Πάσχα Κυρίου ΠάσχαΗ Λύτρωση. Ο Χριστός Ανέστη. Πάσχα, Κυρίου Πάσχα.

Χριστός Ανέστη. Χρόνια Πολλά.

Μηνύματα για το Πάσχα και Ευχές:

Η ποιμαντορική εγκύκλος του Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σηείας:

«Χθες συνεθαπτόμην σοι Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθες, αυτός με συνδόξασον Σωτήρ, εν τη βασιλεία σου» (χθες θαβόμουν με σένα Χριστέ, σηκώνομαι σήμερα με σένα που αναστήθηκες· χθες σταυρωνόμουν μαζί σου, εσύ μ κατάταξε Σωτήρα στη δόξα της Βασιλείας σου» (Τροπ. γ΄ ωδής Κανόνα Πασχα).

Και πάλι οι λόγοι του αγ.  Ιωάννου του Δαμασκηνού στον κανόνα της εορτής της μεγάλης νύκτας του Πάσχα πάλλουν τις καρδιές όλων μας για το γεγονός της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού με τον χαρμόσυνο χαιρετισμό Χριστός Ανέστη!
Μετά τον Σταυρό, η Ανάσταση! Μετά το σκοτάδι, το φως! Μετά τον θάνατο και τον τάφο, η Ζωή η αθάνατη. Οι φραστικές αυτές διατυπώσεις δεν αποτελούν ωραία λεκτικά σχήματα, ούτε ποιητικές εκφράσεις, αλλά εμπειρίες και βιώματα, που περιγράφου το μόνο «καινόν υπό τον ήλιον» μυστήριον και θαύμα της  Αναστάσεως του Χριστού.
Όντως «συνετάφημεν τω Χριστώ» εξαιτίας της κακοπάθειας και των θλίψεων και του κόπου της Μεγάλης Σαρακοστής. Ένεκα «της ψυγείσης αγάπης των πολλών δια το πληθυνθήναι την ανομίαν», ένεκα της ροπής του ανθρώπου να επιλέγει τον θάνατο. Αυτό διαπιστώνομε στην καθημερινή ειδησεογραφία ο άνθρωπος με ποικίλους τρόπους προτιμά στη ζωή του σε μόνιμη βάση το θάνατο, τον δικό του και του συνανθρώπου του, παρά την αληθινή ζωή.
Τι άλλο είναι τα σκάνδαλα, οι συκοφαντες, οι διαβολές, οι εμπαιγμοί, τα μαστιγώματα, οι φατρείες, τα κυκλώματα, το εμπόριο ανθρώπων, η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και τα άλλα φαινόμενα της σύγχρονης ζωής, παρά το φάσμα του θανάτου; Ποιός δεν φοβάται σήμερα, και ποιός θεληματικά ή αθέλητα δεν ζει σε κάθε βήμα τη φρίκη του θανάτου; Για το λόγο αυτό ήταν και είναι απαίτηση της σύγχρονης και διαχρονικής πραγματικότητος να νικηθεί ο θάνατος. Να ελευθερωθεί ο άνθρωπος δια του θανάτου από «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον» (απ’ αυτόν που εξουσίαζε τον θάνατο, δηλ. τον διάβολο) και να απαλλαγούν «όσοι φόβω θανάτου δια παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας» (όσοι ο φόβος του θανάτου τους είχε καταδικάσει να είναι δούλοι σε όλη τους τη ζωή) (Εβρ. 2,14-15).
Αυτό και έγινε. Ο Ιησούς Χριστός έλαβε την ανθρώπινη φύση με την οποία γεννήθηκε, σταρώθηκε, τάφηκε, αναστήθηκε και δοξάσθηκε. Ομοφυείς και εμείς οι άνθρωποι με τον Ιησού Χριστό και ομοούσιοι κατά την ανθρώπινη και θεωθείσα φύση συνταφήκαμε με το βάπτισμα και συναναστηθήκαμε με την πίστη. «Οσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν» (όσοι βαπτισθήκαμε στο όνομα του Χριστού συμμετείχαμε στον θάνατό του) Ρωμ. 6, 3).
 Ετσι λοιπόν η ανάσταση του ανθρώπου είναι ευργετική συνέπεια της θείας  Αναστάσεως του Σωτήρος. Ο Ιησούς Χριστός δεν αναστήθηκε μόνο για τον εαυτό του. Η νίκη κατά του θανάτου κερδήθηκε για χάρη όλων των ανθρώπων και αυτής όλης ακόμα της φύσεως.
