† ΕΥΓΕΝΙΟΣ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΤΩ ΙΕΡΩ ΚΛΗΡΩ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΟΦΡΟΥΡΗΤΩ ΛΑΩ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΑΠΥΤΝΗΣ ΚΑΙ ΣΗΤΕΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ
«Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο. Ενεδύσατο ο Κύριος δύναμιν και περιεζώσατο» (Ψαλμ. 92ος).
Διαπλεύσαντες το μέγα στάδιο της νηστείας, της εντόνου προσευχής, της αγωνίας και της απορρύθμισης στην καθημερινή εγκόσμια ασχήμια, ας ευχαριστήσομε τον ευεργέτη Θεό που επιτρέπει και φέτος να εορτάσομε τη ζωηφόρο Ανάσταση του Κυρίου και να διακηρύξομε τη χαρμόσυνη αγγελία σε όλους· «Χριστός Ανέστη»! «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος»!
Ο Κύριος, ντυμένος πλέον την ευπρέπεια και περιζωσμένος τη δύναμη, κηρύττει την Ανάστασή Του. Η Εκκλησία ψάλλει ως προκείμενο στον αναστάσιμο Εσπερινό κάθε Σαββάτου τον παραπάνω στίχο: «Ο Κύριος εβασίλευσεν ευπρέπειαν ενεδύσατο…». Βλέπει, λοιπόν, στο πρόσωπο του Αναστημένου Ιησού Χριστού τον κατ᾽ εξοχήν Προφήτη, τον Διδάσκαλο, τον Μέγα Αρχιερέα, «τον Χριστόν Κυρίου», τον Κύριον της δόξης, τον αιώνιο Βασιλέα, γιατί νίκησε για πάντα «τον το κράτος έχοντα του θανάτου τουτέστιν τον διάβολον» (Εβρ. 2,14). Και τώρα βασιλεύει ως αιώνιος νικητής, ενδεδυμένος την ευπρέπεια, τη δόξα, τη δύναμη και τη λαμπρότητα της Αναστάσεώς Του.
Επάνω στο Σταυρό «ετραυματίσθη δια τας αμαρτίας ημών», δεν είχεν είδος ουδέ κάλλος και ήταν «εν πόνω και πληγή και εν κακώσει», όπως προφητικά τον είδε ο μεγαλοφωνότατος Προφήτης Ησαΐας.
Τώρα, όμως, μετά την Ανάστασή Του, «εξήλθεν εκ του τάφου ωραίος», «ως νυμφίος εκ παστάδος (από τον νυφικό θάλαμο) προελθών» Και ο τάφος, όπως ψάλλομε, αναδείχθηκε «ως παραδείσου ωραιότερος όντως και παστάδος πάσης βασιλικής λαμπρότερος».
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο βιβλίο του Ερμηνεία των Ψαλμών του Δαυίδ αναφέρει, ότι ο στίχος «ο Κύριος εβασίλευσεν» σημαίνει ότι «εγνωρίσθη ότι είναι Βασιλεύς. Η και άλλως, βασιλεύς μεν ήτο και πρότερον ως Θεός, εβασίλευσε δε ύστερον και ως άνθρωπος». Εβασίλευσεν, ερμηνεύεται ότι εκυριάρχησε στη φθορά και τον θάνατο. Η ανθρώπινη φύση μέχρι τώρα βασιλευόταν, εξουσιαζόταν από αυτά. Τώρα ο ίδιος λέγει «εδόθη μοι γαρ φησί, πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ., 28,18). Και ο Μέγας Αθανάσιος λέγει: «επειδή το ανθρώπινον γένος αποστάτησε από τη βασιλεία του Θεού και έμεινε κάτω απ᾽ την τυραννία του Σατανά, γι᾽ αυτό χάριν αυτού επεδήμησε ο μονογενής Υιός για να μας υποτάξει κάτω από το σκήπτρο της Βασιλείας Του, όπερ και εγένετο».
Ως κυρίαρχος «ευπρέπειαν ενεδύσατο», δηλ. ο αναστάς Κύριος ντύθηκε την ευπρέπεια και μαζί Του και ο ματαπτωτικός άνθρωπος. Έτσι φάνηκε η πραγματική ευπρέπεια και ωραιότητα, η δόξα και η χάρη στον κατ᾽ εικόνα πλασμένο άνθρωπο. Ο Σταυρός είναι η δόξα του Χριστού και η Ανάσταση η δύναμη και η εξουσία Του. Μαζί Του βασιλεύει και ευπρεπίζεται και η Εκκλησία του Χριστού, το Σώμα του ζώντος Θεού.
