Η κραυγήΈνα ρεαλιστικό, ήρεμων τόνων δράμα του παγιδευμένου στον εαυτό του και στην ιστορία ηρώα, παρουσιάζει απόψε στις 9.30μ.μ, στο Κινηματοθέατρο REX η Κινηματογραφική Λέσχη Αγίου  Νικολάου. Είναι η ταινία “Η κραυγή ενός ανθρώπου-Un homme qui crie”, παραγωγής Γαλλίας-Βελγίου-Τσαντ, 2010 και διάρκειας 92΄. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Μαχάματ Σάλεχ Χαρούν και πρωταγωνιστούν οι Γιουσούφ Τζαορό, Ντιουκ Κομά, Εμίλ Αμπόσολο.

Ο Χαρούν αποτύπωσε χωρίς κραυγές το υπαρξιακό όσο και πολιτικοκοινωνικό αδιέξοδο, “άπλωσε” με προσεκτικά βήματα την αλληγορία του από το προσωπικό στο συλλογικό επίπεδο και κέρδισε το βραβείο της επιτροπής στο τελευταίο φεστιβάλ Κανών. Επίσης απέσπασε άλλα πολλά βραβεία με σημαντικότερα το βραβείο σεναρίου και ανδρικού ρόλου στο φεστιβάλ του Σικάγο, ενώ αναδείχθηκε καλύτερη γαλλόφωνη ταινία εκτός Γαλλίας. Στη συνέχεια προβλήθηκε σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο: Τσεχία, Γαλλία (Rochelle, Carthage, Lama, Gindou), Νότιος Αφρική, Φιλανδία, Η.Π.Α., Πολωνία, Βραζιλία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ηνωμένο Βασίλειο, Χονγκ Κονγκ, Γερμανία, Κροατία κ.ά. Στην Ελλάδα προβλήθηκε, αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις στα πλαίσια του 12ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου.

Υπόθεση: Ο Άνταμ ζει στην πρωτεύουσα του Τσαντ, είναι 60 χρονών, παλαιός πρωταθλητής της κολύμβησης και εργάζεται ως υπεύθυνος της πισίνας ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην πόλη. Όταν το ξενοδοχείο αλλάζει χέρια, θα πρέπει να παραδώσει τη θέση του στον γιο του. Ο λόγος είναι φυσικά η ηλικία του. Την κατάσταση αυτή, τη βιώνει με πολλή θλίψη, μια και θεωρεί ότι έτσι ξεπέφτει κοινωνικά, και ουσιαστικά “παροπλίζεται” πρόωρα. Την ίδια στιγμή η χώρα του, το Τσαντ, βρίσκεται στο έλεος του εμφύλιου πολέμου αφού οι ένοπλοι αντάρτες απειλούν να καταλάβουν την εξουσία. Αντιπρόσωποι της κυβέρνησης πλησιάζουν τον Άνταμ, και ουσιαστικά απαιτούν απ’ αυτόν ή να τους δώσει χρήματα ή κάποιον συγγενή του που να βρίσκεται σε μάχιμη ηλικία ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους ένοπλους αντάρτες. Ο χρόνος κυλάει, και μέρα με τη μέρα δέχεται ολοένα και εντονότερες πιέσεις. Τι θα αποφασίσει τελικά;

“Η πισίνα είναι όλη μου η ζωή”, λέει ο πρωταγωνιστής της ταινίας, για να εξηγήσει την απέραντη πίκρα του για τον παραγκωνισμό του. Είναι απλά μια δουλειά που τον βοηθά να θυμάται τις παλιές του δόξες; Είναι κολακευμένος από το στάτους που του δίνει ένα χώρος με σαφή Δυτική νοοτροπία; Είναι δύσκολο να πει κανείς – αντίθετα με τον τίτλο της ταινίας, ο Άνταμ παραμένει σιωπηλός και χαμηλών τόνων, ένα πραγματικό αίνιγμα για τον θεατή, που καλείται να ακολουθήσει την γεμάτη δυσάρεστες εκπλήξεις ιστορία του και μια συγκλονιστική, καταστρεπτική ανατροπή. H ταινία καταφέρνει, αν όχι να δικαιολογήσει την εξέλιξη της σχέσης πατέρα-γιού, τουλάχιστον να την βάλει με δεξιοτεχνία σε ένα κοινωνικό και δραματουργικό πλαίσιο. Εξέλιξη ενδεικτική της γενικότερης παρακμής που φέρνει ο εμφύλιος πόλεμος, οι κοινωνικές συγκρούσεις, ακόμη και ο ερχομός των γηρατειών.

Αξιοθαύμαστη είναι η αυτοπεποίθηση του σεναριογράφου και σκηνοθέτη να αφήσει την ιστορία του να ξεδιπλωθεί με αργούς ρυθμούς και μεγάλες σιωπές, χωρίς μελοδραματικά ξεσπάσματα και υπερβολικές εξηγήσεις για τις πράξεις του κεντρικού ήρωα. Ο Χαρούν στήριξε στις δικές του εμπειρίες την ιστορία. Καταγράφει με λιτό, μετρημένο στιλ, που κρύβει μια μεγάλη δύναμη, την όλη τεταμένη ατμόσφαιρα, με τον πόλεμο να καθορίζει τις τύχες των ανθρώπων, αλλά και ολόκληρων χωρών. Οδηγεί την ταινία σ’ ένα συγκλονιστικό φινάλε, απελπιστική κραυγή για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Παράλληλα χειρίζεται με αριστοτεχνικό τρόπο την παρουσίαση του εμφυλίου πολέμου: χωρίς να προσπαθεί να απεικονίσει τις ίδιες τις εμφύλιες συγκρούσεις, τις αφήνει να αιωρούνται πάνω από την πλοκή, κρυμμένες μέσα σε ραδιοφωνικά δελτία, εικόνες από πρόσφυγες ή σε σκηνές βίαιης στρατολόγησης, και να επενδύουν τα τεκταινόμενα με αυθεντική ένταση και σασπένς.

Με λίγα λόγια: ποιοτικός κινηματογράφος για όλους!!!

Print Friendly, PDF & Email

Από manos