 Ο Χριστός είναι ο πρώτος αναστημένος άνθρωπος, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών, αλλά και η αρχή της ανάστασης όλων μας. Ετσι αρχίζει η εποχή της κοινής αναστάσεως, που διαρκεί απ’ την ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου μέχρι την Δευτέρα παρουσία Του.
Σ’ αυτήν την καινούρια περίοδο που ζούμε σήμερα συνυπάρχουν η φθορά και η αφθαρσία, το κακό με το καλό, η πνευματική πρόοδος και η αποτυχία, η πρόγευση της βασιλείας του Θεού και η πικρή γεύση των δαιμονικών δυνάμεων, η προσδοκία ης ανάστασης με την πίστη και η τυρανική σκληρή εμπειρία του θανάτου με την απιστία και την τρομοκρατία. Και αυτό, γιατί ο άνθρωπος συνεχίζει να επιλέγει συνειδητά τον θάνατο στη ζωή του. Η αμαρτία και ο θάνατος συνεχίζουν να δηλητηριάζουν καθημερινά την ύπαρξή μας.
Εκκλησία χωρίς Ανάσταση δεν υπάρχει. Μέσα στην Εκκλησία του Χριστού με την αγιαστική χάρη του αγίου Πνεύματος συντελείται σταδιακά και οντολογικά η μεταμόρφωση του κόσμου και του ανθρώπου.
Αφθαρτοποιείται η ύλη και μεταμορφώνεται από ψωμί και κρασί σε Σώμα και Αίμα Χρισού. Το νερό γίνεται αγιασμός και το λάδι του Ευχελαίου καθίσταται αποτρεπτικό κάθε επίδρασης σατανικής, αγιάζει και φωτίζει. Τα άφθαρτα σώματα των Αγίων γίνονται απόδειξη της αναστάσεως του νέου  Αδάμ, του αναγεννημένου και αγιασμένου ανθρώπου, και αποπνέουν το άρωμα τυ αγίου Πνεύματος. Γίνονται πηγή αγιασμού και θαυμάτων, θεραπείας πρόξενα και αιτία αιώνιας ζωής. Έτσι, με την ανάσταση η ζωή συνεχίζεται και πέραν του τάφου και κανείς δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία της. Δεν σταματούν, όπως ισχυρίζονται μερικοί, όλα εδώ στη γη ή στον τάφ. Η ανάσταση του Χριστού χαρίζει και πέραν του τάφου ζωή «ώσπερ γαρ εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτω και εν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται» (όπως πεθαίνουν όλοι εξ αιτίας της συγγένειας με τον Αδάμ, έτσι, χάρη στη συγγένεια με τον Χριστό, όλοι θα ξαναπάρουν ζωή)» (Α΄ Κορ. 15,22).
 Αγαπητοί μου Αδελφοί,
 Η ανάσταση του Ιησού Χριστού δεν είναι πλέον ένας λόγος, η μια υπόσχεση, η μια κούφια ελπίδα. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Είναι η ζωή και η εμπειρία της Εκκλησίας του Χριστού για όσους θέλουν να βρουν σωτηρία. Η ανάσταση του Χριστο έγινε το κήρυγμα των Αγίων Αποστόλων. Έγινε το βίωμα των πατέρων και διδασκάλων. Έγινε το μαρτύριο των εκατομμυρίων αγίων μαρτύρων της πίστεώς μας. Έγινε και γίνεται ο Σταυρός και η Ανάσταση της δοκιμαζόμενης, αλλά και μαχόμενης  Εκκλησίας του Χριστού. Γι’ αυτό στο εξώφυλλο του ιερού Ευαγγελίου τις δύο όψεις απεικονίζονται μόνο ο Σταυρός και η Ανάσταση. Όλα τα άλλα γεγονότα έπονται και ακολουθούν. Ο πιστός Χριστιανός βιώνει την ανάσταση σ’ όλη του τη ζωή. Ζει από τώρα τη θεοκοινωνία με αρχή το άγιο Βάπτισμα. Ο Αναστάς Κύριος «υπάρχει εού Υιός, του σώζοντος το γένος των ανθρώπων». Εκείνος σώζει την ανθρωπότητα και όχι μόνο τα συστήματα και οι διακηρύξεις, ούτε οι καταγγελίες και οι πρωτοβουλίες για την εδραίωση της δικαιοσύνης ή της ειρήνης ή του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά είναι δείγματα άγευστης και ανεπίγνωστης αίσθησης του ανθρώπου, που αυτοπεριορίζεται από τις επιλογές της συμπεριφοράς του στο φθαρτό χωροχρόνο, ο οποίος τελικά λησμονεί «ότι εκ του τάφου ωραίος δικαιοσύνης ημίν έλαμψεν ήλιος».