Η ευπρέπεια του Κυρίου επιβεβαιώνεται και με το ρήμα «περιεζώσατο». Αυτό ερμηνεύεται ως σημάδι και απόδειξη ευπρεπισμού. Το να ζώνεται δηλαδή κάποιος θεωρείται αγωνιστής και ετοιμοπόλεμος. Και τώρα ο αναστάς Ιησούς Χριστός περιζωσμένος την πανοπλία του αληθινού Βασιλέως είναι έτοιμος να πολεμήσει τις σατανικές αρχές και εξουσίες.
Η αναστάσιμη ευπρέπεια και ωραιότητα του Κυρίου δηλώνει ακόμα τη θεϊκή αφθαρσία Του. Η εξουσία Του δεν αντλείται από κανένα και η αφθαρσία Του επιβεβαιώθηκε, γιατί «διαφθοράν ουκ είδε το άχραντο σώμα Του», το οποίο δεν διαλύθηκε με το θάνατο, όπως συμβαίνει με τους θνητούς ανθρώπους, γιατί υπήρχε ενωμένο με τη θεότητα. Και, όπως ψάλλαμε στον Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου, «δια θανάτου το θνητόν, δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλλεις· αφθαρτίζεις γαρ θεοπρεπέστατα αποθανατίζων το πρόσλημα».
Και ερμηνεύει το αναστάσιμο προκείμενο τον λόγο: «Και γαρ εστερέωσεν (με την Ανάσταση) την οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται». Με την αλήθεια του Ευαγγελίου, δηλαδή με την αληθινή θεογνωσία, δεν διασαλεύεται πια η οικουμένη ολόκληρη αλλά με την Ανάσταση του Κυρίου στερεώνεται και μαζί μ᾽ αυτήν και ο άνθρωπος, αφού, όπως ψάλλομε και ομολογούμε, «Δια του Σταυρού σου Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν Αγγέλων και ανθρώπων, και μία Εκκλησία». Η πλάνη της ειδωλολατρίας και της ειδωλομανίας καταργήθηκε γιατί υπάρχει η βάση της πίστεως, ο «στύλος και το εδραίωμα της αληθείας», που είναι η Εκκλησία μας, για την οποία ο ίδιος ο Ιδρυτής Της μας διαβεβαιώνει, «και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν Αυτής» (Ματθ. 16,18). Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η άκτιστη Εκκλησία του Χριστού, και σήμερα αντανακλά όλη την λαμπρότητα, την ίδια ωραιότητα, τη ίδια δύναμη της Αναστάσεως. Ντύνεται με την ωραιότητα της λογικής λατρείας του Θεού, με τα ιερά Μυστήρια και τη μυστική ομορφιά της θεολογίας της, με τους θεόπνευστους ύμνους, τις ιερές εικόνες και τα άφθαρτα άγια λείψανα των Αγίων της.
