνολικά περπατήσαμε γύρω στα 8 χιλιόμετρα με υψομετρική διαφορά 438 μέτρα σε περίπου 4 ώρες. Ευχαριστούμε θερμά τον αρχηγό μας, Τάσο Τσινάρη, δεινό γνώστη της περιοχής κι ευχόμαστε να μας οδηγήσει και σε άλλες πεζοπορίες στην περιοχή της Δίκτης σύντομα.
Περισσότερες πληροφορίες, φωτογραφίες, βίντεο και χάρτη διαδρομής στο blog του Συλλόγου: https://orsian.blogspot.com/