Και εμείς φέτος με αναστάσιμη χαρά, πίστη και δύναμη εξγγέλομε και πληροφορούμε όλους σας, ότι σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες και την ιερά παράδοση της Εκκλησίας μας, μετά από τη νόμιμη και κανονική διαδικασία, δηλ. εισήγηση της Ιεράς Μητροπόλεώς μας και σύμφωνη γνώμη της Ιεράς  Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης, το Σεπτό Οικουμενικό μας Πατριαρχείο κάτω από την πεπνυμένη και πεφωτισμένη πηδαλιουχία του ικανού οιακοστρόφου Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου και την απόφαση της περί Αυτόν Αγίας και Ιεράς Πατριαρχικής Συνόδου ενέκρινε και αποδέχθηκε όλα τα στοιχεία της ζωής, της δράσεως και ων θαυμάτων του οσίου Πατρός Ιωσήφ του επικαλουμένου Γεροντογιάννη, του ασκηθέντος στην Ιερά Μονή Καψά, και αποφάσισε να καταγράψει στις ιερές δέλτους της Εκκλησίας ως άγιο και θαυματουργό τον όσιο Ιωσήφ τον Γεροντογιάννη. Με μεγάλη χαρά και δοξολογία προς τον Ύψιστο Θεό, τον αναδεικνύοντα ακόμα αγίους Πατέρες και θαυματουργούς Οσίους στην  Εκκλησία και κατά τις δύσκολες αυτές εποχές παγκοσμίου κρίσεως και αποστασίας από τον Θεό, το γεγονός αυτό ανακοινώθηκε σε όλες τις  Ορθόδοξες ανά τον κόσμο Εκκλησίες. Θα ακολουθήσουν επίσημες εκηλώσεις στην Ιερά Μητρόπολή μας με τη συμμετοχή εκπροσώπων των  Ορθοδόξων Εκκλησιών και του χριστεπωνύμου πληρώματος.
Και αυτό για να δοξάσομε τον Αναστάντα Κυριο, ο οποίος δοξάζει και τιμά τούς αντιδοξάζοντας Αυτώ οσίους με λόγια και έργα. Και για να λάβουμε χάρη αι δύναμη για περισσότερους αγώνες, για ζήλο και πίστη, για να αποκτήσομε τους στεφάνους της αιώνιας δόξας και της αιώνιας ζωής. «Ει γαρ σύμφυτοι γεγόναμεν τω ομοιώματι του θανάτου αυτού, αλλά και της αναστάσεως εσόμεθα» (Οπως δηλ. ενταχθήκαμε οργανικά στο σώμα του Χριστού με μια πράξη που συμβολίζει συμμετοχή στον θάνατό του, έτσι θα συμμετάσχουμε πραγματικά και στην Ανάστασή του) (Ρωμ. 6, 5).
 Ας έχομε, λοιπόν, πίστη στον αναστάντα Κυριο και στην Ορθόδοξη  Εκκλησία μας, που είναι μέχρι σήμερα το εργαστήρι των αγίων της πίστεως και θεσμό ιερός που μεταποιεί την αμαρτία σε χάρη και αγιάζει και θεοποιεί δια των μυστηρίων όλους μας, ακόμη και τον πιο αμαρτωλό, γιατί σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου «και πύλαι ¶δου ου κατισχύσουσι αυτής» (και δεν θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του ¶δη) (Ματθ. 16,18).
Σ’ Αυτόν τον Αναστάντα Θεό, τον δοξασθέντα και δοξάσαντα τους αγίους και φωτίσαντα τον κόσμο, ανήκει η δόξα, η ευχαριστία και η προσκύνηση όλων μας τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων.  Αμήν.