Αυτά είναι και σήμερα τα τεκμήρια της αναστάσιμης χαράς και δόξας, όπως ψάλλομε στον Κανόνα του Μεγάλου Σαββάτου: « Ινα σου της δόξης, τα πάντα πληρώσης, καταπεφοίτηκας, εν τοις κατωτάτοις της γης». Από τώρα ισχύει και για εμάς το «ανηρέθης, αλλ᾽ ου διηρέθης Λόγε, ης μετέσχες σαρκός…». Τίποτα δεν εμποδίζει τη χάρη και τη δύναμη της καθολικής αναστάσεως, όταν ο Χριστός ενεργεί μέσα μας τη μεταμόρφωση του ανθρώπου και του σύμπαντος κόσμου. Διαφορετικά ζούμε χωρίς Χριστό την πίκρα του θανάτου, που καιροφυλακτεί σε κάθε βήμα της ζωής μας. Οποιοσδήποτε άνθρωπος η πολιτισμός αρνείται την ανάσταση του Χριστού αυτοπεριορίζεται και καταδικάζει τον εαυτό Του να ζει το φάσμα του θανάτου σ᾽ ένα πολιτισμό θνητότητος και αποσύνθεσης. Ούτε τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, ούτε οι πρόσκαιρες απολαύσεις, ούτε οι παρερχόμενες ιδεολογίες, ούτε οι ανθρωπιστικές εξάρσεις μπορούν να νικήσουν την καθολική φθορά και τον θάνατο. Μόνο ο Ιησούς Χριστός «εξήλθεν νικών και ίνα νικήση» (Αποκ. 6,2). Και «αύτη εστιν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών» (Ιωάννου Α 5,4), μας βεβαιώνει Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Ο πιστός Χριστιανός ζει μέσα στην Εκκλησία, όταν αγωνίζεται εν Χριστώ, όταν βιώνει το κατ᾽ εικόνα και επιδιώκει το καθ᾽ ομοίωσιν. Τότε μεταβαίνει από την ιδιοτελή αγάπη στην άκρα ανιδιοτέλεια, που είναι η αγάπη του Χριστού. Από δούλος γίνεται ελεύθερος των παθών και της μιζέριας, μεταβάλλεται δε δια της καθάρσεως και του θείου φωτισμού σε ναό του Αγίου Πνεύματος. Τότε γνωρίζει εμπειρικά και βιωματικά αυτό που έζησαν και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, την πράξη ως επίβαση της θεωρίας, την άσκηση ως αγιασμό και τη γνώση του Θεού ως αποκάλυψη και θέωση. Τότε αποβάλλει πλέον τον απλό στοχασμό, την πρόσκαιρη ιδεολογία, τον στείρο ηθικισμό η τον μυστικισμό των φιλοσοφούντων εκμοντερνιστών.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει η πρακτική ζωή, η ορθοπραξία, που είναι νίκη κατά του θανάτου και η ανάσταση που χαρίζει μόνο ζωή, δύναμη και φως. Γι᾽ αυτό η εσχατολογική ζωή, τα έσχατα, η μέλλουσα δηλαδή κατάσταση του ανθρώπου, αρχίζει από την παρούσα ζωή. Δεν είναι μετά τον θάνατον η μετά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Η παρούσα ζωή είναι η αρχή της άλλης, της όντως ζωής, όταν ζούμε από εδώ κατά Χριστόν και επιδιώκομε την πνευματική μας τελείωση. Ο Ιησούς Χριστός είναι «ο πρώτος και ο έσχατος» σ᾽ αυτό τον κόσμο και σ᾽ όλη την οικουμένη. Ήλθε στη γη, γιατί έτσι μόνο εισήλθε η Βασιλεία του Θεού μέσα στον κόσμο και την ιστορία του κόσμου και του ανθρώπου. Ο πιστός και αγωνιζόμενος άνθρωπος προγεύεται από τώρα τη Βασιλεία του Θεού, και αναμένει να τη γευθεί και να μετάσχει σ᾽ αυτήν και μετά θάνατον.
Αυτή η γνώση του Θεού, η κάθαρση, ο φωτισμός και η θέωση, που αρχίζουν απ᾽ αυτή τη ζωή, είναι η πρώτη Ανάσταση του ανθρώπου, αφού με την Ανάσταση του Κυρίου «Χαράς τα πάντα πεπλήρωται, της Αναστάσεως την πείραν ειληφότα». Θα ακολουθήσει και η Δεύτερη Ανάσταση, κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μετά την ανάσταση των σωμάτων, για να βιώσομε όλοι οι πιστοί την τελική κρίση για να βρούμε την ανάπαυση και δικαιοσύνη στη Βασιλεία του Θεού, με αναστημένα την ψυχή και το σώμα μας.
Ας προσευχηθούμε στον Αναστάντα Κύριο και να Τον παρακαλέσομε, όπως μας δίδαξε στην Κυριακή προσευχή, στο γνωστό «Πάτερ ημών», «ελθέτω η βασιλεία Σου» και «γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης» (Ματθ. 6,10-11). Γιατί Εκείνος ρίζωσε μέσα μας τη Βασιλεία Του, σύμφωνα με το σωτήριο λόγο Του, «η Βασιλεία η εμή ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου» (Ιωάν. 18,36) και «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. 17,21).
Ἀδελφοί, «Χριστός Ανέστη»,
«Αληθώς Ανέστη» ο Κύριος!
Άγιον Πάσχα 2013
† Ο Ιεραπύτνης και Σητείας ΕΥΓΕΝΙΟΣ
Διάπυρος προς τον Αναστάντα Κύριον ευχέτης πάντων υμών
