Μια άκρως ενδιαφέρουσα ομιλία με εξαιρετικές διαπιστώσεις και προτάσεις για τον απόδημο ελληνισμό και την ανάγκη να ενισχυθούν και αναπτυχθούν περαιτέρω οι σχέσεις με την πατρίδα τους, πραγματοποίησε στην Ιεράπετρα ο κ. Μανώλης Βεληβασάκης πρώην πρόεδρος της Παγκρητικής Ένωσης Αμερικής.
Η ομιλία έγινε στο πλαίσιο των ενημερωτικών εκδηλώσεων που διοργανώνει κάθε μήνα η εφημερίδα Ιεράπετρα 21ος Αιών. Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η Βουλευτής Λασιθίου κα Κατερίνα Σπυριδάκη. Συνδιοργανωτής, ήταν ο Σύλλογος Επαγγελματιών Ελευθέρων Μηχανικών Δήμου Ιεράπετρας εκ μέρους του οποίου απεύθυνε χαιρετισμό ο πρόεδρος κ. Κώστας Πανταζής. Χαιρέτισαν ακόμη η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Θεάτρου Ιεράπετρας κα Σοφία Κονταξάκη με ιδιαίτερη αναφορά στην πρόσκληση που είχε λάβει ο Σύλλογος για να παρουσιαστούν παραστάσεις της θεατρικής ομάδας Ιεράπετρας στην Αμερική, την οποία με χαρά είχαν αποδεχθεί. Η κα Κονταξάκη προσέφερε ένα αναμνηστικό δώρο στον ομιλητή. Επίσης η κα Πόπη Δασκαλάκη εκ μέρους του Συλλόγου Φίλων Νοσοκομείου Ιεράπετρας ευχαριστώντας τον καλεσμένο για το ενδιαφέρον του για το Νοσοκομείο και την πρωτοβουλία του για αποστολή υγειονομικού υλικού κατά την περίοδο της πανδημίας στου κορωνοϊού. Παραβρέθηκαν εκπρόσωποι συλλόγων και φορέων
Το θέμα της ομιλίας ήταν «Σκέψεις και προβληματισμοί για τη Μεγάλη Ελλάδα της διασποράς και το Εθνικό Κέντρο». Σε αυτές τις γραμμές θα σταθούμε σε ορισμένα βασικά σημεία της ομιλίας του κ. Βεληβασάκη ο οποίος , αντί για να μιλήσει για Ουρανοξύστες και την ανθεκτικότητα τους στους ανέμους και τους σεισμούς και στις πλημύρες, για την παγκόσμια αγορά των ουρανοξυστών και την ματαιοδοξία των ιδιοκτητών τους, έκανε μια αναφορά στην «Ελληνική Διασπορά και το επίκαιρο και καυτό θέμα του “Brain Drain” που συνεχίζεται σιωπηλά ακόμη μέχρι και σήμερα. Προσπαθώντας να είναι ευθύς και αμερόληπτος και όπου χρειάζεται ίσως σκληρός και επικριτικός, μίλησε για τους ανθρώπους που αναζήτησαν μια καλύτερη τύχη, η μάλλον ευκαιρία, στο εξωτερικό. Τον άνισο, πολλές φορές ,αγώνα επιβίωσης με προσπάθεια και μεγάλες θυσίες για την επαγγελματική επιτυχία που απαιτούσε συγκεκριμένες προϋποθέσεις, σκληρή εργασία, έγνοια, ειλικρίνεια, διαφάνεια και αριστεία. Αυτές τις πέντε αρχές, που του διδάξαν οι γονείς του και η Κρητική πολιτιστική κληρονομιά, καθώς και οι ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν και άδραξε, υπήρξαν οι καταλύτες για τη δική του επαγγελματική και κοινωνική πορεία. Και δεν είναι ο μοναδικός. Χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και στον δικό του χώρο, αλλά με τις ίδιες αρχές, διέπρεψαν και συνεχίζουν να διαπρέπουν σήμερα ανά τον Κόσμο.