  Αδελφοί,          ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
                          ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

¶γιον Πάσχα του Σωτηρίου έτους 2005
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ
υπέρ πάντων υμών του  Αναστάντος εκ Τάφου δεόμενος

Η ποιμαντορική εγκύκλος του Μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου:

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω,
Εορτάζομε σήμερα την μεγάλη εορτή του Πάσχα. Την εορτή των εορτών και την πανήγυρη των πανηγύρεων. Την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού, που είναι το μεγαλύτερο γεγονός της ιστορίας του κόσμου. Αυτό που διαφοροποιεί την πίστη μας από κάθε θρησκεία. Οι θρησκείες του κόσμου έχουν αρχηγούς θνητούς ανθρώπους. Η Εκκλησία μας έχει κεφαλή τον Αναστάντα Θεάνθρωπο Ιησού.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι η πηγή και η αρχή της νέας, της καινής ζωής κι βιώνεται υπαρξιακά και προσωπικά. Όλα στην Εκκλησία μας περιστρέφονται και οριοθετούνται γύρω από την Ανάσταση του Χριστού, όλα είναι σταυροαναστάσιμα. Η Ανάσταση καθορίζει το ετήσιο Πάσχα, αυτό που ζούμε σήμερα, σηματοδοτεί το εβδομαδιαίο Πάσχα, που εορτάζομε κάθε Κυρακή, το Πάσχα της Θείας Κοινωνίας και το Πάσχα της ανεσπέρου ημέρας της Βασιλείας Του.
Δεν είναι η πίστη μας ιδεολογία, ούτε κοσμοθεωρία. Δεν είναι μεταφυσική και μυστικισμός. Είναι Εκκλησία της Αναστάσεως. Είναι ζωή αληθινή, που μεταμορφώνει την ύπαρξη του ανθρώπου, που υπερβαίνει την θνητότητα και την φθαρτότητα της φύσεως, που συντελεί στην μεταμόρφωση του προσώπου και στην ανακαίνιση ολοκλήρου της κτίσεως.
Η αληθινότητα και η δυναμικότητα της πίστεως μας, το αήττητο και ακατάλυτο της Εκκλησίας, οφείλεται στην Ανάσταση του Χριστού. Χωρίς την Ανάσταση θα είμασταν «ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων» και θα ήταν «ματαία η πίστις ημών» (Α Κορινθ. 15, 17-19) . Να γιατί διασαλπίζουμε «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν».
Αδελφοί μου,
Η νάσταση του Χριστού έγινε «εσφραγισμένου του μνήματος». Αργότερα, «λίαν πρωί της μιας Σαββάτων» ο ¶γγελος «απεκύλισε τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου» (Ματθ. 28,2), για να βεβαιωθούν οι Μυροφόρες για την Ανάσταση Του.
Ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως είναι η εις ¶δου κάθοδος, στην οποία εικονίζεται ο Αναστάς Κύριος να συντρίβει τα κλείθρα του ¶δου και μοχλούς αιωνίους. Είναι αυτή στην οποία ο Χριστός εγείρει «παγγενή τον Αδάμ αναστάς εκ του τάφου». Ο ¶δης έγινε παγγέλαστος. Επικράνθη. Κατηργήθη. Ενεπαίχθη. Ενεκρώθη. Καθηρέθη. Εδεσμεύθη. Ο Χρστός θεοπρεπώς και δεσποτικώς επλήρωσε τα πάντα με την δόξα της Αναστάσεως Του και έφθασε «εν κατωτάτοις της γης». Και όπως ο θάνατος Του ήταν ζωοποιός, έτσι και ο Τάφος Του έγινε ζωοδόχος.
