Ευγένιος «Ο Νόμος δια Μωϋσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο». Διαπλεύσαντες το μέγα της Αγίας Τεσσαρακοστής πέλαγος της συντόνου προσευχής και επιμόχθου νηστείας, αισθανόμασθε δυνατούς τούς παλμούς της καρδιάς μας, εμείς οι πιστοί που εορτάζουμε και ψάλλουμε τον παιάνα της νίκης:Χριστός Ανέστη! Αδελφοί Συλλειτουργοί και τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας Αληθώς Ανέστη! Είναι πλέον φανερά, ουσιαστικά, εμπειρικά και υπαρξιακά τα γεγονότα και οι αποδείξεις, που απορρέουν και στοιχειοετούν το θαύμα της Αναστάσεως του Χριστού.
 
Γι’ αυτό «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού», (σε όσους, δηλαδή, τον δέχτηκαν και πίστεψαν σ αυτόν, τούς έδωσε το δικαωμα να γίνουν παιδιά του Θεού) (Ιωάν. 1,12). Είναι τέκνα Θεού γνήσια, «όσα της αναστάσεως την πείραν ειληφότα». Αυτοί γίνονται μάρτυρες, ομολογητές, κήρυκες και δάσκαλοι της θείας Αναστάσεως του Χριστού «εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης», όπως μας παραγγέλλει το Αποστολικό ανάγνωσμα (Πραξ. 1,9).
 
Ο Ι. Χριστός μάς προστάζει να γίνουμε «μάρτυρες της Αναστάσεως Του έως εσχάτου της γης». Αυτό σημαίνει ότι: Η πίστη μας πρέπει πάντοτε να είναι στερεωμένη, θεμελιωμένη στο γεγονς της Αναστάσεως του Σωτήρος Χριστού. Χωρίς την Ανάσταση θα ήταν κατά τον Απ. Παύλο μάταιη η πίστη μας και θα είμαστε καταγέλαστοι για ένα γεγονός που δεν έγινε ποτέ. Και οι ένδεκα (11) εμφανίσεις του αναστημένου Ι. Χριστού έγιναν από πίστη και για την πίστη στην Ανάσταση. Γι’ αυτό παρουσιάσθηκε με τρόπο πάνω από τη στενή λογική («των θυρών κεκλεισμένων») σ’ εκείνους, που πίστευαν.
 
Η επικοινωνία με τον Αναστάντα Χριστό γινόταν όχι μόνο με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά γνωριμίας η αποδοχής, αλλά με τις καιόενες από πίστη και αγάπη προς Αυτόν καθαρές καρδιές. Οι εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού προϋποθέτουν ομολογία πίστεως, την οποία ο ίδιος απαιτεί απ’ τους Μαθητές π.χ. στην πορεία προς Εμμαούς, από τον Απ. Θωμά και από την Μαρία τη Μαγδαληνή, για να ψηλαφίσουν σώμα αναστημένο, ωντανό χωρίς οστά και σάρκα υλική «καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα».
 
Η μαρτυρία και η ομολογία της πίστεως στην Ανάσταση χαρίζει το αναφαίρετο δώρο της ειρήνης στις ψυχές των πιστών και κάνει έκδηλη την παρουσία του Θεού στη ζωή του ανρώπου. Μετά την απομάκρυνση και το χωρισμό του ανθρώπου από το Θεό, με το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως ήλθε η χάρις, η ευλογία και η ειρήνη, δηλ. η συμφιλίωση με τον Θεό και η υιοθεσία για να γίνουμε παιδιά Του και κληρονόμοι της αιώνιας βασιλείας Του.
 
Το ιδιαίτερο αυτό προνόμιο της υιοθεσίας μας χαρίζει την δύναμη να παραμείνουμε για πάντα κοντά Του και να διατηρήσουμε τον χιτώνα του αγίου Βαπτίσματος ακηλίδωτο.
 