Θεωρεί τον εαυτό του τυχερό και είναι υπερήφανος που κατάγεται από την Κρήτη. Διαπιστώνει ωστόσο ότι υπάρχει δυσαρέσκεια, απογοήτευση, αγανάκτηση των Κρητικών, γιατί πολλά πράγματα, ιδιαιτέρα από το κράτος, έπρεπε να είχαν προχωρήσει, αναφέροντας μερικά από αυτά. Αεροδρόμια πεπαλαιωμένα και κορεσμένα. Ένα καινούργιο στο Καστέλι το κουβεντιάζουν και σχεδιάζουν τώρα και 25 χρόνια! Το οδικό δίκτυο ανύπαρκτο. Δρόμοι που έπρεπε να έχουν τελειώσει εδώ και πολλά χρόνια, συνεχίζουν να τελούν υπό μελέτη, η υπό κατασκευή και συνεχίζουν να αποδεκατίζουν πεζούς και καβαλάρηδες. Το ανάθεμα των όπλων και των ναρκωτικών και οι καλλιέργειες των, παραμένουν ανεξέλεγκτες και μας δίνουν μαύρο μάτι στο εξωτερικό. Η ολική ανεπάρκεια ενός επιτελικού κράτους που φάνηκε ξεκάθαρα φέτος με τις φοβέρες πυρκαγιές και τις πλημύρες, και η αντιμετώπιση τους από το οργανωμένο κράτος.
Για να σταθεί σε άλλο σημείο της ομιλίας του σε προτάσεις όπως. 1.Δημιουργία ενός καθαρά επιτελικού και όχι κομματικού Κράτους, ένα κράτος φιλικό στον πολίτη και θεσμούς αξιοκρατίας και διαφάνειας. Σε όλα τα επίπεδα, διοικητικό, φορολογικό, νομικό, εργατικό, κτλ.. Από την κεντρική διοίκηση μέχρι την αυτοδιοίκηση. 2.Νέες και καλύτερες δουλειές. Που θα έρθουν μόνο με υγιείς κερδοφόρες ιδιωτικές επενδύσεις που θα δώσουν την ευκαιρία στην μηχανή της ανάπτυξης να πάρει μπροστά. 3.Δημιουργία μη-κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστήμιων, που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ευκαιρίες για πολλές νέες επενδύσεις από ξένα πανεπιστήμια εδώ στην Ελλάδα, και για πάρα πολλούς Έλληνες πανεπιστημιακούς που σήμερα ζουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό! Να ξεφύγομε τελικά από την φοβία ή και την αλλεργία πως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι μια βρόμικη καπιταλιστική ιδέα, την ώρα που δεκάδες χιλιάδες Έλληνες φοιτητές, πλούσιοι και φτωχοί, φεύγουν στο εξωτερικό για τριτοβάθμια μόρφωση, μαζί με τα εκατομμύρια ευρώ που φεύγουν μαζί τους! Πράγμα που ταυτόχρονα θα αναβάθμιζε την τριτοβάθμια Ελληνική παιδεία, που όπως φαίνεται βαδίζει σε μια κατεύθυνση τριτοκοσμική, με τις συνεχείς αλλαγές και αναβαθμίσεις των εκάστοτε υπουργών και κυβερνόντων. 4. Να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση. Να σταματήσουμε πλέον να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα, να κόψουμε τις δικαιολογίες και να αρχίσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και τη δουλειά. Να σταματήσουμε να τα περιμένουμε όλα έτοιμα από το κράτος…».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στους ομογενείς του εξωτερικού λέγοντας. «…Φοβούμαι λοιπόν πως, σιγά-σιγά με το πέρασμά του χρόνου και μετά από δύο η τρεις γενιές, χάνονται και οι πολιτισμικοί, συναισθηματικοί δεσμοί μας με την Ελλάδα. Μελέτες της ιδίας της Αρχιεπισκοπής μας, δείχνουν ότι στην Αμερική, για παράδειγμα, τα 60% των γάμων των Ομογενών Ορθοδόξων είναι μικτοί! Η έλλειψη ισχυρής θρησκευτικής ηγεσίας μέχρι πρότινος, έχει αποδυναμώσει τους δεσμούς της Ομογένειας και με τη θρησκεία και με την Ελλάδα. Έτσι ο Ελληνισμός της Αμερικής βρίσκεται σε οριακό σημείο. Ένα μικρό ποσοστό παιδιών της νεότερης γενιάς μιλούν την ελληνική γλώσσα, λιγότεροι