Υπάρχει παλαιά παράδοση, την οποία συνιστούμε να τηρείτε, κατά την νύκτα του Πάσχα να κλείνονται οι θύρες του Ναού και να λέγεται το «¶ρατε πύλας οι άρχοντες υμών και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο Βασιλεύς της Δόξης.» Και είναι μυριόστομη η απάντηση του ουρανού στην ερώτηση «τις εστιν ούτος ο Βασιλεύς της Δόξης»; «Κύριος κραταιός και δυνατς, Κύριος δυνατός εν πολέμω, Κύριος των Δυνάμεων αυτός εστίν ο Βασιλεύς της Δόξης» (Ψαλμ. 23).
Αυτή λοιπόν είναι η ευχή της Εκκλησίας τούτη την Αγία και κλητή ημέρα. Καλή κατάπαυση, με θείο Σαββατισμό και ησυχασμό, για να κάνουμε καλή Ανάσταση. Η θέα του Αναστάντος Χριστού, η βίωση της Αναστάσεως στην προσωπική μας ζωή δεν είναι ανεξάρτητη από την πνευματική και εκκλησιαστική μας κατάσταση.
Με τις πολλές εμφανίσεις Του, μετά την Ανάσταση Του, ο Κύριος «παρέστησεν Εαυτόν ζώντα» (Παρξ. 1,3) και μας υπέδειξε τρόπους εμπειρίας και κοινωνίας μαζ Του. Η Υπεραγία Θεοτόκος, «το του Υψίστου ηγιασμένον θείον σκήνωμα», είναι η μυσταγωγός μας σ’ αυτή την κοινωνία. Ο ίδιος ο Κύριος, ο Υιός και Θεός της, «υπήντησε τη Παρθένω δωρούμενος την ζωήν», μετατρέποντας την άφατη θλίψη της λογχευμένης καρδιάς της σε πεπληρωμένη χαά.
Μάρτυρες και κοινωνούς της Αναστάσεως έχουμε τους Αγίους Αποστόλους, τους Ομολογητές, τους Πατέρες, τους Οσίους και Δικαίους, τον Μεγαλομάρτυρα ¶γιο Γεώργιο, που εορτάζει και είναι ο πρώτος καρπός της πασχαλινής ετήσιας εορτής. Όλοι αυτοί έζησαν και εκοιμήθησαν «επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου» και των οποίων οι θεοσημείες φανερώνουν ότι έλαβαν πείρα Αναστάσεως.
Μάρτυρα της Αναστάσεως του Χριστού έχομε την Αγία μας Εκκλησία που είναι «παραδείσου και πάσης παστάδος βασιλικής» ωραιότερη, στην οποία προσήλθαμε λαμπαδηφόροι και προσκυνήσαμε τα επιτάφια σπάργανα, «υμνούντες τον αίτιον» και μετέχοντες «του πόματος του καινού, του εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού».
Δεύτε, λοιπόν, μαζί με τις Μυροφόρες κι’ εμείς «υπαλείψωμεν σώμα ζωηφόρον και προσκυνήσωμεν και προσκομίσωμεν τα μύρα ως δώρα κα κράξωμεν. Ω Δέσποτα… ο τοις πεσούσι παρέχων Ανάστασιν».
Χριστός Ανέστη Αδελφοί. «Εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα.» «¶σωμεν τω αναστάντι εκ τάφου και αρχηγώ της ζωής ημών, καθελών γαρ τω θανάτω τον θάνατον, το νίκος έδωκεν ημίν και το μέγα έλεος».

¶γιον Πάσχα έτους σωτηρίου δυσχιλιοστού πέμπτου.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ν Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Σ
ελέω Θεού Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου

Από manos