Επιπροσθέτως, ο Ι. Χριστός υπόσχετι την εκπλήρωση της επαγγελίας του ουρανίου Πατρός, να έλθει ο Παράκλητος στον κόσμο, το Πνεύμα της αληθείας, το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Αυτό και έγινε την ημέρα της Πεντηκοστής με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Ο ίδιος εξάλλου ο Κύριος είπε στούς μαθητές του «Λάβετε Πνεμα άγιον…» ( Ιω. 20,22). Αφού, λοιπόν, έλαβαν την πείραν της Αναστάσεως, στη συνέχεια έλαβαν από τον Αναστάντα Κυριο και Διδάσκαλό τους και την εντολή να γίνουν μάρτυρες και κήρυκες της Αναστάσεως σε όλον τον κόσμο «βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του αγ. Πνεύματος».
 
Αγαπητοί μου αδελφοί, είμαστε και εμείς σήμερα μάρτυρες και κήρυκες της θείας Αναστάσεως του Κυρίου, γιατί οι εμφανίσεις του Ι. Χριστού συνεχίζονται και σήμερα σε μια αδιάκοπη, υπέρχρονη και αιώνια προοπτική. Ο χώρος που συντελείται το γεγονός αυτό είναι η Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία Του, ενώ ο τρόπος είναι τα ιερά μυστήρια και οι αγιαστικές λατρευτικές τελετές με κορυφαία τη θεία Ευχαριστία, που ο ίδιος ο Κυριος συνέστησε και καθιέρωσε «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».
 
Συνεπώς, και στις μέρες μας ενεργείται το μυστήριον της Αναστάσεως και της σωτηρίας των ανθρώπων. Εφ’ όσον, όμως, διατηρούμε ουσιαστική, βιωματική και εμπειρική σχέση με τον Ι. Χριστό και την Εκκλησία Του. Εφ’ όσον ομολογούμε ην πίστη μας και ζούμε τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, που είναι «πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ. 5,6) «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3,15).
 
Εφ’ όσον εκκλησιαζόμαστε, τουλάχιστον κάθε Κυριακή, ημέρα εορτής της ναστάσεως του Κυρίου. Εφ’ όσον συγχωρούμε ακόμα και τούς εχθρούς μας και εφ’ όσον συμφιλιωνόμαστε με τον Θεό και τούς συνανθρώπους μας με το μυστήριο της μετανοίας και της προσωπικής μας Αναστάσεως. Παρήλθεν πια η σκια του νόμου και ήλθε η χάρις και ηαλήθεια δια Ιησού Χριστύ. Εν ουδενί άλλω υπάρχει σωτηρία. Ας ζήσωμεν λοιπόν την δύναμη και την χάρη της Αναστάσεως του Σωτήρος.
 
Ας γίνουμε μέτοχοι ζωής αιωνίου, με πίστη ζέουσα και ελπίδα ζωής. Να μη μείνουμε απλοί θεατές εξ ακοής πίστεως των γεγονότων τν αγίων ημερών, μόνο με εκδηλώσεις κοσμικής αντίληψης και περιέργειας. Οι απλοί θεατές, οι κοσμικοί ερμηνευτές και οραματιστές, δεν μπορούν να γνωρίσουν την Ανάσταση του Ι. Χριστού ούτε να ζήσουν τη δική τους. Δεν μπορούν να κηρύξουν την Ανάσταση και να συμβάλλουν στην πνευματική αναγέννηση και μεταμόρφωση όλου του κόσμου.
 
Γιατί η αποδοχή της Αναστάσεως δεν είναι αποτέλεσμα νοησιαρχικής κατανόησης του λογιστικού της ψυχής, ούτε νοητικής διεργασίας ή μια απλή πληροφορία. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο και διαχρονικό. Είναι πίστη και αγάπη προς τον αίτιο της σωτηρίας μας και παντός αγαθού στη ζωή μας, Ι. Χριστό. Είναι η δόξα του Θεού που φέρνει στούς ανθρώπους, «και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» ( Ιω. 1,14). Ετσι πάντοτε στην ορθόδοξη λατρεία βιώνουμε και ομολογούμε το «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Αγιον Κυριον Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον».
 
Σ’ Αυτόν, λοιπόν, ανήκει η ζωη μας ολόκληρη, σ’Αυτόν η νίκη, η δόξα και το κράτος και τώρα και άντοτε και στους αιώνες.
Αμήν. Αδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
 ¶γιον Πασχα του Σωτηρίου έτους 2006
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † Ο Ιεραπύτνης και Σητείας
 ΕΥΓΕΝΙΟΣ
υπέρ πάντων υμών του Αναστάντος εκ Τάφου δεόμενος

Print Friendly, PDF & Email

Από manos