τη διδάσκονται στα σχολεία και η αφομοίωση καλά κρατεί χωρίς να φαίνεται δυνατή η αναχαίτισή της. Ποιος μπορεί να αναχαιτίσει την δυσοίωνη προοπτική της αφομοίωσης; Η ελληνική πολιτεία; η Εκκλησία; ή η οργανωμένοι φορείς της Ομογένειας; Και οι τρεις άξονες του Ελληνισμού έχουν αποδειχθεί μέχρι σήμερα ανεπαρκείς να συγκρατήσουν την «ελληνικότητα» των Ελλήνων στη Βόρεια Αμερική. Η Αρχιεπισκοπή Αμερικής χάνει έδαφος στη σχέση με τη νέα γενιά, λόγω πολλών και πολύπλοκων παραγόντων. Το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού αποδείχτηκε αποτυχημένο σύστημα συγκρότησης έστω ενός ομογενειακού δικτύου, γιατί από την ίδρυση του χειραγωγήθηκε από τους Έλληνες πολιτικούς, και από την ίδια την Εκκλησία, που το ήθελαν να υπηρετεί τα ιδία τους τα συμφέροντα! Τέλος, οι ίδιες οι οργανώσεις της Ομογένειας έχουν αποτύχει να συσπειρώσουν το ευρύ φάσμα των Ελλήνων ομογενών για διάφορους λόγους, ενώ η πορεία τους προδιαγράφει τέλος. Σήμερα, η Ελληνική Ομογένεια βλέπει την Ελλάδα μέσα από τα μάτια των νεότερων γενιών. Ο νόστος έχει παραχωρήσει για τα καλά τη θέση του στην περιέργεια για την πατρίδα των γονέων και των παππούδων. Βλέπουν τη χώρα απ’ όπου κρατούν οι ρίζες τους, με νοσταλγία μεν, αλλά περισσότερο ως τόπο θερινών διακοπών! Και παρ’ όλες τις σημερινές ανεπτυγμένες επικοινωνίες, αυτό που δεν βοηθάει την κατάσταση και έχει σίγουρα αρνητικές επιρροές είναι και οι μεγάλες αποστάσεις μεταξύ του Εθνικού Κέντρου και των κέντρων Ελληνικών παροικιών στο εξωτερικό! Η ελληνόφωνη εκπαίδευση, παρά την καθοδική πορεία που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, λόγω ολικής αδιαφορίας και της Ελλάδας αλλά και της Εκκλησίας, ακόμη έχει να παρουσιάσει πρωινά, ελληνόφωνα σχολεία. Η Εκκλησία από την άλλη μεριά έχει δημιουργήσει ισχυρές ενορίες, με πολιτιστική μεν, αλλά πάντα με έμφαση την θρησκευτική δράση, και μόνο σε λίγες περιπτώσεις την Ελληνόφωνη εκπαιδευτική δράση. Τα υπάρχοντα απογευματινά σχολεία δυσκολεύονται να βρουν δασκάλους επαγγελματίες, ή ακόμα και ελληνόφωνους. Με την οικονομική κρίση, η Ελλάδα σταμάτησε να στέλνει δάσκαλους τώρα και αρκετά χρόνια! Η εστίαση μετατίθεται σταδιακά από την εκμάθηση της γλώσσας προς εκφάνσεις του πολιτισμού, στις οποίες δεν απαιτείται η γνώση της γλώσσας. Αρκεί βέβαια να σας αναφέρω, πως ακόμη και στην εκπαίδευση των ίδιων των ιερέων μας στην Αμερική δεν δίδεται μεγάλη έμφαση στην Ελληνόφωνη παιδεία, και πολύ από αυτούς δεν μιλούν καν την Ελληνική Γλώσσα αρκετά καλά! Ο νέος μας Αρχιεπίσκοπος ο κ. Ελπιδοφόρος, έχει ήδη δεσμευθεί πως θα αλλάξει αυτό το απαράδεκτο κατεστημένο, αλλά σίγουρα θα πάρει χρόνο για να επιφέρει θετικά αποτελέσματα μια τέτοια αλλαγή. Η μόνη δράση γλωσσομάθειας είναι μες στην ίδια την οικογένεια, αν φυσικά υπάρχει γιαγιά που να μιλάει στα εγγόνια της Ελληνικά, αλλά και αυτές λιγοστεύουν σιγά σιγά! Και εξ ου και το παράδοξο η μάλλον κωμικοτραγικό γεγονός, που στο Μοντέστο της Καλιφόρνιας, που υπάρχει μια μεγάλη Κρητική Ομογένεια, 3της και 4της γενιάς, τα παιδιά και οι μεγάλοι σήμερα ομιλούν μια αρχαϊκή κρητική διάλεκτο, σαν αυτή που μιλούσε η γιαγιά μου στο χωριό, η σαν αυτή που μιλούν ακόμη και σήμερα οι τούρκο-κρητικοί στο Χαμιντιέ της Συρίας…».
Παραθέτοντας και εδώ τις προτάσεις του για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ αποδήμων και Εθνικού Κέντρου. 1. Η αναδιοργάνωση του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, σύμφωνα με τις αναγκαιότητες που προκύπτουν από μια νέα εθνική στρατηγική. 2. Η ίδρυση ενός αυτοτελούς τηλεοπτικού σταθμού Αποδήμων με δορυφορική εμβέλεια, που θα εκπέμπει σε όλο τον κόσμο και θα ασχολείται με θέματα αποδήμων και Γλώσσας και όχι μόνο με μπουζούκια και ανοησίες και άλλα άσχετα προγράμματα των ιδιωτικών καναλιών, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της ΕΡΤ. 3. Η αναδιοργάνωση της εκπαίδευσης των Ελληνοπαίδων του Εξωτερικού σε στενή συνεργασία με την Εκκλησία, ο ρόλος της οποίας στον τομέα αυτόν, όπως και σε άλλους που αφορούν την πολιτιστική και κοινωνική ζωή των Αποδήμων. 4. Διευκολύνσεις στη πολιτογράφηση νέων ελληνικής καταγωγής, πράγμα που θα βοηθούσε σημαντικά και στο οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, (η σημερινή διαδικασία πολιτογράφησης είναι φοβερά πολύπλοκη, και χρονοβόρα για τους περισσότερους από εμάς και γι’ αυτό και την αποφεύγουν οι περισσότεροι!) 5. Η θέσπιση μια Παγκόσμιας Συνάντησης Νέων στην Αθήνα, ανά τετραετία, με τη συμμετοχή νέων από την Ελλάδα, την Κύπρο και τις Κοινότητες του Εξωτερικού. 6. Τέλος, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας να συντάσσει και εκφωνεί στο τέλος εκάστου έτους στη Ελληνική Βουλή, έκθεση «Περί της Καταστάσεως του Έθνους», στην οποία θα γίνεται εκτενής αναφορά και σε όλα τα θέματα των Αποδήμων Ελλήνων».
Για να κλείσει την ομιλία του αποτίοντας φόρο τιμής στους πρωτοπόρους Κρήτες μετανάστες και Κρήσσες μετανάστριες στην Αμερική. Σε κείνους που με θυσίες, μόχθο, ιδρώτα και αίμα συνεισέφεραν στην άνθιση του έθνους μας, τονίζοντας ότι «χρειάζεται να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενωμένοι να ξεπεράσουμε τη σημερινή κρίση και τις σημερινές προκλήσεις και να ανοίξουμε τον δρόμο της προόδου και ευημερίας.
Η βραδιά έκλεισε με τον εκδότη της εφημερίδας κ. Μανώλη Κουφάκη να ευχαριστεί τους παραβρισκόμενους, αλλά κυρίως τον ομιλητή, προσφέροντάς του βιβλία από τις εκδόσεις του εκδοτικού οίκου Ιεράπετρας 21ος Αιών.
ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΜΠΡΟΥ – ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ
Ανοικτοί Ορίζοντες Ομιλία Μανώλη ΒεληβασάκΗ | Ιεράπετρα 21ος Αιών (ierapetra21.gr)
